Πήρε φωτιά ο Μιχαλάκης (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Ο Ολυμπιακός, παίζοντας κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο, «καθάρισε» και αυτόν τον αγώνα και προχωράει ακάθεκτος για την κατάκτηση του τίτλου. Ακόμα και με κάποιες ελλείψεις που είχε, κατόρθωσε να παίξει ωραία μπάλα κατά διαστήματα και με ωραίους συνδυασμούς να προσφέρει καλό θέαμα.

Αν και πρόσφατα τα είπαμε για τον Μιχάλη Κωνσταντίνου, δεν μπορεί κανείς να μην του πλέξει το εγκώμιο για μια ακόμα φορά για την παραγωγικότητά του και για το γεγονός ότι καταφέρνει να είναι μέσα στις φάσεις με τέτοιον τρόπο που να δίνει την ευκαιρία και στον εαυτό του, αλλά και στην ομάδα να βρίσκουν πολύ εύκολα τον δρόμο προς τα δίχτυα.

Το τελείωμά του στη φάση του πρώτου γκολ είναι υποδειγματικό, αφού την ολοκλήρωσε με ένα πολύ θεαματικό τρόπο.

Το πώς βάζει το σώμα του, η δύναμη που δίνει στην μπάλα και το σκάσιμό της μπροστά από τον τερματοφύλακα είναι η κλασική φάση που δείχνει την τεράστια αξία ενός σέντερ φορ. Αν αυτό το τελείωμα στη φάση του πρώτου γκολ το είχε κάνει κάποιος ξένος επιθετικός, είναι σίγουρο ότι θα λέγαμε πάρα πολλά και θα μιλούσαμε ώρες ατελείωτες γι' αυτό το γκολ. Αυτό το τέρμα φέρνει τη σφραγίδα ενός πολύ μεγάλου στράικερ και ο Κύπριος, όσο περνάει ο καιρός, αποδεικνύει ότι είναι τέτοιος.

Πολύ ωραίο και το πλασέ του μετά το 2-0, όταν η μπάλα πέρασε δίπλα από το δοκάρι. Πάντως, ο Μιχαλάκης κατάφερε και πάλι να σκοράρει, να φτάσει τα εννέα γκολ στο πρωτάθλημα και να δείξει για μια ακόμα φορά αυτά που πολλές φορές τον τελευταίο καιρό έχουμε γράψει. Καλά μηνύματα έδωσε με την εμφάνισή του ο Νέρι Καστίγιο, ο οποίος μπήκε στο δεύτερο μέρος και έδωσε πνοή στην επίθεση.

Κυρίως όμως αυτό που πρέπει να κρατήσει κανείς από την απόδοσή του είναι ότι δείχνει αυτό το παιδί να ωριμάζει. Σε φάσεις που παλαιότερα προτιμούσε την ατομική ενέργεια, δούλεψε ομαδικά και έβγαλε, ή προσπάθησε να βγάλει, μπαλιές στους κενούς χώρους. Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Άλλωστε και ψυχολογικά για να πάρει τα πάνω του χρειαζόταν ένα καλό ματς ο δαιμόνιος Νέρι.