Το «τανκ» Μιχάλης (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Πολλοί έχουν πει ένα κάρο πράγματα για τον Μιχάλη Κωνσταντίνου. Από τον καιρό που ήταν στον Παναθηναϊκό, η συζήτηση για το αν είναι ικανός σκόρερ ή όχι έδινε κι έπαιρνε.

Σε ανύποπτο χρόνο και πολύ πριν γίνει η μεταγραφή του στο λιμάνι, είχα επισημάνει ότι είναι κρίμα αυτός ο παίκτης να προσπαθεί να ανοίγει διαδρόμους για τους υπόλοιπους και να προσπαθεί να μεταφράσει σε γκολ φάσεις που περισσότερο έμοιαζαν με το «φτου ξελευθερία», που έπαιζε τότε ο Παναθηναϊκός, δηλαδή διώχνουμε την μπάλα και ο Κωνσταντίνου κυνηγάει να φτάσει σε γκολ από τις απομακρύνσεις των αμυντικών.

Θα θυμάστε βέβαια πόση συζήτηση γινόταν για το αν ο Κωνσταντίνου είναι ικανός σκόρερ. Βέβαια και τότε υπήρχαν ειδήμονες που έλεγαν ότι ο Κύπριος κάνει πιο πολύ για κεντρικός αμυντικός παρά για σέντερ φορ, πως τζάμπα δαπανήθηκαν τόσα λεφτά για την πιο ακριβή μεταγραφή παίκτη που έγινε στην Ελλάδα και άλλα διάφορα τέτοια.

Ο Κωνσταντίνου δεν έχει σταματήσει να αποδεικνύει φέτος πόσο χρήσιμος είναι για την ομάδα, πόσο ξέρει να θυσιάζεται για το καλό της ομάδας όταν χρειάζεται, το πότε μπορεί να μοιράσει παιχνίδι (θυμηθείτε την έξοχη ασίστ του στο 3ο γκολ με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη) και το πότε και με ποιον τρόπο θα πετάξει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Αυτός ο παίκτης πρέπει και αξίζει τουλάχιστον καλύτερης μεταχείρισης και πιο δίκαιης κριτικής.

Όταν γύρω του υπάρχουν οι σωστοί χαφ και βέβαια οι κατάλληλοι παρτενέρ στην επίθεση και η ανάπτυξη της ομάδας του έχει λογική, ο Κωνσταντίνου είναι μακράν ο καλύτερος σέντερ φορ που παίζει στα ελληνικά γήπεδα.

Πάμε τώρα και λίγο στον Τροντ Σόλιντ, ο οποίος βέβαια δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει αυτά που έχει προσφέρει φέτος, αλλά εξακολουθεί στο κοουτσάρισμά του να αγνοεί ορισμένα στοιχειώδη πράγματα.

Δεν μπορεί από το 25ο λεπτό ο Ολυμπιακός να παίζει με παίκτη λιγότερο και να φτάνει το 84ο για να γίνει η πρώτη αλλαγή στο παιχνίδι.

Αυτή είναι μια πολύ τραβηγμένη λογική από τον Νορβηγό, η οποία τον έχει οδηγήσει σε κακή τακτική και σε ορισμένα ατοπήματα στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Σόλιντ πρέπει να καταλάβει πως οφείλει να συμμετέχει πολύ περισσότερο στο παιχνίδι από τον πάγκο και να είναι εκείνος που θα μπορεί να ξεκολλάει με τις επιλογές του την ομάδα, όταν αυτή θα βρεθεί σε λάθος δρόμο ή σε κατάσταση πίεσης κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Αν γίνει και αυτό, ο Ολυμπιακός της νέας περιόδου δεν θα έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν.