Ο Ολυμπιακός δεν έχει τρεις, αλλά πέντε κεντρικούς χαφ!

· Με την αποχώρηση του Πέπε, πίσω στην Πορτογαλία, στη Φαμαλικάο, με τη φόρμουλα του δανεισμού, πολλοί σχολίασαν ότι ο Ολυμπιακός μένει με μόνο τρεις κεντρικούς χαφ για τη συνέχεια της σεζόν, τον Εμβιλά, τον Μπουχαλάκη και τον Καμαρά.

· Ήρθε, όμως, το χθεσινό παιχνίδι, η ρεβάνς Κυπέλλου με τον Παναιτωλικό, και είδαμε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει τρεις, αλλά πέντε κεντρικούς χαφ! Εννοώ, τους τρεις βασικούς που ξέρουμε, αλλά και τον Τιάγκο με τον Ανδρούτσο!

· Ναι, δεν διαφωνώ αν μου πείτε ότι δεν είναι ένα παιχνίδι για τα πιο ασφαλή συμπεράσματα. Ωστόσο, από κάθε παιχνίδι μπορείς να δεις πράγματα. Να σας θυμίσω ότι από το πρώτο ματς Κυπέλλου, στο Αγρίνιο, ο Μαρτίνς είχε ξεχωρίσει τον Ανδρούτσο και μετά τον έβαλε βασικό στο πρωτάθλημα. Και κάπως έτσι, πάλι από εκείνο το παιχνίδι, είχε επαναφέρει στην ενδεκάδα για τα παιχνίδια πρωταθλήματος τον Μπουχαλάκη, που είχε χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα.

· Τέλος πάντων, αυτό που εγώ είδα είναι ότι ο Τιάγκο δεν είναι δεκάρι με την έννοια που θέλει το δεκάρι ο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό, είναι οκτάρι η, οκταροεξάρι αν θέλετε. Ο Μαρτίνς το δεκάρι το θέλει λίγο πίσω από τον σέντερ φορ. Έτσι βάζει και τον Φορτούνη και τον Καμαρά. Δεν θέλει, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις, από το δεκάρι να γυρίζει πίσω από τη σέντρα και να παίρνει την μπάλα.

· Μέχρι τώρα τον Τιάγκο τον έβαζε δεκάρι, αλλά ήταν σαφές ότι το παιδί αυτό δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο. Αντίθετα, φάνηκε χθες ότι παίζοντας πιο πίσω, σε στιλ Ιμπαγάσα ρε παιδί μου, είναι σε θέση να δώσει σημαντικές βοήθειες στην ομάδα. Πολύ απλά γιατί έχει μεγάλη ικανότητα στο πάσινγκ γκέϊμ, στο οποίο στηρίζεται το παιχνίδι του Μαρτίνς.



· Ο Πορτογάλος μέσος έχει την δυνατότητα να περνάει με ακρίβεια την μπάλα μέσα από τις γραμμές του αντίπαλου, αλλά και να αλλάζει σωστά το παιχνίδι στα πλάγια. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι τα πιο βασικά ίσως που ζητάει ο Μαρτίνς από το οκτάρι του Ολυμπιακού. Επιπλέον τον είδαμε να έχει καλά κτυπήματα στα στημένα (βλέπε κόρνερ του και κεφαλιά γκολ του Κάιπερς), αλλά και να βγάζει έξοχες πάσες στα δύο μπακ, στον Ντρέγκερ και τον Χολέμπας, από αυτές που λέμε ότι πολύ εύκολα μπορεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες. Και κάθετα μπορεί να παίξει, όπως απέδειξε με μία έξυπνη πάσα του στον Χασάν, ενώ έχει καλές συνεργασίες σε μικρούς χώρους κι αρκετά καλές απαλλαγές από τους αντιπάλους του, χάρη στην καλή τεχνική του. η κορυφαία του στιγμή χθες ήταν σίγουρα στο 50ο λεπτό, όταν απέφυγε δύο αντιπάλους του και έβγαλε 50άρα ωραιότατα μπαλιά στον Μασούρα.

· Αυτό που πρέπει να προσέξει ο Τιάγκο παίζοντας σαν κεντρικός χαφ στον Ολυμπιακό είναι το εύκολο λάθος στην πάσα από έλλειψη συγκέντρωσης-χθες το έκανε δύο φορές κι ο Ολυμπιακός έφαγε αντεπιθέσεις. Κι ακόμη να βελτιώσει τα σουτ που κάνει. Αν και νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει και με τον παράγοντα ψυχολογία. Όταν δηλαδή πάρει τα πάνω του, νομίζω ότι θα τελειώσει και καλύτερα φάσεις-τουλάχιστον κρίνοντας από το βιογραφικό του, που μας λέει ότι έχει ένα μέσο όρο τριών γκολ ανά σεζόν (χωρίς να υπολογίζω τα εύστοχα πέναλτι). Στο ανασταλτικό κομμάτι δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι…μάστορας, αλλά δεν τον λες τεμπέλη. Θα δώσει τις μάχες του, θα κόψει, θα κλέψει, θα κάνει το φάουλ, θα πάρει την κάρτα του.

· Γενικότερα εγώ νομίζω ότι ο Τιάγκο που είδαμε χθες, μπορεί σε αρκετά παιχνίδια να βοηθήσει τον Ολυμπιακό, αν σκεφθούμε ότι και σε προηγούμενα παιχνίδια μας είχε δείξει την ικανότητα του να βγάζει πάσες για ευκαιρίες. Και νομίζω ότι διέκρινα σωστά, ότι έβγαλε καλή χημεία με τον Βαλμπουενά. Οι δύο «κοντοί» ήταν λες κι έπαιζαν με κλειστά μάτια.



· Όσο δε για τον Ανδρούτσο απλά απέδειξε μπαίνοντας στο β΄ ημίχρονο ότι βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα! Και παρότι έπαιζε μόνο δεξί μπακ στο προηγούμενο διάστημα, φαίνεται ότι δεν…ξέχασε την…κανονική του θέση που είναι στον άξονα, κεντρικός χαφ. Το γκολ που σημείωσε με κεφαλιά ήταν το κερασάκι στην τούρτα και πραγματικά του άξιζε για όλη του την προσπάθεια. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που έφυγε σαν κρυφός κυνηγός-ήταν η πρώτη που έφτασε σε αυτόν η μπάλα για να τελειώσει τη φάση. Γα παράδειγμα, ο Ραντζέλοβιτς στο 85’ θα μπορούσε να του γυρίσει την μπάλα, αλλά προτίμησε να σουτάρει, άστοχα.

· Ο Ανδρούτσος άλλαζε ωραία το παιχνίδι στα πλάγια, αλλά και μάρκαρε...αφηνιασμένα! Δεν παράτησε ούτε μισή φάση, έβαλε τα πόδια στη φωτιά σε παιχνίδι που ήταν το σκορ 2-0 (και συνολικό 5-0), έκοψε με τάκλιν, πίεσε, πάσαρε καλά, έπαιξε με τη μία, γενικά έβγαλε ενέργεια και δεν υπάρχει περίπτωση ο Μαρτίνς να μην τον σκέφτεται πλέον και για τη μεσαία γραμμή, απόντος του Πέπε. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ο Καμαρά είναι στο όριο καρτών στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου δεν είναι δηλωμένος ο Τιάγκο.

· Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο Ανδρούτσος είναι ότι δεν έχει ανάγκη να επιδιώκει το παραπάνω, γιατί όταν αρχίζει να κατατρίβεται σε ανούσιες ντρίμπλες και να προσπαθεί να περάσει ανάμεσα από τρεις αντιπάλους κλπ, κλπ, βγαίνει περισσότερο χαμένος, παρά κερδισμένος. Ας επικεντρωθεί στα καλά του στοιχεία και μια χαρά θα είναι. Άλλωστε, έχει πάρει πια αυτοπεποίθηση από την καλή του παρουσία και αυτό είναι ολοφάνερο.

· Για τον Ολυμπιακό και το χθεσινό παιχνίδι ήταν καλό. Έπαιξε όπως έπρεπε να παίζει σε αυτά τα παιχνίδια-μπήκε δυνατά και στην πρώτη μισή ώρα είχε τέσσερις καθαρές ευκαιρίες: έκανε τις δύο γκολ και τέλειωσε το ματσάκι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε διάρκεια η απόδοση του και για περίπου 50 λεπτά, πολύ μεγάλο διάστημα, δεν απείλησε ποτέ την εστία του Παναιτωλικού, μέχρι που έφτασε το τελευταίο τέταρτο, οπότε με την όρεξη του Βαλμπουενά έβαλε και το τρίτο γκολ κι είχε κι άλλη φάση.

· Τώρα, μία κλήρωση με τη Λαμία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά (!) θα φάνταζε η καλύτερη εξέλιξη για τον Ολυμπιακό αύριο για το Κύπελλο, υπό την έννοια ότι θα του έδινε τη δυνατότητα να κάνει πάλι εκτεταμένο ροτέισον σε μία εποχή με ντέρμπι και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Αλλά, βεβαίως, οι πιθανότητες είναι μία στις εφτά…