Πριν από Αμπέλ και Ζεσούς: Μίρκο Γιόζιτς, ο πρώτος Ευρωπαίος που κατέκτησε το Copa Libertadores

Μπορεί στην Ελλάδα να δίχασε το ποδοσφαιρόφιλο κοινό, έχοντας μέτρια αποτελέσματα ως προπονητής του ΠΑΟΚ, ωστόσο στην πρώτη του αποστολή εκτός Ευρώπης, ο Αμπέλ Φερέιρα έγραψε ιστορία οδηγώντας την Παλμέιρας στην κορυφή της νοτίου Αμερικής.

Ο Πορτογάλος τεχνικός έγινε μόλις ο τρίτος Ευρωπαίος τεχνικός που καταφέρνει να κατακτήσει το Copa Libertadores, κάτι μάλιστα που συνέβη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.

Ένας χρόνος και κάτι έχει περάσει από τότε που ο Ζόρζε Ζεσούς είχε κατακτήσει... τα πάντα με τη Φλαμένγκο, μεταξύ των οποίων και το σπουδαιότερο διασυλλογικό τρόπαιο της αμερικανικής ηπείρου.

Πριν από τους δύο Πορτογάλους όμως, είχε προηγηθεί ένας προπονητής όχι ιδιαίτερα διαφημισμένος.

Πρόκειται για τον Μίρκο Γιόζιτς, ο οποίος τα είχε καταφέρει το 1991 με την Κόλο Κόλο, τη μοναδική μέχρι σήμερα ομάδα της Χιλής που έφτασε στην κορυφή της νοτίου Αμερικής.

Γεννημένος το 1940 στο Τριλ της Γιουγκοσλαβίας, ο 80χρονος σήμερα Γιόζιτς είχε περάσει την ποδοσφαιρική του καριέρα σε ομάδες όπως η Τέκστιλακ, η ΡΝΚ Σπλιτ, η Μπελίστσε και η Γιουνάκ Σινζ. Στη τελευταία ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1970, κατακτώντας μάλιστα το πρωτάθλημα της Γ’ κατηγορίας την πρώτη του χρονιά εκεί. Το 1972 ήρθε η πρόταση για τις μικρές εθνικές ομάδες της πατρίδας του, στις οποίες δούλεψε για 16 συναπτά έτη.

Η μεγαλύτερή του επιτυχία εκεί άργησε αλλά όταν ήρθε του άλλαξε τη ζωή. Το 1987, με παίκτες όπως ο Νταβόρ Σούκερ, ο Ιγκόρ Στίματς και ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, οδήγησε την ομάδα Νέων στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Χιλής, έχοντας έξι νίκες σε ισάριθμα ματς!



Το τουρνουά είχε λάβει χώρα στη Χιλή, με αποτέλεσμα τα κατορθώματα του Γιόζιτς και της ομάδας του να τραβήξουν την προσοχή του Πέτερ Νταγκίσεβιτς. Ο λόγος για τον τότε πρόεδρο της Κόλο Κόλο, ο οποίος ήταν γιος Γιουγκοσλάβου και Χιλιανής!

«Η Γιουγκοσλαβία ήταν πρωταθλήτρια κόσμου σε επίπεδο Νέων και άδραξα την ευκαιρία προσφέροντας δουλειά στον Μίρκο» είπε αργότερα ο Ντραγκίσεβιτς, που προχώρησε σε κίνηση-ματ για τον σύλλογο. Ο Γιόζιτς προσλήφθηκε αρχικά ως υπεύθυνος των ακαδημιών και εν συνεχεία ανέλαβε την πρώτη ομάδα.



Μπορεί η Κόλο-Κόλο να ήταν ήδη καταξιωμένη εντός συνόρων, ωστόσο εκτός αυτών αντιμετώπιζε προβλήματα. Αυτό άλλαξε με τον Γιόζιτς στον πάγκο. Τα τρία πρωταθλήματα που κατέκτησε μεταξύ 1990 και 1993 μπορεί να μην ήταν κάτι νέο για την ομάδα με τα περισσότερα τρόπαια στη Χιλή, ωστόσο η κατάκτηση του Copa Libertadores το 1991 έγραψε το όνομα του 50χρονου τότε τεχνικού σε μια ολόχρυση σελίδα του ιστορίας του ποδοσφαίρου της νοτίου Αμερικής.

Η πορεία ξεκίνησε με τρεις νίκες και τρεις ήττες στη φάση τον ομίλων, όπου η Κόλο Κόλο αντιμετώπισε LDU Κίτο, Ντεπόρτες Κονσεπσιόν και Μπαρτσελόνα Κίτο. Στη φάση των «16», ήρθε μία νίκη (2-1) και μία ισοπαλία (0-0) κόντρα στην περουβιανή Ουνιβερσιτάριο, ενώ η πρόκριση από τα προημιτελικά ήρθε με μία νίκη (4-0) και μία ήττα (0-2) κόντρα στην Νασιονάλ από την Ουρουγουάη.



Η Μπόκα Τζούνιορς δυσκόλεψε την ομάδα του Γιόζιτς στους «4», ωστόσο η ήττα με 1-0 στο Μπουένος Άιρες ανατράπηκε με το 3-1 της ρεβάνς.

Οι «άλμπος» βρέθηκαν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους στον τελικό της διοργάνωσης (την πρώτη, το 1973, είχε χάσει από την Ιντεπεντιέντε). Αντίπαλος, η Ολίμπια από την Παραγουάη, η οποία φιλοξένησε τους Χιλιανούς στις 22 Μαΐου, σε ένα ματς που έληξε δίχως τέρματα.

Στις 5 Ιουνίου, 66.517 θεατές κατέκλυσαν το «Μονουμεντάλ» του Σαντιάγκο και παρακολούθησαν τον Πέρες να σκοράρει δις στο πρώτο 20λεπτο και τον Ερέρα να σφραγίζει το τρόπαιο στο τέλος, με το 3-0 υπέρ της Κόλο Κόλο να φέρνει την κούπα στη Χιλή. Ο δε Γιόζιτς, έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που κατάφερε να κατακτήσει το εν λόγω τρόπαιο.



Ακολούθησε και η κατάκτηση του Recopa Sudamericana κόντρα στη Γκρέμιο (0-0, 5-4 στα πέναλτι), με τον Γιόζιτς να αποχωρεί το 1993 και να αναλαμβάνει, δίχως ιδιαίτερη επιτυχία, την εθνική ομάδα της Χιλής (1994-1995). Ακολούθησαν Κλαμπ Αμέρικα (1995), Χάιντουκ Σπλιτ (1995-1996), Σπόρτινγκ Λισαβόνας (1998-1999) και εσχάτως η εθνική ομάδας της Κροατίας (2000-2002), με τον Γιόζιτς να αποσύρεται εν συνεχεία από την προπονητική, έχοντας μονάχα ένα μικρό πέρασμα από τη Β’ ομάδα της Ντινάμο Ζάγκρεμπ το 2006.

Στα 80 του χρόνια, ο Γιόζιτς ζει πλέον με την οικογένειά του στην Κροατία. Η κόρη του, Λάνα, είχε πει το 2018 πως ο πατέρας της δεν είχε επισκεφτεί τη Χιλή από το 2006. «Συχνά πυκνά λέγαμε να πάμε στο Σαντιάγκο ξανά. Δεν ήθελε όμως να πάει μόνος του, ήθελε να πάμε οικογενειακώς, να μάθει όλη η οικογένειά του την χώρα» είχε αναφέρει συγκεκριμένα.