Στόχος να κοιτάξουν τον Ολυμπιακό στα μάτια! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Από το 1992 και μετά το Τσάμπιονς Λιγκ άλλαξε πάρα πολύ τις συνήθειες όλων. Κυρίως από το 1997, όταν και οι δεύτεροι και οι τρίτοι περνούσαν την πόρτα της μεγάλης γιορτής. Το ίδιο το άθλημα υπέστη απόλυτη μεταμόρφωση. Οχι μόνο το παλιό Κύπελλο Πρωταθλητριών, που από μία καλή -νοκ άουτ- διοργάνωση μετεβλήθη στην πιο γκλαμουράτη και πρεστιζάτη εκδήλωση στην οποία μία ομάδα ονειρεύεται να παρευρεθεί!

Κάποτε -για να ακριβολογούμε, μέχρι και το γύρισμα του αιώνα- ένας τίτλος ήταν κάτι που κάθε σύλλογος θεωρούσε ως απόλυτο αξεσουάρ της τροπαιοθήκης του. Αν δεν ήταν το πρωτάθλημα ή κάποιο ευρωπαϊκό τρόπαιο, τότε το Κύπελλο ή το Λιγκ Καπ, όπου υπάρχει, αποτελούσε άμεση προτεραιότητα.

Στην τωρινή εποχή, ο παράδεισος έχει όνομα. Λέγεται Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμα και η τέταρτη θέση (στα ισχυρά πρωταθλήματα) ή η τρίτη και η δεύτερη που οδηγούν (όπως σε εμάς μέσω προκριματικών) στην ποδοσφαιρική γη της επαγγελίας δεν είναι πια μόνο στόχος. Είναι ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ για τις ομάδες, τα οικονομικά των οποίων εξαρτώνται πολύ από τη συμμετοχή στο πιο σπουδαίο ποδοσφαιρικό ραντεβού.

Ο Ουγε δεν έκρυψε το 2001 πως καλό μεν το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Αγγλίας, αλλά ακόμα και μπροστά στο ευρωπαϊκό τρόπαιο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, προτιμούσε για τη Λίβερπουλ την τέταρτη θέση στην Αγγλία! Παλαιότερα το ίδιο δίλημμα αντιμετώπισαν ο Ρανιέρι στην Τσέλσι, ο Μαντσίνι στη Λάτσιο, ο Ράνγκνικ στη Σάλκε. Όλοι πια στα μεγάλα πρωταθλήματα έχουν ξεκάθαρο στόχο την είσοδο στην τετράδα και όχι το Κύπελλο στη χώρα τους, το οποίο οι πιο πολλοί πια σνομπάρουν. Η μη συμμετοχή της ομάδας τον επόμενο χρόνο στο μεγάλο πάρτι σημαίνει μείωση εσόδων! Ο Φερναντέζ δεν δίστασε να πει την προπερασμένη εβδομάδα πως για τη Μαρσέιγ θα είναι αποτυχία να πάρει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και να μη βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ μέσω του πρωταθλήματος!

Στην Ελλάδα, για να μην πάμε μακριά, δώστε σήμερα την επιλογή στην ΑΕΚ να εξασφάλιζε στα σίγουρα το Κύπελλο, χάνοντας τη δεύτερη θέση, και θα βλέπατε την απάντηση που θα παίρνατε. Ο Παναθηναϊκός... συνήθισε τα τελευταία χρόνια να μη διακρίνεται στο Κύπελλο, το οποίο κατέκτησε από το 1995 μόνο μία φορά (πρόπερσι), διότι υπήρχε το χρύσωμα του χαπιού με τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Και εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: όταν κάποιος μελετήσει τα στατιστικά σε είκοσι χρόνια, τότε θα δει να αναφέρονται οι τίτλοι και ΦΥΣΙΚΑ τα Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και όχι οι απλές συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η πικρή αλήθεια είναι πως τη δεύτερη ή την τρίτη θέση το 1999, το 2001, το 2003 ή το 2006 στην Ελλάδα, στην Ισπανία, τη Γερμανία, την Αγγλία ή την Ιταλία δεν θα τη θυμάται κανείς. Όταν οι παίκτες τελειώσουν μία καριέρα, τι θα δείχνουν στα εγγόνια τους, αν δεν έχουν κάποια μετάλλια; Τα αποκόμματα με τις βαθμολογίες από τις τέταρτες θέσεις;

Σε τελική ανάλυση, αυτή η ισοπεδωτική τάση, που προέρχεται από τους οικονομικούς αναλυτές των ομάδων και έχει μπολιάσει τη νοοτροπία των προπονητών, είναι νορμάλ, αν μιλάμε για ανθρώπους που θα χάσουν τη δουλειά τους αν δεν γίνει το επιθυμητό. Όμως, πού χωράει ο οπαδός σε αυτόν τον παραλογισμό;

Ερχόμαστε λοιπόν στο αποψινό ντέρμπι. Τι πραγματικά μπορεί να κερδίσει ο μετριότατος φετινός Παναθηναϊκός, αν νικήσει την ΑΕΚ; Θα πετύχει κάτι το σημαντικό; Το χειρότερο σενάριο θα είναι να του «κάτσει» στο σβέρκο και για την επόμενη χρονιά ο Μαλεζάνι και, αν φυσικά περάσει τα καλοκαιρινά προκριματικά, να ηττηθεί και πάλι με βαριά σκορ αγωνιζόμενος με ζώνη έξω από την περιοχή στα ματς των ομίλων! Και πολύ νωρίς, όπως φέτος, να είναι χαμένη η επόμενη σεζόν πάλι πριν από τα Χριστούγεννα!

Η ΑΕΚ, από την άλλη; Θα υποστηρίξει κάποιος πως η συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ θα της δώσει την οικονομική ανάσα που έχει ανάγκη. Ναι, μόνο αν περάσει το καλοκαίρι τα προκριματικά. Με την εικόνα όμως που παρουσίασε με τη Ζενίτ φέτος και με Λιλ, Ααχεν και Γκόριτσα πέρυσι, δημιουργούνται έντονα ερωτηματικά αν έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει. Και για τις δύο ομάδες η σκληρή πραγματικότητα λέει πως είναι πολύ πίσω από τον Ολυμπιακό. Και ο πρώτος στόχος τους –πιο μακριά από το Τσάμπιονς Λιγκ- οφείλει να είναι η δημιουργία αληθινών συνθηκών, ώστε να κοιτάξουν στα μάτια τους πρωταθλητές!