Απέτυχε γιατί έσβησε γρήγορα τη μνήμη που υπήρχε στην ομάδα!

Το γιατί ο Μοράτι έπεσε στην παγίδα και προσέλαβε τον ακατάλληλο για τον ρόλο Ράφα Μπενίτεθ δεν το εξηγεί ο κοινός νους, αλλά ας δώσουμε ως δικαιολογητικό το γεγονός πως ήθελε έναν προπονητή που να έχει περάσει από ομάδες πρωταθλητισμού. Επίσης, ο πρόεδρος της Ιντερ πιθανώς πίστευε πως το δημιούργημα που έφτιαξε ο Μουρίνιο από μόνο του θα κατάφερνε να διαχειριστεί την επόμενη μέρα.

Μόνο που οι ομάδες, όταν αναφερόμαστε στο κανονικό ποδόσφαιρο και όχι απλώς «στην μπάλα», δουλεύουν πράγματα για καιρό, που αν τα αφήσεις σε αφήνουν. Επίσης, ο Μπενίτεθ έκανε το βασικότερο λάθος που συνήθως όλοι λένε πως θα αποφύγουν όταν διαδέχονται κάποιον επιτυχημένο. Αλλαξε γρήγορα πολλά πράγματα, προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω του τη σκιά του προκατόχου του. Γιατί ο Μουρίνιο όχι μόνο πέτυχε στην Ιντερ, αλλά το κατάφερε μέσα από αναμφισβήτητες διαδικασίες και το έκανε πράξη όχι μόνο γιατί ξέρει από προπονητική, αλλά κυρίως γιατί έχει τεράστια προσωπικότητα. Οταν ζητούσε από τον Σνάιντερ ή τον Ετό να γίνουν χαμάληδες, το έκαναν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Οταν είχε την πρώτη χρονιά τον Ιμπραΐμοβιτς, τον Αντριάνο και τον Μαντσίνι, τους έβαλε να κάνουν του κεφαλιού τους. Αντί να κοντραριστεί άμεσα και να τινάξει την ομάδα που είχε ήδη τρεις σερί τίτλους στον αέρα, προτίμησε να κάνει συντήρηση την πρώτη χρονιά και να πάρει πάλι το πρωτάθλημα και στον δρόμο να αλλάξει το σύνολο, ώστε να μπορέσει να πάει για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Μπενίτεθ τέτοια ευελιξία δεν κατάφερε να επιδείξει. Γιατί ο κομπλεξισμός του απέναντι σε αυτά που είχε καταφέρει ο Μουρίνιο του μπλόκαρε το μυαλό και την κοινή λογική.

Τι είχε καταφέρει, όμως, κυρίως ο Μουρίνιο και χάλασε τόσο γρήγορα ο Ράφα; Στο πρόγραμμα της εβδομαδιαίας προπόνησης του Ζοσέ Μουρίνιο υπάρχει πάντα μία μέρα στην οποία γίνεται δουλειά ειδικά για την άμυνα. Εχει μια άσκηση στην οποία χρησιμοποιεί οκτώ παίκτες που αμύνονται και επτά που επιτίθενται. Ο σκοπός των επιθετικών είναι να βάλουν γκολ. Το αυτονόητο δηλαδή. Ο σκοπός των αμυνομένων είναι η κάλυψη του χώρου. Και ταυτόχρονα να υπάρχει συγχρονισμός. Η αλληλουχία των δύο γραμμών, όπως το αποκαλεί ο ίδιος στο βιβλίο του. Οι δύο ζώνες, συνήθως 4 συν 4, πρέπει να είναι λειτουργικές. Ο σκοπός της ζώνης των χαφ οφείλει να είναι η κάλυψη του μεσοδιαστήματος της παράλληλης διάταξης της αμυντικής τετράδας.

Μεσοδιάστημα λέμε την απόσταση μεταξύ δύο συμπαικτών που κινούνται στην ίδια ευθεία. Αν οι αμυντικοί δεν πάρουν παίκτη, στη ζώνη υπάρχει πάντα η ερώτηση ποιος παίζει στον συγκεκριμένο χώρο. Ο Μουρίνιο στη φάση της άμυνας θεωρεί πάντα πως την τρύπα πρέπει να την καλύπτει ο χαφ που παίζει μπροστά από τους δύο αμυντικούς. Συνεπώς, οι αμυντικοί μέσοι δεν πρέπει να κινούνται ακριβώς μπροστά από τους αμυντικούς, αλλά διαγώνιά τους. Στο γήπεδο πρέπει πάντα δύο αμυντικοί κι ένας μέσος να δημιουργούν ένα αμυντικό τρίγωνο. Οι ομάδες που το ξέρουν αυτό καλά μπορούν να αμυνθούν και με δέκα και με εννέα ακόμα, όπως το έκανε πέρυσι η Ιντερ, που είχε μάθει εξαιρετικά τον τρόπο παιχνιδιού, και με την Μπαρτσελόνα και με τη Μίλαν, αλλά κυρίως με τη Σαμπντόρια, στο ματς που έμεινε με εννέα μέσα στο γήπεδο από το πρώτο ημίχρονο.

Αυτό που κατάφερε μέσα σε 18 μήνες ο Μουρίνιο στην Ιντερ ήταν να κάνει μία ομάδα να έχει μνήμη παιχνιδιού. Να βγάζει στο γήπεδο τη δουλειά της προπόνησης. Το πόσο δύσκολα φτιάχνεται αυτή η μνήμη το καταλαβαίνετε. Το πόσο εύκολα χάνεται το αντιλαμβάνεστε από το καταστροφικό πέρασμα του Μπενίτεθ από το Μιλάνο. Η ομάδα γύρισε μόνο ένα ματς, όχι τυχαία το πρώτο της επίσημο με τη Ρόμα για το Σούπερ Καπ Ιταλίας. Οταν ακόμα λειτουργούσε με αυτόματο πιλότο. Μετά, το χάος. Ο Μπενίτεθ, στη βιασύνη του να δείξει πως αυτός κερδίζει διαφορετικά και καλύτερα από τον Μουρίνιο, προσπάθησε να κάνει την Ιντερ να αγωνίζεται φουλ επιθετικά και διεκδικώντας νίκες με μεγάλα σκορ, αδιαφορώντας για την άμυνα. Εγκληματικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το ματς με την Τότεναμ, που το 4-0 υπέρ της Ιντερ έγινε 4-3, όταν όλοι οι παίκτες των γηπεδούχων έφευγαν άναρχα μπροστά χωρίς καμία λογική! Αν, μάλιστα, υπήρχαν πέντε λεπτά ακόμα, ίσως και να ισοφάριζαν οι Αγγλοι! Εκείνη τη βραδιά έγινε το ματς-επιτομή του καταστροφικού περάσματος του Ισπανού από το Μιλάνο. Και είναι να απορεί κανείς γιατί επέλεξε τον δρόμο της καταστροφής ο Μπενίτεθ, που έκανε όνομα παίζοντας αμυντικά στη Βαλένθια αλλά και στη Λίβερπουλ. Ετσι τον έμαθε ο κόσμος. Ετσι πήρε τίτλους. Μέσα σε λίγες εβδομάδες το να προσπαθήσει να αλλάξει ήταν αψυχολόγητο. Τώρα λένε οι παίκτες της Ιντερ πως δεν έκαναν καθόλου τακτική από τη μέρα που έφυγε ο Ζοσέ, κάτι που πραγματικά ξενίζει, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν λένε ψέματα.

Φυσικά, τα λάθη στην Ιντερ δεν σταματούν εδώ. Ο Μοράτι πάει να διορθώσει το σφάλμα με άλλο λάθος. Την πρόσληψη του Λεονάρντο, που απέτυχε παταγωδώς στη Μίλαν. Η επιστήμη σε κάποια πράγματα σηκώνει τα χέρια ψηλά! Ομως επί της ουσίας σε αυτό το τετράμηνο αποδείχτηκε πόσο τεράστια δουλειά είχε κάνει ο Μουρίνιο και πως η Ιντερ αιώνια θα του χρωστά ευγνωμοσύνη για μια αξέχαστη σεζόν, που πιθανώς δεν θα επαναληφθεί ποτέ!