Επέστρεψε εκεί όπου αγαπήθηκε παράφορα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Παιδί που μεγάλωσε στην πιο σκληρή γειτονιά του Λίβερπουλ, το Τόξτεθ, μέλος μιας πολύ αγαπημένης οικογένειας (αν και ο πατέρας και η μητέρα του δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αλλά έμεναν σε απέναντι σπίτια), ο Ρόμπερτ Ράιντερ ήταν οπαδός της Έβερτον, σε τέτοιο σημείο που δεν μιλιόταν για μια εβδομάδα όταν έχαναν οι «μπλε» από τους «κόκκινους»! Γράφτηκε στην ακαδημία του Μέλγουντ, όταν τον απέρριψαν στην Έβερτον γιατί ήταν πολύ κοντός (το ίδιο λάθος που στην άλλη πλευρά του Στάνλεϊ Παρκ έκαναν και με τον ΜακΜάναμαν, τον Όουεν και τον Κάραγκερ που επίσης ήταν φανατικοί «εβερτόνιανς») και έγινε διάσημος πριν από σχεδόν 12 χρόνια σε μία νύχτα. Μόνο που το όνομα Ράιντερ (το πατρικό της μητέρας του) είχε αντικατασταθεί με εκείνο του πατέρα του. Και το Ρόμπερτ είχε γίνει Ρόμπι, ως πιο σύντομο και «νονός» γι' αυτό ήταν ο άνθρωπος που τον εντόπισε, «ο κύριος Λιντς», όπως ακόμα και σήμερα τον αποκαλεί ο 30χρονος πια Φάουλερ.

Επαγγελματίας στα 18 του χρόνια, επιλεγμένος από τον Γκρέιαμ Σούνες (για τον οποίο στάζει μέλι το στόμα του) βρήκε στη Λίβερπουλ ποδοσφαιρικό «καταφύγιο» και θυμάμαι να συζητούν γι' αυτόν στο Μερσεϊσάιντ το καλοκαίρι του '93 μαζί με τον Ιαν Φρόντσαμ «τον καλύτερο πασαδόρο της ακαδημίας», όπως έλεγε ο κόσμος. Ο Φάουλερ βίωσε τότε το πόσο σκληρή μπορεί να είναι η μοίρα. Ο Φρόντσαμ ήταν πρώτος στη λίστα για να γίνει επαγγελματίας, αλλά κάποιοι πόνοι στη σπονδυλική στήλη οδήγησαν τους γιατρούς να ψάξουν περισσότερο. Η διάγνωση ήταν ένα αληθινό σοκ: καρκίνος! Λίγες εβδομάδες μετά, ο Ιαν θα έφευγε από τη ζωή, τις ίδιες μέρες που ο Φάουλερ θα έπαιρνε από τον Σούνες το βάπτισμα του πυρός. Αλλαγή σε έναν αγώνα Λιγκ Καπ με τη Φούλαμ, πετυχαίνοντας το πρώτο από τα 171 γκολ στην «κόκκινη» καριέρα του! Λίγες μέρες μετά, πρώτη φορά βασικός στη ρεβάνς του ίδιου αγώνα και ομολογώ πως περνώντας την πόρτα του «Ανφιλντ» εκείνη τη νύχτα, δεν περίμενα ούτε κατά διάνοια ότι θα έβλεπα τη γέννηση ενός μύθου. Όλα τα γκολ στη συντριβή με 5-0 των «κότατζερς».

Ο Σούνες έφυγε λίγες εβδομάδες αργότερα, αλλά ο Ρόι Εβανς διατήρησε τον Φάουλερ παρτενέρ του (παιδικού του ειδώλου) Ιαν Ρας. Τον Αύγουστο του '94, σε ένα ματς με την Αρσεναλ θα πετύχει σε 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα το γρηγορότερο χατ τρικ της ιστορίας του αγγλικού πρωταθλήματος! Την άλλη μέρα η διοίκηση τον καλεί και βάζει την υπογραφή του στο πρώτο συμβόλαιο 1 εκατομμυρίου λιρών για πιτσιρικά! Ηταν η εποχή που το ποδόσφαιρο ανακάλυπτε τα χρήματα της τηλεόρασης και η στρατιά των αστέρων της μπάλας έβλεπε το πρώτο δημιούργημά της! Κι όμως, ο Φάουλερ συνέχιζε τη ζωή του όπως πριν. Έπειτα από κάθε ματς πήγαινε στις τοπικές παμπ με τους φίλους του ή έβλεπε τηλεόραση με τον πατέρα του και την αδελφή του!

Ακόμα και όταν αποκτήθηκε ο (πανάκριβος και υπερτιμημένος) Σταν Κόλιμορ, ο Φάουλερ ήταν η αναντικατάστατη πρώτη επιλογή, υποβιβάζοντας τον Ρας σε ρόλο πολύτιμης ρεζέρβας και τα τρία πρώτα χρόνια σκόραρε κατά ριπάς. Κανείς άλλος 18χρονος δεν μπήκε ποτέ με ίδιες στατιστικές στον σκληρό κόσμο των μεγάλων, ούτε καν ο Αλαν Σίρερ! Η συμμετοχή του με την Αγγλία στο Euro του 1996 προμήνυε πως σύντομα θα ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Πόσο λάθος έκανε!

Κοντά στα Χριστούγεννα του 1996 με ένα χατ τρικ κατά της Αστον Βίλα ο Φάουλερ έγινε ο νεότερος παίκτης στα χρονικά της Λίβερπουλ που ξεπέρασε τα 100 γκολ με την κόκκινη φανέλα και η όλη ιστορία του έμοιαζε με μυθιστόρημα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, στο ντέρμπι με την παλιά αγαπημένη του, την Έβερτον, τον Μάρτιο του '98. Ο τραυματισμός, ο πόνος, η εγχείρηση και η πολύ αργή επιστροφή, σχεδόν εννέα μήνες μετά. Σε αυτό το διάστημα ο «Θεός», όπως τον φώναζαν οι οπαδοί, είχε δεχτεί ακόμα ένα πλήγμα. Η άφιξη στη διεθνή σκηνή ενός άλλου παιδιού-θαύματος, που στα 18 του χρόνια έκανε την παγκόσμια κοινή γνώμη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του, στο Μουντιάλ του '98, κάνοντας το σενάριο πολύπλοκο.

Ο Μάικλ Όουεν δεν ήρθε απλώς ως σίφουνας στη ζωή όλων μας, αλλά και στην καθημερινότητα αυτών που είχαν αισθανθεί πως καμία δύναμη στον πλανήτη δεν μπορούσε να τους νικήσει. Η συνέχεια, γνωστή και προβλέψιμη. Τα προβλήματα πολλά, οι τραυματισμοί συχνοί. Οι καταστάσεις που ο άλλοτε βασιλιάς αισθανόταν έκπτωτος, τον οδηγούσαν σε ακραίες και προκλητικές κινήσεις. Η κίνησή του να «σνιφάρει» τη γραμμή μόλις σκόραρε κατά της (παλιάς αγάπης του) Έβερτον για να πικάρει τους οπαδούς της, οι οποίοι κυκλοφορούσαν διάφορα για εξάρτησή του από τα ναρκωτικά! Η βαριά τιμωρία που ακολούθησε ήταν ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο των σχέσεών του με τον τότε προπονητή της Λίβερπουλ, τον Ζεράρ Ουγέ, αλλά και τον βοηθό του Φιλ Τόμσον.

Ο Φάουλερ πάντως έπαιξε σημαντικό ρόλο τη σεζόν 2000-2001 για να βγει από τα «πέτρινα χρόνια», κατακτώντας πέντε τίτλους. Σκόραρε και στον τελικό του Λιγκ Καπ, αλλά και στον τελικό του ΟΥΕΦΑ και είχε σημαντική συμβολή σε κάθε σημαντικό ματς. Τον Νοέμβριο του 2001, όμως, η Λίβερπουλ αποδέχτηκε την πρόταση της Λιντς για 11 εκατομμύρια λίρες και πιθανόν αυτή η κίνηση στοίχισε στους «ρεντς» το πρωτάθλημα! Τα 11 γκολ που έβαλε μέχρι το τέλος της σεζόν με τα «παγόνια» δεν τα πέτυχε κανείς από τους εναπομείναντες κυνηγούς στο «Ανφιλντ» και η Αρσεναλ κατάφερε με 84 πόντους να αφήσει δεύτερη τη Λίβερπουλ με 80.

Από εκεί και ύστερα, ο Φάουλερ δεν μπόρεσε να αναγεννήσει την καριέρα του. Στην καθημερινότητά του έκανε εκπληκτική διαχείριση των χρημάτων του, αποκτώντας σχεδόν 150 σπίτια και δημιουργώντας αμύθητη περιουσία. Και τώρα οδεύοντας στα 31 ξαναφορά τη φανέλα που αγάπησε και επιστρέφει στον χώρο που αγαπήθηκε παράφορα. Αν θα μπορέσει να κάνει τη διαφορά, ειλικρινά δεν το ξέρω. Μπορώ να προσυπογράψω, όμως, ότι δεν υπάρχει οπαδός της Λίβερπουλ που να μη χάρηκε στο άκουσμα αυτής της είδησης, είναι σαν να αγόρασε η ομάδα τον... Ροναλντίνιο.