Μια αληθινή ιστορία, βγαλμένη από παραμύθι (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Από το ερασιτεχνικό μέχρι το Κάρντιφ και από τον Γκορμπατσόφ στα λεφτά του Γουίλαν, η πορεία της Γουίγκαν μοιάζει με σίριαλ

Tο 1913, όταν η Αρσεναλ έμπαινε στο «Χάιμπουρι», η Γουίγκαν Αθλέτικ ήταν ακόμα 19 χρόνια μακριά από την ίδρυσή της. Πόσο νερό κύλησε στο αυλάκι από τότε; Το βράδυ της Τρίτης, στο 98ο και τελευταίο παιχνίδι για το Λιγκ Καπ που έδιναν οι «κανονιέρηδες» σε αυτή την έδρα, η μικρή ομάδα από το Λάνκασαϊρ θα κατάφερνε στο τελευταίο λεπτό της παράτασης να πάρει από το στόμα του λύκου μία εκπληκτική πρόκριση. Η Γουίγκαν το 1971 (όταν η Αρσεναλ έκανε νταμπλ και είχε μόλις κατακτήσει το Κύπελλο Εκθέσεων) έπαιζε ακόμα στο ερασιτεχνικό και το 1985 κατάφερε να πάρει το «εισιτήριο» της ανόδου για την τέταρτη εθνική!

Το όνομα της το έκανε διάσημο ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1986, όταν ρώτησε να μάθει για το αποτέλεσμα σε ένα ματς Κυπέλλου με την Έβερτον! Στην εύλογη απορία γιατί ήθελε να μάθει για μία άγνωστη ομάδα, απάντησε πως γνώριζε τον δήμαρχο της πόλης, που ήταν κομμουνιστής! Πράγμα σπανιότατο στη Θατσερική Βρετανία των 80's.

Το 1995 και ενώ τα ματς της Γουίγκαν τα έβλεπαν μόλις 2.000 άνθρωποι σε ένα πολύ μικρό και πανάρχαιο γήπεδο, αγόρασε την ομάδα ο Ντέιβ Γουίλαν. Παλιός ποδοσφαιριστής της Μπλάκμπερν Ρόβερς, που είχε τραυματιστεί σοβαρά στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1960 με τη Γουλβς. Παρά το ότι έπαιξε για κάποια χρόνια ακόμα, τελικά σταμάτησε πρόωρα. Ανοιξε με την αποζημίωσή του (περίπου 400 λίρες) ένα μανάβικο στο Μπλάκμπερν, το οποίο επέκτεινε και στις γύρω περιοχές. Το 1978, αλυσίδα σούπερ μάρκετ αγόρασε την επιχείρησή του αντί 1,5 εκατομμυρίου λιρών. Αποφάσισε να επενδύσει 7.000 λίρες σε ένα μικρό μαγαζί αθλητικών ειδών, το JJB, στο Γουίγκαν. Το όνομα προερχόταν από τους τρεις προηγούμενους ιδιοκτήτες, που όλοι είχαν κοινό το JJ και το επώνυμό τους ξεκινούσε κατά σύμπτωση από «B». Ο Γουίλαν το είδε με καλό μάτι και διατήρησε την επωνυμία, επεκτείνοντάς τη σε όλες τις βόρειες περιοχές της Αγγλίας με πληθυσμό πάνω από 50.000 κατοίκους. Το 1994 η επιχείρηση είχε αξία 65.000.000 λιρών και μπήκε στο χρηματιστήριο, δίνοντας στον δαιμόνιο ιδιοκτήτη όσα λεφτά πιθανότατα δεν είχε φανταστεί. Τότε αποφάσισε να αγοράσει την ομάδα και να στηρίξει το ράγκμπι, που είχε ήδη επιτυχίες.

Το 1999, το ολοκαίνουργιο γήπεδο «JJB» συνέπεσε με την εποχή που η Γουίγκαν Γουόριορς, η ομάδα ράγκμπι, σάρωσε όλους τους διαθέσιμους τίτλους στον πλανήτη, κάτι που επανέλαβε το 2000. Ο Γουίλαν όμως είχε μεγάλη αγάπη στο ποδόσφαιρο! Και η πρόσληψη του Πολ Τζούελ στον πάγκο, του ανθρώπου που είχε παίξει παλιά στην Αθλέτικ και δημιούργησε το 1999 το θαύμα της Μπράντφορντ, η οποία ανέβηκε και έμεινε στην Πρέμιερσιπ, ήρθε να ανατρέψει το σκηνικό!

Τώρα, σε μία πόλη που παραμένει διχασμένη μεταξύ ράγκμπι και ποδοσφαίρου, που πολλοί οπαδοί του ενός σπορ δεν θέλουν να ακούν για το άλλο, η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του συλλόγου κινδυνεύει να υπονομευθεί! Ο Γουίλαν πάντως δεν φοβάται. Ζήτησε και τα 30.000 εισιτήρια που δικαιούται η ομάδα, ευελπιστώντας πως οι φίλοι των σπορ στην πόλη θα βάλουν στην άκρη τις διαφορές και θα κάνουν εκστρατεία στον τελικό του Κάρντιφ.

Για μία πόλη που «ασφυκτιά» ποδοσφαιρικά ανάμεσα στο Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ, ο Γουίλαν έχει βάλει ένα στοίχημα: να κάνει τους κατοίκους του Γουίγκαν να είναι ΜΟΝΟ με την Αθλέτικ! Η αληθινή ιστορία της Γουίγκαν είναι το πιο όμορφο παραμύθι της χρονιάς. Και για όποιον βιαστεί να πει πως τα λεφτά έφεραν την ευτυχία, ας κοιτάξει αν τα πολύ περισσότερα χρήματα που ξόδεψε, για παράδειγμα, ο σερ Τζακ Χέιγουορντ στη Γουλβς τα τελευταία 20 χρόνια έπιασαν τόπο. Και το πώς οι «λύκοι» επέστρεψαν άμεσα στην Τσάμπιονσιπ, όταν ανέβηκαν στην Πρέμιερσιπ το 2003.