FC: Μας χρωστάμε τη γιορτή

Μέσα στην ίδια θολούρα περπατάμε όλοι. Το ίδιο μούδιασμα νιώθουμε, το ίδιο κόμπιασμα έχουμε στο στήθος. Αν όμως αυτές οι μέρες, οι γιορτινές, δεν πυροδοτήσουν τη θετική μας διάθεση να τις κοιτάξουμε κατάματα και να ψελλίσουμε το όνομά τους, θα χαθούν κι αυτές και το πνεύμα τους μέσα στη νέα μας καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα αποστραγγισμένη από συναισθήματα, γεμάτη από cheap thrills και αγχωμένα μάτια. Ναι, τα Χριστούγεννα είναι εδώ, αυτά είναι το δώρο που οφείλουμε στον εαυτό μας: Να τα ξεχωρίσουμε από την υπόλοιπη «ψύχρα» της ζωής και να τα «ζεστάνουμε» με την ουσιαστική παρουσία μας, όπως ακριβώς τους αξίζει να τα τιμούμε.

Χριστούγεννα είναι: Αυτά των παιδικών χρόνων. Η αναμονή για τα δώρα, η θαλπωρή του σπιτιού, τα φώτα, οι μελωδίες, το διάβασμα παραμυθιών.
Χριστούγεννα δεν είναι: Αυτά που περνάνε και δεν αγγίζουν, αυτά που κυλάνε με βαρεμάρα, απάθεια και άρνηση.

Χριστούγεννα είναι: Να βλέπεις τον καστανά και να σε τραβάει η μυρωδιά προς τα εκεί, την ώρα που σου τρέχουν τα σάλια.
Χριστούγεννα δεν είναι: Να βλέπεις τον καστανά και να τον στραβοκοιτάς επειδή σου φαίνεται για ασφαλίτης.

Χριστούγεννα είναι: Η βόλτα για να ψωνίσεις πράγματα με αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους. Η διαδικασία και μόνο.
Χριστούγεννα δεν είναι: Η αγχωμένη «έξοδος για τα ψώνια των γιορτών» και τα «ουφ, τι να του πάρω τώρα; Ωχ, πολύ σκοτίστηκα, θα του πάρω μία ζώνη κι άμα του αρέσει…». Ποτέ σου αν είναι να το κάνεις έτσι!

Χριστούγεννα είναι: Το άνοιγμα των δώρων που προσφέρεις, η ματιά και η ευχαριστήρια αγκαλιά που δέχεσαι.
Χριστούγεννα δεν είναι: Η ξεπέτα, τα δώρα δι’ αντιπροσώπου, η δικαιολογία «ε, δεν σας πήρα τώρα, μια και καλή στα γενέθλια…».

Χριστούγεννα είναι: Ο στολισμός του σπιτιού σαν καλλιτεχνική διαδικασία, με την εκούσια συμμετοχή όλων.
Χριστούγεννα δεν είναι: Ένα τσουρούτικο ψεύτικο δεντράκι στο σαλόνι και δύο άθλια λαμπιόνια να τρεμοσβήνουν στο μπαλκόνι.

Χριστούγεννα είναι: Οι οικογενειακές και φιλικές μαζώξεις σε σπίτια, με πολλή κουβέντα, φαγοπότι και μουσική. Αν χιονίζει και λυσσομανάει κι ο αέρας έξω, ακόμα καλύτερα.
Χριστούγεννα δεν είναι: Οι «υποχρεωτικές» επισκέψεις στο σοί, από το σόι και για το σόι. Τα τυπικά «καλέσματα» σε σπίτια π.χ. «συναδέλφων» με άλλους 20 άσχετους, όπου μετά τη γαλοπούλα επικρατεί τόση νεκρική σιγή και αμηχανία που ούτε να τη ρευτείς χαμηλόφωνα δεν μπορείς.

Χριστούγεννα είναι: Να δίνεις σε όσους το χρειάζονται με την ψυχή σου.
Χριστούγεννα δεν είναι: Να δίνεις επειδή στο είπανε, επειδή «φοβάσαι» ή επειδή βαθιά μέσα σου περιμένεις κάποιο είδος ανταπόδοσης.

Χριστούγεννα είναι: Να βρίσκεις και να εκφράζεις τα αποθέματα αγάπης που πάντα έχεις μέσα σου.
Χριστούγεννα δεν είναι: Η πρακτική και συναισθηματική μιζέρια. Μια μελαγχολία μπορεί να την έχεις, συμβαίνει σε πολλούς αυτές τις μέρες, κι αυτή όμως ακόμα –με τον κατάλληλο πνευματικό χειρισμό- μεταμορφώνεται σε εσωτερική δημιουργική δύναμη. Έτσι, για να ‘ρθει ο χρόνος να γίνει άγραφο χαρτί.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr