Υποκλίνονται όλοι στην αξία του (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος είναι ο μοναδικός του οποίου η αξία εκτοξεύτηκε μετά το Euro

Από το μαγικό εκείνο βράδυ της 4ης Ιουλίου στη Λισσαβώνα έχουν περάσει σχεδόν 550 μέρες. Σπάνια μια στιγμή θριάμβου μοιάζει τόσο πολύ απομακρυσμένη στη μνήμη, αν και χρονικά απέχει πολύ λιγότερο! Είναι τόσα αυτά που μεσολάβησαν και άλλα τόσα αυτά που περιμέναμε να γίνουν και δεν έγιναν, ώστε στ' αλήθεια υπάρχουν στιγμές που αμφιβάλλω αν όλα εκείνα πράγματι τα ζήσαμε!

Η εθνική ομάδα είναι πάντα πρωταθλήτρια Ευρώπης και θα είναι έως και τη βραδιά του τελικού του 2008 στην Ελβετία. Όμως ο αποκλεισμός από το Μουντιάλ θάμπωσε την εικόνα της. Και από όλα τα παιδιά που πήραν το μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης από τα χέρια του Γιόχανσον στο «Ντα Λουζ», μόνο ένα είδε την καριέρα του να απογειώνεται στη συνέχεια. Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος είναι ο μοναδικός του οποίου το κασέ στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο βρίσκεται σε σταθερά ανοδική τροχιά. Είναι βασικός σε μια καλοδουλεμένη μηχανή στην Πρέμιερσιπ, τη βοήθησε να βγει για πρώτη φορά στην ένδοξη ιστορία της (γεμάτη με τίτλους έως και τη δεκαετία του '50) στην Ευρώπη και απασχόλησε το καλοκαίρι τη Λίβερπουλ. Η Μπόλτον, στην οποία αγωνίζεται, στηρίζεται σε αυτόν. Τα λόγια του Φρανκ Γουόρθινγκτον, μετά τη νίκη του Σαββάτου στο Γουότφορντ, υπογραμμίζουν την αξία του Στέλιου. «Είναι σαν να βλέπεις κάποιον από τα φυτώρια της ομάδας. Αποφασιστικός και εγωιστής, για να μη χάσει η ομάδα της οποίας φορά τη φανέλα», είπε ο παλιός σταρ των «τρότερς» και ένας από τους πιο τεχνίτες παίκτες που έβγαλε ποτέ το αγγλικό ποδόσφαιρο! Λόγια που αποτελούν τιμή για οποιονδήποτε. Ο Γιαννακόπουλος έχει κερδίσει την εκτίμηση όλων στο Λανκασάιρ.

Ο Στέλιος έφυγε το 2003 με βαριά καρδιά για το «Ρίμποκ». Είναι κοινό μυστικό πως στην αίθουσα αναμονής, έξω από το γραφείο του προέδρου της Μπόλτον, περίμενε εναγωνίως ένα τηλεφώνημα από τον Σωκράτη Κόκκαλη ή τον Γιώργο Λούβαρη. Όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ, οπότε υπέγραψε το συμβόλαιό του στην Μπόλτον μην ξέροντας -είναι αλήθεια- τίποτα για τον κόσμο στον οποίο μόλις έμπαινε! Δυόμισι χρόνια μετά, έχει καταλάβει πόσο καλό έκανε στην καριέρα του και στο παιχνίδι του αυτή η μετακίνηση. Το παιχνίδι του ωρίμασε και, λόγω της ταχύτητας με την οποία παίζονται εκεί τα ματς, μπορεί και λειτουργεί πολύ πιο γρήγορα. Ηταν ο μοναδικός διεθνής από τους ήρωες της Πορτογαλίας που είχε σταθερά ανεβασμένη απόδοση στα ματς των προκριματικών του Μουντιάλ, σε σχέση με την απόδοσή του στο Euro. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, πως ο Σαμ Αλαρντάις, ένας έξυπνος άνθρωπος και τεχνικός, βγαλμένος από τη νοοτροπία που πάντα διακατείχε τους Βρετανούς, πίνει νερό στο όνομά του. Ο Γιαννακόπουλος, όπως και ο Νταμπίζας νωρίτερα από αυτόν, αποφάσισε στην Αγγλία να προσαρμοστεί στα δεδομένα παρά να περιμένει να αλλάξουν οι ξένοι, ώστε να ταιριάξουν με τον ίδιο! Το μεγαλύτερο όπλο για να πετύχει κάποιος σε ό,τι κάνει, είναι να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα και να προσπαθήσει να μην πνιγεί. Από το να κλαίει τη μοίρα του, τους καφέδες και τον ήλιο, τη θάλασσα και τον χαβαλέ της Ελλάδας, ο Στέλιος προτίμησε να λειτουργήσει διαφορετικά. Με καλή απόδοση στην προπόνηση, πολλή και σκληρή δουλειά, προσπαθώντας να αφομοιωθεί στο νέο του περιβάλλον. Πλησίασε τους συμπαίκτες του και δεν περίμενε να το κάνουν αυτοί. Στους δημοσιογράφους μίλησε στα αγγλικά με το «καλημέρα» και αυτό, ειδικά πέραν της Μάγχης, αποτελεί τεράστιο ατού!

Τώρα, στις πρώτες μέρες του 2006, ο Γιαννακόπουλος αποτελεί την πιο αξιόπιστη ελληνική πρόταση στο εξωτερικό. Η καριέρα του είναι γεμάτη από τίτλους και μετάλλια. Όμως, όταν κάποια μέρα κάνει τον απολογισμό του, είμαι βέβαιος ότι θα αποτιμήσει πως το πιο δύσκολο από όλα ήταν να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό, σε μια χώρα με ποδοσφαιρική παράδοση, αναγκάζοντας ακόμα και τους πιο σκληρούς κριτικούς να του βγάζουν το καπέλο!