Βαλβέρδε, αυτοί ήταν σε βραδιά τσαγιού με υπέργηρες κυρίες

Είναι μια καλή ιδέα να δημιουργηθεί αστυνομία του ποδοσφαίρου. Και όταν μια ομάδα δεν παίζει καλά να την "παίρνει μέσα" για κακοποίηση του αθλήματος.

Στο ΟΑΚΑ έπρεπε να συλληφθούν άπαντες για παρατεταμένη κακοποίηση.

Τόσα λάθη, τόσα σουτ στον γάμο του καραγκιόζη από δύο θεωρητικά καλές ομάδες είχαμε καιρό να δούμε.

Σέντρες που σημάδευαν την εξέδρα και πάσες που έβρισκαν αντίπαλο.

Μαύρο χάλι για το οποίο οι «προσαχθέντες» δύσκολα θα μπορέσουν να βρουν ικανοποιητικές δικαιολογίες ενώπιον του δικαστηρίου.

Κρίμα τα βαριά συμβόλαια, τις ανανεώσεις, τις υποσχέσεις. Αν έλειπε ο Ντιοπ που έκανε περίπατο στην περιοχή του Ολυμπιακού, κάνοντας «μια χόρτα» τον πολυδιαφημισμένο Ντουντού, το κείμενο αυτό έπρεπε να τελειώσει στις επόμενες γραμμές.

Στο ποδοσφαιρικό χάλι που παρακολουθήσαμε αν μια ομάδα δικαιούτο τη νίκη, αυτή ήταν η ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ των μικρών δυνατοτήτων, των πολλών απουσιών, της μεγάλης βαθμολογικής διαφοράς, πήρε το ντέρμπι γιατί είχε ψυχή.

Γιατί η θηλιά που ήταν περασμένη στο λαιμό της, την ανάγκασε να κάνει κατάθεση ψυχής και όχι αγωνιστικών δυνατοτήτων.

Ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε να χάσει ακόμα και τον βαθμό της ισοπαλίας. Έχασε πέναλτι με τον Ντουντού και είχε για ένα ημίχρονο τον Πάντελιτς στο παιχνίδι που είχε την εντύπωση ότι έπαιζε μόνος του και έπρεπε κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα να σουτάρει.

Ο Βαλβέρδε έστειλε στο γήπεδο τις πριμαντόνες του και αυτές τον πρόδωσαν. Ο Ντουντού ήταν για κλάματα. Έχασε το πέναλτι και του έφυγε ο Ντιόπ μέσα στη μεγάλη περιοχή.

Ο Ιμπαγάσα πέρασε δύο μπαλιές όλες κι όλες. Ο Ουρτάδο βαδίζει πιο αργά και από τους βετεράνους του βάδην αδερφούς Καραγιώργου.

Ο Ριέρα έφυγε νωρίς, χάνοντας την ευκαιρία να συνεχίσει στη μετριότητα. Ο Ρόμενταλ είναι ιδανική περίπτωση για να παίρνει μέρος σε βραδιές τσαγιού που διοργανώνουν γεροντοκόρες.

Οι παίκτες της ΑΕΚ, με λιγότερες τεχνικές αρετές και δυνατότητες από τους αντίστοιχους του Ολυμπιακού, έδειξαν καθαρά τις αδυναμίες τους αλλά έβαλαν πάθος στο παιχνίδι.

Κι ο Μπλάνκο, που έχει αίσθηση της ομαδικότητας και συλλογικό πνεύμα, έδειξε στον υπερόπτη και εγωιστή Πάντελιτς πως το σωστό για έναν σέντερ φορ είναι να εμπιστεύεται και να εκτιμά τους συμπαίκτες του.