Συνταγή νίκης με 4-3-3 ή πάλι το «καταραμένο»;

Η αλήθεια είναι πως, αν μπορεί να χρεώσει κανείς με ένα χοντρό σφάλμα στον Μανόλο Χιμένεθ, είναι γιατί επέλεξε να επιστρέψει στο 4-2-3-1 στα τελευταία ματς και να μην επιμείνει στο σύστημα με το οποίο πήρε τα παιχνίδια με Άρη και Παναθηναϊκό, δηλαδή το 4-3-3.

Μια δικαιολογία είναι οι τραυματισμοί που υπήρχαν, ωστόσο στο ματς της Τούμπας -για παράδειγμα- ο Καφές έμεινε στον πάγκο και απέμειναν οι Γκέντζογλου και Μάκος να παίζουν οι δυο τους με τα γνωστά αποτελέσματα.

Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα η ΑΕΚ να επιστρέψει στο «τρικ» με τα τρία αμυντικά χαφ, προσπαθώντας να θωρακίσει την μεσαία της γραμμή.

Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον από τα πλάγια εσωτερικά χαφ, θα έχει περισσότερες βοήθειες στα μαρκαρίσματα των πλαϊνών και τουλάχιστον πως θα μπορεί να ελέγχει κάπως καλύτερα το κέντρο.

Επίσης, με το συγκεκριμένο σχήμα, περιορίζεται η χρήση παικτών που ξέρεις ότι είναι μεγαλύτερος τζόγος και από τη… ρωσική ρουλέτα.

Το να παίζουν για παράδειγμα ο Μπερνς και ο Λεονάρντο στην ίδια ενδεκάδα, εμπεριέχει τον κίνδυνο να έχεις δύο ποδοσφαιριστές που συγκεντρώνουν σοβαρές πιθανότητες να μην βγουν καν στο παιχνίδι και να έχεις σοβαρό πρόβλημα.

Οπότε το 4-3-3 είναι προτιμότερο από το 4-2-3-1. Βέβαια, τον λόγο σε τέτοια θέματα έχει ο προπονητής. Και ασφαλώς, αν πάρει επιτυχημένο αποτέλεσμα, θα λέμε όλοι ότι δικαιώθηκε με το «χ» ή το «ψ» σχήμα. Ωστόσο, η κρίση γίνεται με βάση τα όσα συνέβησαν στα προηγούμενα ματς.

Ο κόσμος θεωρώ πως -μετά την ανανέωση του Σκόκο- «ζεστάθηκε» κάπως. Είναι και η βράβευση του μεγάλου Θωμά Μαύρου που θα συγκινήσει κάποιους να πάνε στο γήπεδο. Η ΑΕΚ παίζει ένα εξαιρετικά σημαντικό παιχνίδι το Σάββατο και αν κερδίσει, θα πάρει πάνω της βασικά ψυχολογικά και θα μπορέσει κάπως να σταματήσει βαθμολογικά τον κατήφορο.

Για να συμμαζέψει την κατάσταση ως προς την συγκομιδή της, δεν θ’ αρκέσει μια νίκη με τον Ολυμπιακό, αλλά ένα καλό σερί στη συνέχεια.