FC: Ο κρετίνος του ΟΑΚΑ

Στα πλαίσια της ωραιοποίησης, της προστασίας των χορηγών και του comme il faut-ισμού που διατρέχει σαν αρρώστια όλο τον δυτικό κόσμο, FIFA και UEFA έχουν συναποφασίσει και επιβάλλει εδώ και καιρό στα κανάλια που μεταδίδουν αγώνες διεθνών διοργανώσεων να μην δείχνουν «ζωντανά» επεισόδια ή άλλες «ασχήμιες» που βγαίνουν εκτός ποδοσφαιρικού πλαισίου. Να απορρίπτουν την πραγματικότητα, δηλαδή, χάριν ενός ελιτίστικου μεγαλοϊδεατισμού για το άθλημα, ο οποίος έχει αναπτυχθεί μόνο μέσα στον δικό τους εγκέφαλο.

Ευτυχώς το βράδυ της Τετάρτης ο σκηνοθέτης τους παράκουσε και δεν έστρεψε την κάμερα αλλού. Κι έτσι οι τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο που έβλεπαν το παιχνίδι ΠΑΟ-Μπαρτσελόνα ζωντανά, μπόρεσαν να «απολαύσουν» το μοναδικό σόου που έδωσε ο τύπος ο οποίος μπούκαρε ξαφνικά μεσα στο γήπεδο, έφτασε απέναντι από τον Μέσι, he gave him the finger, και μετά έτρεξε με σλάλομ μερικά μέτρα πριν τον πιάσουν οι ασθμαίνοντες stewards και τον βγάλουν έξω σηκωτό.

Στις ώρες που μεσολάβησαν, το συμβάν αντιμετωπίστηκε από την πλειοψηφία του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου ως κάτι ανάμεσα σε «διασκεδαστική παρένθεση» και «χαριτωμένο ευτράπελο». Οι οπαδοί πάλι, το αντιμετώπισαν με τον «παραδοσιακό», δικό τους τρόπο: Οι Ολυμπιακοί και οι φιλοΜπαρτσελονικοί κατά βάσιν το κατέκριναν, οι Παναθηναϊκοί και οι φιλοΡεαλικοί κατά βάσιν το επικρότησαν και ακολούθως η κουβέντα αναλώθηκε στο ποιος θα βρει το καλύτερο ενσταντανέ για να το ανεβάσει στο Facebook (μη χάσει...) και να καυλαντίσει γι’ αυτό με τους «friends» του και στο αν ο δράστης ήταν Έλληνας, Ελληνο-Ισπανός, Αλβανός ή Ιρακινός (ναι, ναι, ακούστηκαν και αυτά).

Και κάπου εδώ το θέμα λοξοδρόμησε τελείως, διότι η σημειολογία και τα «παρεπόμενά» του κάλυψαν την ουσία. Η ουσία είναι αυτό που έγινε, απογυμνωμένη από αχρείαστα «ντεσού». Κι αυτό που έγινε είναι ότι ένας κρετίνος κατάφερε με χαρακτηριστική άνεση να κατέβει από την κερκίδα, να διασχίσει τον στίβο του ΟΑΚΑ, να μπει στον αγωνιστικό χώρο και να εκδηλώσει την αντιπάθειά του προς τον σπουδαιότερο σύγχρονο ποδοσφαιριστή. Τρομερά αστείο, έτσι; Ξεκαρδιστικό, κλαίμε από τα γέλια! Που να έβγαζε και κανένα όπλο -ψεύτικο που όμως θα έμοιαζε με αληθινό- να τον σημαδέψει και πατώντας τη σκανδάλη να του εκτόξευε νερό στο πρόσωπο. Δεν θα γινόταν τρελός χαβαλές, ε; Ε, ε, ε; Έλα μωρέ τώρα, πλάκα να γίνεται, γι’ αυτά ζούμε, τι να λέμε τώρα, λίγο θα τρόμαζε στην αρχή ο Λίο αλλά μετά θα συμμετείχε κι αυτός στο τζέρτζελο... Χα χα χα!

Κινδυνολογία; Τι θα σκεφτόσασταν εσείς, αν βλέπατε ξαφνικά στον χώρο εργασίας σας έναν τύπο να έρχεται «με τα όσα» καταπάνω σας; Όσοι είδατε τον αγώνα, ξέρετε ότι θα μπορούσε άκοπα να είχε συμβεί οτιδήποτε πιο επικίνδυνο. Όχι ότι αυτό που έγινε ήταν λιγότερο αρνητικό. Σίγουρα πάντως δεν είχε καμία απολύτως σχέση με αντίστοιχα «ντου» του Jimmy Jump, οι δικές του «εισβολές» τουλάχιστον έχουν νόημα, αυτή ήταν καφριλίκι και ψευτομαγκιά στο ελκυστικό πακέτο του ενός. Μια σκέτη, πρωτόγονη, ημίτρελη έκφραση μίσους, όμοια με το «I felt like destroying something beautiful», που λέει ο «αφηγητής» στο Fight Club.

Επειδή όμως τελικά δεν κατάφερες, «φίλε δράστη», να πετύχεις το σκοπό σου, εύχομαι να κάνεις, έστω και εκ των υστέρων, κάτι χρήσιμο για όλους –και ιδιαίτερα ανακουφιστικό για σένα: Να στρέψεις το δάχτυλο χαμηλά, πίσω από την πλάτη σου, και να το βάλεις με φόρα εκεί που πραγματικά ανήκει.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr