Fight Club - Στα χαρακώματα

FC: Home, sweet home

Επιστρέψαμε το απόγευμα της Τετάρτης στην έδρα μας, ο Γιάννης Τσαούσης κι εγώ, μετά από μια μέρα και μια νύχτα στη Λάρισα για τα εγκαίνια του AEL FC Arena. Επιστρέψαμε χαρούμενοι, γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα, αισιόδοξοι ότι πολλά καλά πράγματα μπορούν να γίνουν εδώ, εκεί και παραπέρα, αν υπάρχει διάθεση και συνέπεια – αν η ΑΕΛ εν μέσω οικονομικής κρίσης και με ελάχιστη βοήθεια κατάφερε να ολοκληρώσει ένα τέτοιο πρότζεκτ...

Επιστρέψαμε το απόγευμα της Τετάρτης στην έδρα μας, ο Γιάννης Τσαούσης κι εγώ, μετά από μια μέρα και μια νύχτα στη Λάρισα για τα εγκαίνια του AEL FC Arena. Επιστρέψαμε χαρούμενοι, γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα, αισιόδοξοι ότι πολλά καλά πράγματα μπορούν να γίνουν εδώ, εκεί και παραπέρα, αν υπάρχει διάθεση και συνέπεια – αν η ΑΕΛ εν μέσω οικονομικής κρίσης και με ελάχιστη βοήθεια κατάφερε να ολοκληρώσει ένα τέτοιο πρότζεκτ, στηριζόμενη κυρίως στα δικά της μέσα, τα ντόπια χέρια, μια ομάδα ικανών συνεργατών, την κοινωνία της Λάρισας και το όραμα του Κώστα Πηλαδάκη, τότε μπορούν και άλλοι διάφοροι να καταφέρουν πολλά. Αρκεί να το πιστέψουν.

Ήταν όλοι όσοι έπρεπε εκεί. Ο Πρόεδρος, οι άνθρωποι της ομάδας, οι καλλιτέχνες που τραγούδησαν και κάπου 15.000 άνθρωποι που κατάφεραν να χωρέσουν στις εξέδρες του καινούργιου γηπέδου. Έβλεπες τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους κι ένιωθες την υπερηφάνεια, τα όνειρα για το μέλλον, τη δυναμική που δίνει ένα νέο γήπεδο σε ολόκληρη την πόλη. Όταν όλα γύρω πάνε χάλια, μια ομάδα φτιάχνει κάτι σπουδαίο. Κι αυτό, αν είσαι κάτοικος της πόλης, ακόμα κι αν δεν έχει αντίκτυπο στη δική σου ζωή, ακόμα κι αν δεν σου λύνει το οικονομικό σου πρόβλημα, δεν σου ξεπληρώνει τα δάνεια, δεν σου βρίσκει δουλειά, είναι ένας αέρας αλλαγής. Κι ό,τι αλλάζει, κινείται, άρα δεν μένει στάσιμο, δεν βαλτώνει, δεν μιζεριάζει.

Ήταν όλοι εκεί, ακόμα και οι «απόντες», οι παίκτες της ομάδας που έχουν χάσει τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια. Ήταν εκεί οι δημοσιογράφοι, οι κάμερες, το ραδιόφωνο του NovaΣΠΟΡ FM, για να καλύψει τη μεγάλη γιορτή. Δεν ήταν εκεί, αυτοί που δεν ήταν πουθενά όλα αυτά τα χρόνια: πολιτειακοί παράγοντες, υπουργοί, βουλευτές, υφυπουργοί σε θέματα αθλητισμού, πολιτικάντηδες κάθε είδους, απ’ αυτούς που τάζουν προεκλογικά και εξαφανίζονται την επομένη των εκλογών, τότε δηλαδή που όλοι τους είναι «νικητές»… Ηττημένοι βγήκαν που το γήπεδο έγινε ερήμην τους.

Ένα μεγάλο «μπράβο» στον Κώστα Πηλαδάκη κι ένα μεγάλο «ευχαριστούμε» για τη φιλοξενία. Έβγαλε έναν λόγο πύρινο, μέσα απ’ την καρδιά του, χωρίς να χαϊδεύει αυτιά και να λέει γενικούρες. Τον συνάντησα για λίγο μετά τη γιορτή, στο εστιατόριο του γηπέδου και του ευχήθηκα να έχει δύναμη και γερό στομάχι. Διότι αυτοί που τον αποθέωναν την Τετάρτη, μπορεί να του λένε «να πας στο διάολο» μετά από λίγο καιρό, μετά από κολλητές αποτυχίες. Μου απάντησε «το ξέρω, μην ανησυχείς. Μην σου πω ότι ήδη κάποιοι βρίζουν»! Τον Πηλαδάκη και τα μάτια σας, λέω εγώ. Διότι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα, είναι η αχαριστία. Ήθελα να του πω και κάτι, αλλά δε πρόλαβα – το είχαμε πει λίγο νωρίτερα στην εκπομπή: «Πρόεδρε, αν βάλεις υποψηφιότητα για Δήμαρχος, θα βγεις με ποσοστά Πινοσέτ!» Ξέρω ότι δεν θέλει κι εγώ δεν είχα πρόθεση να του χαλάσω το κέφι, αλλά ποτέ μην λες ποτέ. Αν κατάφερε αυτό, σκεφτείτε πόσα άλλα θα μπορούσε να κάνει για την πόλη…

Όσο για τον τίτλο του κειμένου, το «Home, sweet home», μια μικρή διευκρίνιση: ούτε εγώ, ούτε ο Γιάννης Τσαούσης είμαστε από τη Λάρισα. Αλλά για μένα «σπίτι σου», είναι το μέρος όπου αισθάνεσαι οικεία. Νιώθεις ζεστασιά. Και γουστάρεις να πηγαίνεις στο τέλος της ημέρας. «Σαν στο σπίτι σου» που λένε…

ΥΓ1. Ευχαριστούμε θερμά τον Γιώργο Μανταίο, Υπεύθυνο Επικοινωνίας της ομάδας. Μέσα στον πανικό, με εκατοντάδες ανθρώπους να πρέπει να βοηθήσει και να εξυπηρετήσει, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, να βγει η δίωρη εκπομπή, να έρθουν μερικοί καλεσμένοι για να μιλήσουμε. Πολλά ευχαριστώ και στον Σωτήρη, τον προϊστάμενο τεχνικό που αντιμετώπισε όλες τις δυσκολίες με χαμόγελο. Γι’ αυτό και τις ξεπέρασε όλες.

Υ.Γ.2. Λένε πως «what happens in Vegas, stays in Vegas». Ακριβώς σ’ αυτή τη λογική, «what happened in ΦΑΛΗΡΟΝ, stayed in ΦΑΛΗΡΟΝ». Να είναι καλά ο Ρέμος, ο Βέρτης, ο Τσακνής, ο Πλιάτσικας. Να είναι καλά ο Μουζουράκης επίσης. Διότι η στιγμή που τραγουδάει το «My way» του Σινάτρα (με υπέροχο τρόπο) στο «ΦΑΛΗΡΟΝ» (μπουζούκια βεβαίως – βεβαίως) κι ο κόσμος σπάει πιάτα για πάρτη του, θα μείνει για πάντα στην ιστορία. Αυτή και πολλές άλλες στιγμές, που θα έκαναν τον Παντελή Βούλγαρη να ετοιμάσει το «Όλα είναι δρόμος – Reloaded».

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Σχετικά βίντεο

close menu
x