Ενας χρόνος φέρνει τα πάνω κάτω (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στο ποδόσφαιρο ένας χρόνος μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά. Το βράδυ της Τετάρτης στο «Γκούντισον Παρκ», με τη θερμοκρασία να ακουμπά τους -5 βαθμούς, δεν ήταν δυνατόν να μην περάσει από το μυαλό πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Η Έβερτον ήταν τρίτη στη βαθμολογία, με εννιά πόντους να τη χωρίζουν από τη Λίβερπουλ. Είχε μόλις κερδίσει το πρώτο της ντέρμπι για τον 21ο αιώνα, αφού είχαν συμπληρωθεί έξι χρόνια από εκείνη τη νίκη του 1999 μέσα στο «Ανφιλντ». Στη βαθμολογία η ομάδα του Ντέιβιντ Μόγες είχε 31 βαθμούς, δηλαδή σχεδόν τους διπλούς από φέτος, και ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομα του Σκωτσέζου τεχνικού.

Η Λίβερπουλ, αντίθετα, είχε 15 πόντους λιγότερους από φέτος (παρ' ότι έχει φέτος δύο ματς λιγότερα), δεχόταν γκολ σχεδόν σε κάθε αγωνιστική, είχε μόνο δύο νίκες εκτός έδρας και γενικά το μέλλον της δεν έδειχνε ευοίωνο. Σε αυτές τις 365 μέρες που μεσολάβησαν, η Έβερτον κατέκτησε τελικά την τέταρτη θέση και δοκίμασε την τύχη της ανεπιτυχώς σε δύο μέτωπα στην Ευρώπη, ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια.
Το Τσάμπιονς Λιγκ έμεινε όνειρο, η συντριβή στο Βουκουρέστι επιβεβαίωσε πως δεν ήταν έτοιμη ούτε για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και στην Πρέμιερσιπ η προοπτική για το 2006 είναι να αποφύγει τον υποβιβασμό. Η Λίβερπουλ σε αυτό το διάστημα, αν και τερμάτισε στην πέμπτη θέση, κατάφερε να ξεπεράσει τη λογική και να φτάσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ.

Εκείνα τα έξι εκπληκτικά λεπτά στο «Ατατούρκ», στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού με τη Μίλαν, ξανάφεραν στους οπαδούς την εμπιστοσύνη προς την ομάδα και την πίστη πως η φανέλα, τελικά, είναι πολύ βαριά.
Ο Μπενίτεθ, που κάποια στιγμή πέρυσι ένιωσε να αμφισβητείται, είναι πια ο Μεσσίας για την κόκκινη πλευρά του Μέρσεσαϊντ.

Η νίκη της Λίβερπουλ στο «Γκούντισον Παρκ» ήταν η πέμπτη τα τελευταία έξι χρόνια εκεί. Για να βρει όμως κάποιος μια τόσο εμφαντική επικράτησή της επί της Έβερτον εκτός έδρας, πρέπει να πάει σχεδόν δύο δεκαετίες πίσω, τότε που ο Ρας πέτυχε τέσσερα γκολ, στο 5-0, τον Νοέμβρη του 1982. Και παρ’ ότι ο Ρέινα μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα του για πρώτη φορά ύστερα από 12 ώρες αγώνων στην Πρέμιερσιπ, αυτό δεν στενοχώρησε κανέναν.

Η Λίβερπουλ συνεχίζει τη «Ραφαλούσιον», την επανάσταση που ξεκίνησε με τον ερχομό του Μπενίτεθ, τον Ιούνιο του 2004. Το σημαντικότερο κέρδος δεν είναι τα ρεκόρ των νικών ή της απαραβίαστης εστίας, αλλά το ότι η Λίβερπουλ παίζει ξανά καλή μπάλα.

Υπάρχουν αυτοματισμοί στο παιχνίδι και κινήσεις που θυμίζουν κάτι από τη μηχανή του παρελθόντος. Η δήλωση του Νταλγκλίς, μετά το προχτεσινό ματς, πως αυτή η Λίβερπουλ του θυμίζει την ομάδα που έπαιζε ο ίδιος, είναι το καλύτερο παράσημο ακόμα και από έναν τίτλο!

Οσο για την Έβερτον, αυτή η ανάμνηση των περσινών Χριστουγέννων μοιάζει με ουτοπία. Ο Μόγες ακούει τους οπαδούς να ζητούν στα ραδιόφωνα την απόλυσή του και πρέπει να αισθάνεται φριχτά μόνος. Η περσινή εκπληκτική πορεία ήταν δικό του αποτέλεσμα.

Σπάνια ομάδα είναι τόσο πολύ δημιούργημα ενός τεχνικού, όπως αυτή, που τη σεζόν που έληξε έφτασε -ξεπερνώντας τη λογική- στην τέταρτη θέση. Εννιά νίκες στο γκολ, με σκληρή δουλειά και άμυνα από ατσάλι σημάδεψαν την περσινή περίοδο. Τα γκολ στέρεψαν φέτος, οι μεταγραφές δεν βγήκαν και η άμυνα δέχεται εύκολα γκολ.
Η Έβερτον μπορεί να έχει όνομα και να προέρχεται από ποδοσφαιρικό τζάκι, αλλά έχει ξεμείνει πια από ξύλα!

Ένας χρόνος στο ποδοσφαιρικό Μέρσεσαϊντ αποτελεί την απτή απόδειξη πως τίποτα δεν μένει ίδιο μέσα σε ένα χρόνο. Μερικές φορές μάλιστα έρχονται τα πάνω κάτω, για να επιβεβαιωθεί πως η επιτυχία από την τραγωδία απέχουν απειροελάχιστα!