Η νίκη ίσως ήταν από τα μικρότερα κέρδη του φιλικού με την Αυστρία

Η περίπτωση του Γιώργου Σαμαρά χρειάζεται μεγάλη ανάλυση.

Σε αυτήν θα πρέπει να εμπλακούν προπονητές, ψυχολόγοι, αναλυτές ποδοσφαίρου.

Όλοι αυτοί μπορεί να σπάσουν το κεφάλι τους και να μη βγάλουν συμπέρασμα σχετικά με εκείνο το «κάτι» που καθοδηγεί τα πόδια του επιθετικού της Σέλτικ και τον κάνει τόσο απρόβλεπτο -έτσι που να αγνοούν τις προθέσεις του, όχι μόνο οι αντίπαλοι αμυντικοί, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και οι ίδιοι οι συμπαίκτες του.

Ο Γιώργος Σαμαράς είναι ο μόνος Έλληνας ποδοσφαιριστής που μπορεί να τετραγωνίσει τον κύκλο και να βρει γωνία στο ποδοσφαιρικό δεκάρικο.

Η χθεσινή νίκη οφείλεται εν πολλοίς στο ποδοσφαιρικό του ταλέντο και στο γεγονός ότι, στις κρίσιμες στιγμές, έπραξε κάτι που δεν το συνηθίζει -δηλαδή το αυτονόητο.

Συγκεκριμένα, στη σέντρα του Φωτάκη ανασηκώθηκε και με μια «γλυκιά» κεφαλιά, έστειλε την μπάλα εκεί που δεν μπορούσε να αντιδράσει ο Γκράτσαϊ, ενώ στη δεύτερη περίπτωση -αντί κατά τη συνήθειά του να επιχειρήσει να περάσει ανάμεσα σε δύο αμυντικούς- αυτός πάσαρε στο Φωτάκη και ήρθε το γκολ της νίκης.

Κατά τ’ άλλα, η Εθνική έχασε τον έλεγχο του παιχνιδιού, αιφνιδιασμένη στο πρώτο δεκάλεπτο και σώθηκε όταν ο Τζόρβας «ψώνισε» τον Κλάιν. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Φωτάκης έφερε τα πάνω κάτω, βοηθώντας να κρατηθεί η μπάλα και να περιοριστούν οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας των Αυστριακών -οι οποίοι, ωστόσο, έχασαν ευκαιρίες να πετύχουν το γκολ της ισοφάρισης.

Η ιστορία θα γράψει νίκη με 2-1 και ο Σάντος θα μπορεί από ‘δω και πέρα να υπολογίσει βάσιμα στους Παναγιώτη Κονέ, Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, Γιάννη Φετφατζίδη και Γιώργο Γεωργιάδη, που θα του φανούν χρήσιμοι τόσο στην πορεία των προκριματικών, όσο και στη νέα ομάδα, μετά τα τελικά του Euro 2012.

Κάτω από προϋποθέσεις, λοιπόν, ίσως αυτή η βραδιά αποδειχθεί πολύ σημαντική για το ελληνικό ποδόσφαιρο.