Προσωπική υπόθεση του Λάζαρου

Θα δεχόμουν ότι ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, αν μετά το γκολ του Λάζαρου αισθανόταν πίεση από τον γηπεδούχο αντίπαλό του.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη επειδή από τη μια ο Ατρόμητος παρουσίασε σημαντικές επιθετικές αδυναμίες και από την άλλη το μυαλωμένο παιχνίδι του Κώστα Κατσουράνη δεν άφηνε περιθώρια για να απειληθεί ο Τζόρβας.

Κατά συνέπεια, όσο διάστημα ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να ανοίξει το σκορ, αυτό οφειλόταν κυρίως στις δικές του αδυναμίες, που έκαναν την εμφάνισή τους και στο Περιστέρι.

Η δημοσιογραφική ευκολία έβγαλε στο ντέρμπι της περασμένης αγωνιστικής MVP τον Τζιμπρίλ Σισέ. Και σ' εκείνο το παιχνίδι και στο χθεσινό ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος ήταν που έκανε τη διαφορά.

Το γκολ που πέτυχε χθες θύμισε (το κείμενο ας απασχολήσει τους 45 και άνω) τον περίφημο Τζον Ρόμπερτσον της μεγάλης Νότιγχαμ. Κίνηση πάνω στη γραμμή της μεγάλης περιοχής, προώθηση της μπάλας με το δεξί πόδι, ξαφνικό «κόψιμο» προς τα μέσα και σουτ χωρίς χρονοτριβή στην κλειστή γωνία.

Ετσι έγινε η ζημιά και ο Ατρόμητος «κόλλησε» στην ουρά της βαθμολογίας. Ετσι έγινε και οι «πράσινοι» έφυγαν νικητές από ένα κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι κι έχουν να ποντάρουν στο σχετικά εύκολο πρόγραμμα που ακολουθεί.

Σχετικά εύκολο, γιατί αν ο Παναθηναϊκός επαναλάβει την ίδια εμφάνιση το ερχόμενο Σάββατο με τη Λάρισα στο ΟΑΚΑ, μπορεί να πάθει τη ζημιά.

Η αδυναμία του να δημιουργήσει φάσεις και να πιέσει τον αντίπαλο, να τον «τρομοκρατήσει», όπως συνήθως κάνει ο Ολυμπιακός, είναι φανερή, παρά την προσπάθεια του Νιόπλια να την εξαλείψει.

Δεν εξαλείφεται, όμως, με αλλαγές παικτών, αλλά με ταχύτητα και παιχνίδι από τα άκρα. Οι βαθιές μπαλιές προς τον Σισέ δεν συνιστούν τρόπο ανάπτυξης παιχνιδιού και ας ήταν η βαθιά μπαλιά του Κατσουράνη που τη γυρίζει με το κεφάλι ο Σισέ στον σκόρερ Χριστοδουλόπουλο.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στη μεσαία γραμμή, όπου του χρειάζεται επειγόντως παίκτης που να περνάει συρτά την μπάλα στους ακραίους επιθετικούς.

Η νίκη του Παναθηναϊκού ήταν δίκαιη και καθαρή. Οτι οι οπαδοί του δεν χορταίνουν μπάλα είναι γεγονός. Στο μέλλον, αν συνεχιστούν τέτοιες εμφανίσεις, θα γίνουν σίγουρα απαιτητικότεροι και με το δίκιο τους.

Η ΑΕΚ, αν και φάνηκε να ιδρώνει απέναντι στον ορεξάτο Εργοτέλη, νίκησε δίκαια, ξεπερνώντας κούραση και απουσίες. Ούτε στο ΟΑΚΑ είδαμε σπουδαίο ποδόσφαιρο, αλλά ήταν πάνω-κάτω αναμενόμενο. Ομως υπήρξε ο Μπλάνκο. Τώρα, γιατί και ο Μανόλο Χιμένεθ τον έβαλε όπως πέρυσι κι ο Μπάγεβιτς σε θέση δεξιού εξτρέμ είναι ανεξήγητο. Ομως όταν ο Αργεντινός βρέθηκε στην περιοχή μετά το κόρνερ του παραγωγικού Γκερέιρο έστειλε με κεφαλιά την μπάλα στα δίχτυα.

Οι δύο μεγάλες ομάδες της Αθήνας πήραν τα ματς χάρη σε δύο παίκτες που ήταν εκτός αγωνιστικής δράσης, τον Λάζαρο και τον Μπλάνκο. Σημεία των καιρών και των προπονητών.

Μια και το έφερε η κουβέντα, στους προπονητές δεν γίνεται να αγνοηθεί ο Μάκης Χάβος. Επειδή τις περισσότερες φορές τον προπονητή τον κάνουν τα αποτελέσματα, ο Χάβος με το «τέσσερα στα τέσσερα» συνέφερε τον ΠΑΟΚ και τον κρατάει θεωρητικά σε τροχιά τίτλου. Κυρίως του επαναφέρει στοιχεία που τον χαρακτήριζαν πέρυσι. Δηλαδή βάζουμε το γκολ κι έχουμε τον τρόπο να το κρατήσουμε. Υπό την έννοια αυτήν, η νίκη του ΠΑΟΚ επί της σφριγηλής Καβάλας είναι, κατά τη γνώμη μου, η νίκη της αγωνιστικής. Μάλιστα, στο πρώτο μισάωρο έπαιξε καλή μπάλα κι αυτό δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Οπως και η επιστροφή του συνετού Γκαρσία.

Με τη Λάρισα συμβαίνει κάτι θετικό. Αντικατοπτρίζεται στην εμφάνιση στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και την ισοπαλία, που μάλλον την αδικεί. Ερχεται ως συνέχεια της ευρείας νίκης την περασμένη αγωνιστική επί του Ατρομήτου. Με χαρά θα περιμένουμε να δοθεί συνέχεια.