Κοντρόλ ρυθμός χωρίς να πέσει ο ίδιος στην παγίδα!

Το αεροπλάνο πλησίαζε για την προσγείωση και τα μάτια όλων -παρά την πυκνή ομίχλη- έπεσαν πάνω σε αυτή την πόλη που οι ντόπιοι αποκαλούν «Πύλη της Σιβηρίας», αν και απέχει πάνω από 500 χιλιόμετρα.

Η αίσθηση πως η πτήση κρατούσε αιώνια έδινε τη θέση της στην περιέργεια πια για την πόλη. Το Καζάν είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταταρστάν, με το περίφημο Κρεμλίνο του, το οποίο ανακηρύχθηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Με τα περίχωρα μαζί, ο πληθυσμός ακουμπά το 1.200.000 και είναι η έκτη πόλη στη χώρα, με τη θέση της στη συμβολή των ποταμών Καζάνκα και Βόλγα στην ευρωπαϊκή Ρωσία να την καθιστά στον 11ο και τον 12ο αιώνα σημαντικό εμπορικό σταυροδρόμι. Το όνομα της πόλης προέρχεται από το ταταρικό «καζάν», που, όπως προδίδει η ονομασία, ήταν τα μεγάλα καζάνια που μαγείρευαν για τους στρατιώτες τους!

Σε αυτή την πόλη τέτοιες μέρες οι θερμοκρασίες ακόμα είναι σχεδόν μηδενικές, αλλά θεωρούνται καλές (αν υπολογίσει κανείς πως τον Ιανουάριο δεν υπάρχει μέρα που να ξεπερνά το μηδέν). Ο Παναθηναϊκός παίζει το τελευταίο του χαρτί. Αν χάσει, ξέρει πως όχι μόνο η υπόθεση πρόκριση τελείωσε, αλλά ακόμα και η διεκδίκηση της τρίτης θέσης του ομίλου, που οδηγεί στα νοκ άουτ του Γιουρόπα Λιγκ. Αν πάρει ακόμα και ισοπαλία, με την προϋπόθεση πως η Μπαρτσελόνα θα φύγει από την Κοπεγχάγη με το «τρίποντο», θα είναι ακόμα στο κόλπο. Τυχόν ισοπαλία με γκολ, μάλιστα, θα δίνει στους «πράσινους» το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Ρώσους.

Το κλίμα στον Παναθηναϊκό άλλαξε και είναι πολύ φυσιολογικό, αν υπολογίσει κανείς πόσο σημαντική ήταν η νίκη επί του Ολυμπιακού. Δεν ήταν μόνο η νίκη, αλλά η ανατροπή, που είχε φανερή και τη συμμετοχή του προπονητή, μια και ο Νιόπλιας πιστώνεται στην πρώτη του νίκη σε ντέρμπι την τακτική του δεύτερου ημιχρόνου. Αν ο Παναθηναϊκός είχε ηττηθεί το Σάββατο, τότε θα ήταν εκτός κούρσας τίτλου και με χίλια μύρια προβλήματα, με πιθανώς πρώτο το ποιος θα διαδεχόταν τον Νιόπλια. Και πιθανολογώ πως κανείς δεν θα ενδιαφερόταν, μέσα από ένα πολύ κουραστικό ταξίδι στα βάθη της Ανατολής, για το τι θα γινόταν κόντρα στη Ρούμπιν.

Τώρα, με πολύ διαφορετική ψυχοσύνθεση και με την ομάδα να δείχνει -πιθανώς για μοναδική φορά φέτος- καλύτερη εικόνα στο δεύτερο μέρος απ' ό,τι στο πρώτο, ο Παναθηναϊκός οφείλει να χτίσει πάνω στο μομέντουμ και να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του. Χρειάζεται να κοντρολάρει μεν τον ρυθμό, χωρίς όμως να πέσει στην παγίδα να… αποκοιμηθεί και ο ίδιος! Οφείλει να μην πετάξει στα σκουπίδια την ευκαιρία που του δίνει η αίσθηση της καλής ατμόσφαιρας, που είναι πια «αποσυμπιεσμένη» μετά τη νίκη στο ντέρμπι και ιδίως την πρώτη ανατροπή με αντίπαλο τον Ολυμπιακό ύστερα από το 2003. Η αποφόρτιση αυτή, πάντως, μόνο καλό μπορεί να κάνει και ο Νιόπλιας έχει τη δυνατότητα να προσθέσει πόντους στο ενεργητικό του, τώρα που έχει και εικόνα από τη Ρούμπιν στο 0-0 της Αθήνας, όπου ο ΠΑΟ είχε τις ευκαιρίες στο τέλος να πάρει τη νίκη.

Πριν, όμως, αρχίσουν οι αναλύσεις για το ποιοι πρέπει να παίξουν και ποιοι όχι στα χαφ, ας γίνει μια σημείωση: όπως αποδείχτηκε και στο ντέρμπι, περισσότερο από το ποιοι παίζουν έχει σημασία το πώς παίζουν και αν γυαλίζει το μάτι τους. Αν αυτό γίνει και απόψε, τότε θα είναι αυτό που περισσότερο και από το 4-2-3-1 ή το 4-3-3 θα κρίνει την έκβαση του ματς.

Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιεύτηκε στο φυλλο της Sportday στις 02/11/2010