Η πιθανότητα το πιώμα του Γκοβού, να… κεράσει γκέλα!

Η 12η Οκτώβρη για τις χώρες του Νέου Κόσμου (ΗΠΑ, Καναδάς, κράτη τις Λατινικής Αμερικής) είναι Εθνική Γιορτή και Επίσημη Αργία, μια και πρόκειται για την «Ημέρα του Χριστόφορου Κολόμβου». Στις 12 Οκτώβρη 1492 πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην, μετέπειτα, ήπειρο της Αμερικής και κάποιες εκατονταετίες αργότερα, σε ίδιο με διαφορά ημερών διάστημα, η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα «ανακάλυψε» την αδυναμία του Σίντνεϊ Γκοβού στο αλκοόλ. Πρόκειται σαφώς για μία αναπάντεχη παραδοχή, ειδικά γι΄ αυτούς που δεν ασχολήθηκαν με τα μειονεκτήματα του Γάλλου άσσου το καλοκαίρι που ήρθε, κάτι αναμενόμενο, όμως, για ορισμένους που πιθανώς να ήθελαν να συγκαλύψουν, τότε, το κουσούρι του αυτό.

Γράφει ο Λάμπρος Γκαραγκάνης

Το σκηνικό μού θυμίζει πολύ τα δημοσιεύματα την περίοδο προετοιμασίας ομάδων τα καλοκαίρια, που όλοι σκίζουν και ο προπονητής δίνει ρέστα σε νέες τακτικές, με την πρώτη στραβή μέσα στη χρονιά να τα σβήνει όλα και όλους! Ο Γκοβού ομολογουμένως ξεπέρασε τα όρια με τη συμπεριφορά του, αλλά το έχει ξανακάνει στη Γαλλία, όπου μάλιστα δεν του κόστισε και απολύτως τίποτα στην καριέρα του. Έντεκα χρόνια έμεινε στη Λιόν, συνδέοντας τ΄ όνομά του με την αναγέννηση της Ολιμπίκ. Οι άνθρωποι που τον έφεραν εδώ θα έπρεπε να γνωρίζουν το πόσο επιρρεπής είναι στη νυχτερινή ζωή ο παίκτης του Παναθηναϊκού και δεν θα πρέπει ν΄ ανακάλυψαν Οκτώβρη μήνα καμία… Αμερική!

Ο τρόπος με τον οποίο, επίσημα, το «τριφύλλι» αντιμετώπισε τα συμβάντα με πρωταγωνιστή τον Γκοβού για άλλους μπορεί να είναι ιδανικός και τίμιος, για άλλους υπερβολικός ως προς την έκθεση του ποδοσφαιριστή στην κοινή γνώμη και τη μη προστασία του. Δεν είναι αυτό το θέμα μας, αφού και ο ίδιος ξέφυγε, δίνοντας άλλοθι ακόμη και στην πιο αυστηρή αντιμετώπιση, ειδικά απ΄ αυτόν που τον πληρώνει, με την απροκάλυπτη συμπεριφορά του. Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν επιχείρησε να μαζέψει καν το θέμα, βάζοντας στο στόχαστρο «εχθρών» και «φίλων» μία μεταγραφή, που το καλοκαίρι έκανε τη διαφορά, με βάση τη δυναμική της. Κατ΄ αντιστοιχία ο Ολυμπιακός εξ αρχής προστάτευσε τον Άλμπερτ Ριέρα, σε αντίστοιχο περιστατικό που λέγεται ότι πρωταγωνίστησε το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Σε καμία περίπτωση δεν ασπάζομαι την άποψη αντιποίνων ως προς την προβολή συμπεριφοράς στο Καζίνο Λουτρακίου του Ισπανού και της συζύγου του, αφού αν αυτό γινόταν επίτηδες δεν θα ήταν πρώτη πηγή ένα τοπικό blog! Ούτε θα περιγράφονταν στα δημοσιογραφικά γραφεία γαργαλιστικές λεπτομέρειες ότι του έπεφταν μάρκες απ΄ τα χέρια κι έτρεχαν από πίσω παππούδες και γιαγιάδες, μόνιμοι θαμώνες, του Ναού του Τζόγου, ώστε να επωφεληθούν τη μέθη του. Για να είμαι ειλικρινής δεν με νοιάζει ό,τι κι αν έκανε ο Ριέρα, έχοντας δει από το 1995 που βγαίνω βράδυ, αθλητές να «κλείνουν» μαγαζιά στις έξι το πρωί, έχοντας πιει μία… κάβα στην καθισιά! Ξέρω τι είναι ικανοί να κάνουν κι έχω αποφασίσει να τους κρίνω με βάση τις επιδόσεις τους σε γήπεδα και παρκέ και μόνο.

Εξετάζω το πώς, επικοινωνιακά, χειρίστηκαν αντίστοιχα θέματα οι διοικήσεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού κι ας μην ήταν του Γκοβού το πρώτο ολίσθημα, όπως το υποτιθέμενο του Ριέρα! Γενικά οι «ερυθρόλευκοι» μού φαίνονται πιο ψύχραιμοι στις «στραβές». Πέφτει… ξύλο στο φιλικό της ομάδας ανδρών και νέων, «βράζει το αίμα κι αυτό είναι καλό» η επίσημη θέση των «ερυθρόλευκων». Διαπράττει το σφάλμα της χρονιάς ο Δαλούκας στο «Βικελίδης», με τους ιδανικούς χειρισμούς, δεν υπάρχει σφύριγμα εναντίον των Πειραιωτών έκτοτε, ενώ συμβαίνει, μάλιστα, το αντίθετο. Τιμωρείται (και ορθώς) ο Παναθηναϊκός για τα αίσχη των οπαδών του στην Καβάλα, ο Τοροσίδης, από την άλλη, δεν εγκαλείται για το επεισόδιο με τον Μόνχε, αλλά για κρίσεις κατά της διαιτησίας (πιθανή ποινή: απλή επίπληξη).

Πρόκειται για λεπτούς χειρισμούς από την πλευρά του Βαγγέλη Μαρινάκη, που δείχνουν άνθρωπο εξίσου ικανό να διοικήσει ένα τόσο μεγάλο καράβι, όπως ο Σωκράτης Κόκκαλης! Ο Νικόλας Πατέρας έχει δείξει παρόμοιες αρετές μεν, που δεν αξιοποιήθηκαν, όμως, σε μία-δύο περιπτώσεις, με αποτέλεσμα να υπάρξει (κάτι που πιθανώς να συμβεί κι ενόψει ΠΑΟΚ) αποπροσανατολισμός της ομάδας. Πέρυσι, μάλλον συμπτωματικά, πριν την γκέλα με την Καβάλα στο «ΟΑΚΑ» (0-2) και πριν την ήττα από τον Ολυμπιακό (0-1) στο ίδιο γήπεδο, μείζον ζήτημα στην παναθηναϊκή επικαιρότητα ήταν αν θα κληθεί ο Σισέ στην Εθνική Γαλλίας. Φέτος, παραμονές μίας κεκλεισμένων των θυρών (ειρήσθω εν παρόδω ορθό το πνεύμα της πρώτης αντίδρασης της ΠΑΕ) αναμέτρησης με τον ΠΑΟΚ, τα πιώματα του Γκοβού είναι στην ημερησία διάταξη, σ΄ ένα παιχνίδι που οι Πρωταθλητές Ελλάδας θα έχουν σημαντικές απουσίες, αλλά και απώλειες εξαιτίας των υποχρεώσεων της Εθνικής, βασικό τροφοδότη της οποίας αποτελεί ο Παναθηναϊκός!

Η αναμέτρηση του Σαββάτου είναι καθοριστική, πλέον, διότι όντως αν οι «πράσινοι» πάρουν τους τρεις βαθμούς θα έχουν πετύχει τη σημαντικότερη νίκη τους ως τώρα στη χρονιά. Μία επικράτηση με πολλαπλά οφέλη, κάτω από αντίξοες συνθήκες, η οποία είναι ικανή ν΄ αλλάξει και την ψυχολογία της ομάδας. Όσον αφορά, εν κατακλείδι, την περίπτωση του Γκοβού ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει, στην παρούσα φάση, τον Γάλλο είναι ο συμπατριώτης του. Ο Τζιμπρίλ Σισέ συνέβαλλε στο ν΄ ανακαλέσει την παραίτησή του, μετά τον Εργοτέλη, ο Νίκος Νιόπλιας. Η γνώμη του μετράει και στον Πατέρα, αλλά πέρα από αυτό δείχνει πως πρόκειται για μία πολυσύνθετη προσωπικότητα, που εκτός του να σκοράρει μπορεί να διαδραματίσει και ρόλο στην εσωτερική λειτουργία του κλαμπ. Μία ευκαιρία ακόμη, ίσως και λόγω Σισέ, ο Γκοβού θα την έχει. Μένει να την εκμεταλλευτεί και να σταματήσει να εκθέτει το σύλλογο, αλλά και τη σημαντική σταδιοδρομία του!