Πάντα βαριά φανέλα, όταν το θυμούνται τα ατού της!

Εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα για την ΑΕΚ, η οποία βρέθηκε με 2-0 πίσω στο σκορ δέκα λεπτά πριν από το τέλος, ήρθε μια ανατροπή επειδή ακριβώς τα ατού της θυμήθηκαν ότι φορούν βαριά φανέλα και το τελικό 2-2, το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες θα το θεωρούσαμε αποτυχία, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα είναι ένας κερδισμένος πόντος.

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Από την άλλη, αν η ΑΕΚ θέλει να κάνει κάτι καλύτερο φέτος από τις δύο προηγούμενες σεζόν οφείλει να πάψει να κυνηγά το σκορ στα παιχνίδια. Η αμυντική λειτουργία της προβληματίζει και παρ' ότι ο Νασούτι έχει την ποιότητα να βελτιώσει τα πράγματα, και αυτός χτες δεν έδωσε τις λύσεις που περιμένει ο Μπάγεβιτς.

Φυσικά αυτό που πρώτα από όλα οφείλει να πει κάποιος είναι ένα μεγάλο μπράβο στον Αστέρα Τρίπολης που είχε εξαιρετικό στήσιμο από τον (μετρ για τέτοιες αποστολές) Βαγγέλη Βλάχο και ήξερε από το πρώτο λεπτό τι ακριβώς χρειαζόταν να κάνει. Τον βοήθησε το ότι διέθετε τον Ροτζέριο, έναν χαφ που τρομοκρατούσε την άμυνα της ΑΕΚ, και τον Μπαστία, έναν ανεξάντλητο παίκτη που έλεγχε τον ρυθμό.

Ομως για το ότι η «Ενωση» σπατάλησε σχεδόν ένα ημίχρονο χωρίς φάση και βρέθηκε και πίσω στο σκορ ένα λεπτό πριν το τέλος του, φταίνε οι επιλογές του Μπάγεβιτς και η μέτρια παρουσία των ατού των γηπεδούχων. Για παράδειγμα ποιος μπορεί να αντιληφθεί τη λογική πίσω από τη χρησιμοποίηση του Μπλάνκο ως κρυφού κυνηγού, αντί του Νίκου Λυμπερόπουλου, ο οποίος, όταν τελικά μπήκε στο δεύτερο μέρος, σουλούπωσε αμέσως την κατάσταση και η «Ενωση» πλησίασε τελικά με πραγματικά σωστές προϋποθέσεις την εστία του πολύ καλού Ντεγκρά;

Το ότι τη στιγμή που έμοιαζε να είναι θέμα χρόνου τουλάχιστον να ισοφαρίσει η «Ενωση» έγινε το 0-2, το χρωστά ο Αστέρας στην έμπνευση του Βλάχου να βάλει αλλαγή στην κορυφή τον νεαρό Φορτούνη, για τον οποίον στην Τρίπολη λένε τα καλύτερα. Ο μικρός δεν σκέφτηκε πολύ όταν του έδωσαν χώρο έξω από την περιοχή στο 80' και με ένα πολύ δυνατό σουτ έκανε το 0-2.

Η άμεση απάντηση με τον Τζεμπούρ, ωστόσο, κράτησε την ΑΕΚ στο κόλπο και έδωσε και ένα γερό χαστούκι στους όποιους φίλους της, που αντί να ενισχύουν την ομάδα τους, αυτοί φώναζαν συνθήματα κατά του Μπάγεβιτς! Ευτυχώς η πλειονότητα τούς αποδοκίμασε αμέσως και συνέχισε να φωνάζει, μη αφήνοντάς τη μόνη όπως έλεγε το τραγούδι πριν από κάποια χρόνια, όταν επιχειρήθηκε ο ποδοσφαιρικός... Μάης του '68 στην ΑΕΚ!

Ο Σκόκο, που έκανε πολλή δουλειά στο δεύτερο μέρος, κατάφερε τελικά να οδηγήσει την ομάδα του στην ισοφάριση με μία βολίδα στο 87', ένα γκολ που απέδειξε ότι ακόμα και με την πλάτη στον τοίχο οι ομάδες που έχουν κάποιους παίκτες με μεγάλη ποιότητα μπορούν να ανατρέψουν και τις πιο δυσμενείς καταστάσεις. Το τελικό σκορ αδικεί τους φιλοξενούμενους, που έπαιξαν καλά, αλλά είναι και ένα δείγμα για την ικανότητά τους. Από την άλλη, όμως, και για την ΑΕΚ ο τρόπος αντίδρασης μένει για να της υπενθυμίζει ότι παραμένει μεγάλη, όσο κι αν κάποιοι θέλουν να τη μικρύνουν!

ΥΓ.: Οσο για τη διαιτησία, η ΑΕΚ δικαιολογημένα φωνάζει για τουλάχιστον δύο πέναλτι, αλλά αυτό δεν αναιρεί τα λάθη που έκανε στο σύστημα της ομάδας ο Μπάγεβιτς, ούτε την αδράνεια των ατού της, που τα αφήνουν όλα πάντα για το τέλος. Οπως και να 'χει, όμως, η κατάσταση στη διαιτησία και τα όσα ήδη έχουν συμβεί στις τρεις πρώτες αγωνιστικές στο φινάλε θα μας οδηγήσουν να μην έχουμε διαιτητές για τους αγώνες.

Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιευτηκέ στο φυλλο της Sportday στις 20/09/2010