Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο...

Ποιος να το πίστευε... Η Εθνική που ξεκινούσε πριν από 50 ημέρες την προετοιμασία της για το Μουντομπάσκετ με μεγάλες βλέψεις, εγκατέλειψε άδοξα και πρόωρα το μεγάλο όνειρο. Το www.sport-fm.gr κάνει έναν απολογισμό των πεπραγμένων και ανοίγει το «μαύρο κουτί» του αποκλεισμού.

18 Ιουλίου: Η Εθνική συγκεντρώνεται και αναχωρεί για το Καρπενήσι. Στην παρέα δεν βρίσκεται ξανά ο Παπαλουκάς, ο Βασιλόπουλος-τραυματίας ων-έρχεται απλώς για να ευχηθεί στους συμπαίκτες του, αλλά Διαμαντίδης και Τσαρτσαρής επιστρέφουν μετά από ένα χρόνο αποχής. Παίκτες και προπονητής δηλώνουν με περισσή αυτοπεποίθηση «Πάμε για μετάλλιο».

4 Αυγούστου: Ώρα για δράση! Το πρώτο φιλικό απέναντι στην Κύπρο δεν προσφέρεται για συμπεράσματα. Η Εθνική νικά εύκολα με 76-41, αλλά η χαμηλή δυναμικότητα του αντιπάλου δεν επιτρέπει τις τυμπανοκρουσίες.

6-8 Αυγούστου: Μία Εθνική αφύσικα έτοιμη και ισχυρή μετά από μόλις δύο εβδομάδες προετοιμασίας συντρίβει στο διάβα της Γερμανία (82-54), Ρωσία (101-63) και Κροατία (90-81). Οι εμφανίσεις σκορπίζουν αισιοδοξία, γεμίζουν άπαντες με αυτοπεποίθηση και δικαιολογούν τις δηλώσεις περί μεταλλίου στα γήπεδα της Τουρκίας.

17-18 Αυγούστου: Το τουρνουά «Ακρόπολις» αρχίζει, ο Γιάννης Μπουρούσης απουσιάζει λόγω τραυματισμού στον καρπό, αλλά η Εθνική συνεχίζει τις διαστημικές εμφανίσεις. Το +74 (123-49) επί του Καναδά, ρεκόρ διαφοράς στην ιστορία της ομάδας και το 96-72 απέναντι στη Σλοβενία πείθουν-δέκα ημέρες πριν το πρώτο τζάμπολ στο Μουντομπάσκετ-πως αυτή η ομάδα δεν θέλει απλώς, αλλά και μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Μοναδική επιφύλαξη: η συμπεριφορά της ομάδας στα δύσκολα, καθώς όλα τα προηγούμενα ματς εξελίχθηκαν σε αγώνες επίδειξης.

19 Αυγούστου: Η αρχή του κακού. Η Σερβία αποδεικνύεται σκληρό καρύδι για την Εθνική στον άτυπο τελικό του τουρνουά «Ακρόπολις» και-επιτέλους-τεστάρονται οι αντοχές της ομάδας. Λίγο πριν το τέλος, ωστόσο, ένα επεισόδιο μεταξύ Φώτση και Τεόντοσιτς, γίνεται η σπίθα που ανάβει την πυρκαγιά στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Συμπλοκές μεταξύ παικτών, καρεκλιές και... το πάρτι μόλις έχει τελειώσει. Η κόντρα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δηλητηριάζει την υγεία της Εθνικής ομάδας και το κακό δεν αργεί να έρθει...

25 Αυγούστου: Το φιλικό με τις ΗΠΑ είχε διαφημιστεί ως γιορτή και θα μπορούσε να είναι τέτοιο. Όλα όσα είχαν γίνει, ωστόσο, έξι μέρες πριν, έχουν «παγώσει» τον κόσμο και η ομάδα επηρεάζεται, ψυχολογικά και κατά συνέπεια αγωνιστικά. Η συντριβή με 87-59 από τους Αμερικανούς δεν βοηθά την κατάσταση και δεν αποτελεί το καλύτερο κατευόδιο εν όψει Τουρκίας.

26 Αυγούστου: Η Εθνική αναχωρεί για την Άγκυρα δίχως τους νεαρούς Παπανικολάου και Παππά, καθώς και τον κορυφαίο σουτέρ της, Βασιλειάδη. Οι δώδεκα του Γιόνας Καζλάουσκας γίνονται... δέκα λίγες ώρες μετά την άφιξη της ομάδας στην τουρκική πρωτεύουσα. Η FIBA τιμωρεί με δύο αγωνιστικές Φώτση και Σχορτσανίτη για τη συμμετοχή τους στα επεισόδια με τη Σερβία, τη στιγμή που η συμμετοχή του Μπουρούση παραμένει αμφίβολη λόγω του τραυματισμού στον καρπό. Εκείνος δηλώνει 100% έτοιμος και θέτει εαυτόν στη διάθεση της ομάδας. Την ίδια ώρα που φήμες θέλουν την ΚΑΕ Ολυμπιακός να αντιδρά για τη συμμετοχή του...

28 Αυγούστου: Η Εθνική ιδρώνει για να κάμψει την αντίσταση της Κίνας, που προηγείται με 66-65, αλλά τελικά παραδίδεται με 89-81. Όμως η άμυνα ζώνης που εφαρμόζει για σχεδόν 40 λεπτά ο Μπομπ Ντάνγουολντ γίνεται θηλιά για την ελληνική ομάδα και ανοίγει τα μάτια στους επόμενους αντιπάλους της...

29 Αυγούστου: Με συνταγή... Κίνας, δηλαδή ζώνη στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, το Πουέρτο Ρίκο αγχώνει την Εθνική ακόμη περισσότερο από τους Ασιάτες. Η νίκη έρχεται τελικά (83-80), η αποστολή του 2/2 χωρίς Φώτση και Σχορτσανίτη έρχεται εις πέρας και τα χαμόγελα επιστρέφουν. Όχι για πολύ όμως...

31 Αυγούστου: Η επιστροφή «Μπάτμαν» και «Σόφο» δίνει μία νότα αισιοδοξίας πριν τον μεγάλο-για πολλούς λόγους-αγώνα με την Τουρκία. Ο Γιόνας Καζλάουσκας ζητά βελτίωση, αλλά δεν τη βλέπει. Η Εθνική αντιστέκεται για ένα ημίχρονο στους Τούρκους, αλλά όταν τα μακρινά σουτ σταματούν να μπαίνουν, οι διαιτητές δίνουν τα... κουκούτσια από το καρπούζι στους οικοδεσπότες και το σχήμα με τέσσερις ψηλούς από τον Τάνιεβιτς δεν βρίσκει αντίδοτο, το ματς χάνεται (76-65). Και μαζί του η πρωτιά στον όμιλο, που οδηγεί σε λεωφόρο προς τους τέσσερις. Αντ’ αυτής, η Εθνική υποχρεώνεται να διαβεί επικίνδυνους δρόμους για να φτάσει στην Ιθάκη της.

1 Σεπτεμβρίου: Η αδύναμη Ακτή Ελεφαντοστού προσφέρεται ως παυσίπονο (97-60). Η Εθνική δείχνει σημάδια ανασύνταξης και βελτίωσης, στον αμυντικό τομέα, αλλά υπάρχει επιφυλακτικότητα εν όψει των δύσκολων που έρχονται. Ο Γιόνας Καζλάουσκας μετά το τέλος του αγώνα ζητεί να μείνει μακριά από την κόντρα των «αιωνίων» η Εθνική. Λογικό, αλλά μάλλον άκαιρο...

2 Σεπτεμβρίου: Η (παρα)φιλολογία για το ματς με τη Ρωσία έχει αρχίσει εδώ και μέρες. Νίκη με περηφάνια και αντάμωμα με την Ισπανία (όπως περίμεναν οι περισσότεροι) και τις ΗΠΑ στο δρόμο για την τετράδα ή ηθελημένη ήττα που οδηγεί σε σαφώς πιο βατό δρόμο; Ιδού η απορία. Η Εθνική φαίνεται να επιλέγει τον λιγότερο δύσκολο δρόμο (73-69) και δέχεται πυρά φίλων και αλλότριων. Χαρακτηρίζεται από ανήθικη μέχρι και ανόητη, όταν η μάλλον απρόσμενη ήττα της Γαλλίας από τη Νέα Ζηλανδία φέρνει πάνω της στους «16» τον εφιάλτη της Ισπανίας.

3 Σεπτεμβρίου: Όσο κι αν θέλουν να κρατήσουν κλειστά τα αυτιά τους και να παραμείνουν προσηλωμένοι στον «τελικό» με την Ισπανία, οι διεθνείς πληροφορούνται τον πρωτοφανή σάλο που έχει προκαλέσει στην Ελλάδα η ήττα από τη Ρωσία. «Απαιτούμε σεβασμό», δηλώνουν οι παίκτες, γνωρίζοντας καλά πως η ήττα από τη Ρωσία με μία επιτυχία θα ξεχαστεί, ενώ ένας πρόωρος αποκλεισμός απλώς θα θεωρηθεί θεία δίκη.

4 Σεπτεμβρίου: Η Εθνική κάνει την καλύτερη εμφάνισή της στο Μουντομπάσκετ. Παλεύει μέχρι τέλους, αλλά η έλλειψη λύσεων από τον πάγκο ή έλλειψη εμπιστοσύνης του προπονητή στις «ρεζέρβες», η εξουθένωση των βασικών, η ποιότητα των αντιπάλων και η διαιτησία οδηγούν στην ήττα (80-72) και τον άδοξο αποκλεισμό.

Το όνειρο για το οποίο όλοι μιλούσαν στα μέσα Ιουλίου και αυτό που πιστέψαμε βλέποντας την εξαιρετική εικόνα της Εθνικής στα φιλικά του Αυγούστου, έγινε το Σεπτέμβριο εφιάλτης.

Η ευθύνη βαραίνει και τον προπονητή, αλλά και τους παίκτες. Ο Γιόνας Καζλάουσκας διέγνωσε, αλλά δεν έλυσε τα προβλήματα στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ στην άμυνα και της ζώνης στην επίθεση, καθώς και του εύκολου αμυντικού ριμπάουντ. Δεν έδειξε να εμπιστεύεται τους παίκτες που ο ίδιος επέλεξε στην αποστολή, καθώς το rotation περιοριζόταν παιχνίδι με παιχνίδι, φτάνοντας στους έξι παίκτες κόντρα στην Ισπανία. Και δεν κατάφερε να κρατήσει την ομάδα μακριά από την κόντρα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, με όλες τις προεκτάσεις της, επιβεβαιώνοντας και ο ίδιος, σε λάθος χρονική στιγμή, πόσο «πληγώνει» το ελληνικό συγκρότημα. Οι παίκτες με τη σειρά τους επέτρεψαν στους εαυτούς τους να παρασυρθούν στην ίδια δίνη, δεν οχυρώθηκαν με μεγαλύτερες αντιστάσεις απέναντι στις προκλήσεις αντιπάλων (από το φιλικό με τη Σερβία μέχρι και τις κόντρες με Μπλατ και Τάνιεβιτς) και δεν παρέμειναν προσηλωμένοι στην αποστολή τους όταν η διαιτησία δεν έκοβε το καρπούζι στη μέση. Εξέλιξη φυσιολογική και αναμενόμενη με τους «γκρι» μετά την ήττα του Γιώργου Βασιλακόπουλου στις εκλογές της FIBA.

«Ο γέγονε... γέγονε». Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη. Ο Διαμαντίδης αποχώρησε από την Εθνική, ο Καζλάουσκας αποχωρεί και ποιος ξέρει ποιος άλλος θα ακολουθήσει. Ένας σπουδαίος κύκλος φαίνεται πως κλείνει και σε κάθε περίπτωση το μεταβατικό στάδιο δεν θα είναι εύκολο. Οι καλές φουρνιές αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας, αλλά χρειάζεται χρόνος. Και υπομονή...