Εκπλήξεις ναι, «κηδείες» όχι

Τελικά, αν το καλοσκεφτείς, κανείς δεν τα βάφει μαύρα και δεν κατεβάζει πλερέζες μετά τ' αποτελέσματα της πρεμιέρας. Ολοι έχουν, λίγο έως πολύ, ένα λόγο για να διατηρούν το ηθικό τους.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Οι «μικροί», σαν την Ξάνθη και την Κέρκυρα, μπορούν να κορδώνονται για τις επιτυχίες τους απέναντι σε ΠΑΟ και ΑΕΚ αντίστοιχα. Ο Ηρακλής δικαιούται να χαμογελά, διότι μετά την καλοκαιρινή περιπέτεια της αδειοδότησης βίωσε τη χαρά της ανατροπής και της νίκης επί κοτζάμ Ολυμπιακού. Μαζί του ο ΠΑΟΚ, ο οποίος, έστω και αν αιφνιδιάστηκε από τον οίστρο του νιόφερτου στην Ελλάδα Μπέλιτς κατέβαλε τον Πανσερραϊκό, και ο Αρης, ο οποίος πέρασε νικηφόρα από την Καβάλα (εκεί που πέρυσι η τοπική ομάδα συνέλεγε «σκαλπ»). Πρεμιέρα με τρεις νίκες των Θεσσαλονικέων και ισάριθμες «γκέλες» του «ΠΟΚ». Αυτό δεν ακούμε τόσα χρόνια; Ισχυρή Θεσσαλονίκη, ώστε ν' ανέβει ο ανταγωνισμός.

Ακόμα και το «ΠΟΚ» μπορεί να φιλοσοφήσει με οπτιμιστική ματιά τα παθήματά του στο τριήμερο που πέρασε και ας είχαν 21 χρόνια (σεζόν 1989-90) και οι τρεις τους να σκοντάψουν σε έναρξη πρωταθλήματος. Το πρωτάθλημα δεν είναι Κύπελλο, επομένως οι ανορθογραφίες δεν πληρώνονται με αποκλεισμούς, αλλά διορθώνονται, οπότε πάλι με... «αγώνες και καιρούς η κορυφή θα είναι δική μας». Και όχι του Ολυμπιακού Βόλου ή του Αστέρα Τρίπολης. Αλλο αν αυτές οι ομάδες αξιολογούν (και χαίρονται για) τα «διπλά» τους σε Νέα Σμύρνη και Ηράκλειο αντίστοιχα, επειδή θα τις βοηθήσουν στη μάχη της παραμονής και όχι στην... κατάκτηση του τίτλου. Ούτε και οι χαμένοι σαν τον Πανιώνιο ή τον Εργοτέλη είναι δυνητικά πρωταθλητές, ώστε να φέρνουν τον κατακλυσμό στην πρώτη –έστω και εντός έδρας– ήττα. Πόσω μάλλον ο Ατρόμητος. Στο Αλκαζάρ έπαιζε, όλα στο πρόγραμμα ήταν.

Ακόμα και η ΑΕΚ, η πιο εύθραυστη από τους μεγάλους ύστερα από κάθε βαθμολογική απώλεια, μπορεί να έχει για παρηγοριά το παρελθόν: τις σεζόν 1988-89 και 1991-92 ξεκίνησε με «γκέλα» στην πρεμιέρα, αλλά στέφθηκε πρωταθλήτρια. Αλλη η «Ενωση», βέβαια, εκείνης της εποχής. Και άλλος ο προπονητής. Ο ίδιος (Ντούσαν) μεν, νεότερος δε...

Η οποία ΑΕΚ, πάντως, για να σταθούμε και λίγο, μια και ήταν το τελευταίο χρονικά «μπαμ» της πρεμιέρας και άρα πιο νωπές οι εντυπώσεις, εκτέθηκε χθες βράδυ στο Παμπελοποννησιακό: ο Τσίγκας «φώναξε» πρώτος ότι εδώ υπάρχει... έδαφος, ακολούθησε το γκολ του Επστάιν όταν η άμυνα άνοιξε αφελώς και ακόμα πιο αφελώς οι «κιτρινόμαυροι» επέλεξαν ως κύριο πολιορκητικό κριό της αντεπίθεσής τους τις σέντρες. Μπρίκια κολλούσε τόσα χρόνια στην Αγγλία ο Κωνσταντόπουλος; Εκπαιδευμένος να πηδάει με δύο και τρία «νταμάρια» στις χαμηλές κατηγορίες του νησιού, το χθεσινό τού φάνηκε παιχνιδάκι.

Σε τελική ανάλυση, πάντως, όλοι έχουν πια μια εικόνα για όλους. Και οι αδιάβαστοι θα είναι πιο διαβασμένοι τη 2η αγωνιστική...

Tο άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιευτηκέ στο φυλλο της Sportday 30/08/2010