FC: Ο παίκτης που στοίχισε περίπου το 1/5 απ’όσα στοίχισε η αγορά του Ολυμπιακού

Ο οπαδός έχουμε πει ότι δεν νοιάζεται για την τσέπη του αφεντικού της ομάδας, πόσα μπαίνουν, πόσα βγαίνουν, πόσο «ματώνει», πόσο μεγάλη υπέρβαση κάνει για να φέρει έναν παίκτη κι αν τα προσδοκώμενα έσοδα θα είναι τόσα που να μειώσουν αισθητά τη χασούρα ή να τον φέρουν στο τέλος της σεζόν ίσα βάρκα - ίσα πανιά. Για την ακρίβεια ο οπαδός γουστάρει να χαλάει ο ιδιοκτήτης όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, ώστε να αισθάνεται «πλουσιότερος» ο ίδιος, να «τη λέει» στον απέναντι και να «ψηλώνει» μερικούς πόντους, μαζί με το μπόι που παίρνει η ομάδα του, όταν αποκτά έναν σπουδαίο παίκτη.

Υπ’ αυτή τη λογική, το πόσο τελικά πήγε η μεταγραφή του Άλμερτ Ριέρα, είναι ένα θέμα το οποίο πρωτίστως και κυρίως απασχολεί τον άνθρωπο που τα έσκασε: τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Δευτερευόντως, όλους τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους: τον ίδιο τον Ριέρα, τη Λίβερπουλ, τον μάνατζερ του παίκτη κ. Καστέλ και φυσικά το... ελληνικό δημόσιο, που με την αύξηση της φορολογίας καρπώθηκε ένα γερό ποσό. Αλλά δεν παύουν τα νούμερα να είναι περίπου μυθικά, είτε είναι συνολικά γύρω στα 20 εκατομμύρια, είτε πλησιάζουν τα 25. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η αγορά του Ολυμπιακού κόστισε στον Βαγγέλη Μαρινάκη κάπου γύρω στα 110 εκατομμύρια συνολικά (αύξηση μετοχικού κεφαλαίου + χρέη + χρήματα στον Σωκράτη Κόκκαλη + αγορά του 50% του Καραϊσκάκη). Με άλλα λόγια, η μεταγραφή Ριέρα, έφτασε περίπου στο 1/5 της αγοράς ολόκληρου του Ολυμπιακού από τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Φυσικά όλο αυτό το κουβαρντιλίκι έρχεται να προκαλέσει χαρά στους φίλους του Ολυμπιακού, τους ίδιους που έβλεπαν μέχρι τώρα να έρχονται δανεικοί (Μιραλάς), ελεύθεροι (Επστάιν, Ιμπαγάσα, Ρόμενταλ), φθηνοί (Μέγερι), να μπαίνει ταβάνι στα «θέλω» του Πανσερραϊκού για τον Παπάζογλου στα 250-300 χιλιάρικα και να γίνονται παζάρια για 100.000 ευρώ με τον Στολτίδη, στον οποίο είπαν να φύγει, μετά να γυρίσει, αλλά όχι με τις 300.000 ευρώ που ζήτησε για έναν χρόνο. Κι έρχεται ο Ριέρα με μια οικονομική συμφωνία που τους αφήνει όλους ξερούς, δείχνοντας ότι το πρώτο μέλημα ήταν να κλείσουν τρύπες, να γεμίσει το ρόστερ, να είναι η ομάδα όσο γινόταν πιο γεμάτη για τα προκριματικά του Europa, να είναι λειτουργική και «μάχιμη» και στη συνέχεια να γίνουν οι κινήσεις που λύνουν τα χέρια του προπονητή, ενθουσιάζουν τον κόσμο, εκτοξεύουν τα διαρκείας και ανεβάζουν την ομάδα επίπεδο.

Ο Άλμπερτ Ριέρα, είναι από τους παίκτες που ανεβάζουν τόσο το επίπεδο του Ολυμπιακού, όσο και του ίδιου του ελληνικού πρωταθλήματος. Κι έρχεται να επαναφέρει την τάξη στην αριστερή πτέρυγα του Ολυμπιακού, εκεί που υπήρχε κενό όχι από την ημέρα της αποστρατείας του «Τζόλε» όπως γράφουν εσφαλμένα οι περισσότεροι, δηλαδή πέρυσι τον Μάιο, αλλά ουσιαστικά τουλάχιστον δυο χρόνια παραπάνω. Από τότε δηλαδή που η πορεία του «Τζόλε» άρχισε να φθίνει κι εκείνος έπαιζε κι άλλη μια χρονιά κι άλλη μια, για να βγει κι αυτή η χρονιά και να δούμε τι θα κάνουμε του χρόνου. Τότε, που ακόμα έρχονταν (με την ελπίδα μπας και γίνουν «Τζόλε»...) ο Μπουλούτ με τον Αρτσούμπι (που φυσικά δεν έγιναν), πριν ακόμα έρθει ο Ζαϊρί και πάρει το «11», πριν παίξει ο Λεονάρντο αριστερό χαφ ή ο Όσκαρ. Πριν έρθουν ως δανεικοί ο Λέτο τη μια χρονιά κι ο Ντάτολο το Γενάρη της επόμενης. Τώρα η ισορροπία αποκαταστάθηκε, ο Ολυμπιακός έχει αριστερά έναν παίκτη - σημείο αναφοράς και θα κοιτάξει πλέον τις υπόλοιπες εκκρεμότητες. Θα είναι μια απ’ αυτές ο Γκατούζο, ο Σένα, και οι δυο μαζί ή ο ένας τους μαζί με τον Τζιόλη ή κάποιον άλλον; Θα είναι μόνο αμυντικό χαφ ή και επιθετικός; Λίγο υπομονή και θα τα μάθουμε όλα, για μια σεζόν που δείχνει ότι ξεκινά με καλούς οιωνούς και υποσχέσεις για καλύτερη μπάλα.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr