Σημάδι τίτλου

Με τον Άλμπερτ Ριέρα ο Ολυμπιακός δεν λύνει απλώς το πρόβλημα στα αριστερά. Φέρνει έναν παίκτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά και στην καλή του μέρα να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του.

Παίκτες σαν τον Ισπανό χαφ χρειάζονται για να φτάσεις στην κατάκτηση τίτλων. Τέτοιοι έλειψαν την περσινή σεζόν.

Διαβάστε στο sport-fm.gr γνωστές και άγνωστες πτυχές της καριέρας του Ριέρα, της πρώτης μεγάλης -από άποψη κόστους και αντικειμενικών δυσκολιών- μεταγραφής του Βαγγέλη Μαρινάκη από τότε που ανέλαβε τους Πειραιώτες, αλλά και την υποχρέωση να τους επαναφέρει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Γράφει ο Παναγιώτης Σγαρδέλης

Ουσιαστικά και επικοινωνιακά ο Ολυμπιακός βγήκε κερδισμένος από την υπόθεση Ριέρα. Το «ναυάγιο» στην περίπτωση του Νενέ, όχι μόνο δεν τον πτόησε, αλλά τον έστρεψε σε μία ακόμα καλύτερη λύση κι εξίσου -αν όχι περισσότερο- δαπανηρή, μα και περίπλοκη. Δεν ήταν απλό να καμφθούν οι αντιστάσεις ενός ποδοσφαιριστή με τις παραστάσεις και την κλάση του Ισπανού άσου να αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα, πόσο δε μάλλον όταν απουσίαζε το δέλεαρ της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι λόγοι που τον έκαναν να πει το «ναι»

Στην προσπάθειά μας να ερμηνεύσουμε γιατί απάντησε θετικά στην προσφορά του Ολυμπιακού, βρίσκουμε τρεις -τουλάχιστον- καλούς λόγους: Α) Παρά τη φυγή του Μπενίτεθ είχε λάβει το μήνυμα από τη Λίβερπουλ πως δεν βρισκόταν στα πλάνα των «reds» για τη φετινή σεζόν. Β) Καμία άλλη ομάδα δεν φαινόταν πρόθυμη να ξοδέψει πέντε εκατ. ευρώ για έναν ποδοσφαιριστή με ελάχιστες συμμετοχές την περσινή χρονιά στην δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε, ασχέτως αν αυτό οφείλεται στην κόντρα που είχε με τον προπονητή του. Γ) Θα υπογράψει ένα εξαιρετικό συμβόλαιο, με απολαβές που θα ξεπερνούν τα δύο εκατ. ευρώ (χωρίς τα μπόνους), ενώ στα 28 του χρόνια θα του δοθεί η ευκαιρία, έστω και μέσω ενός πρωταθλήματος β’ διαλογής, όπως είναι το ελληνικό, να δώσει νέα πνοή στην καριέρα του και να επιστρέψει στην εθνική Ισπανίας. Επίσης, την πρώτη σεζόν θα πάρει μέρος στο Europa League.

Πρώτη στάση: Μαγιόρκα

Σε ηλικία 18 ετών υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, με τη Μαγιόρκα. Για την ακρίβεια, μετά από ένα χρόνο στα τμήματα υποδομής, πήρε προαγωγή στην πρώτη ομάδα. Τα πρώτα δύο χρόνια, πήρε αρκετή δόση πάγκου. Μόλις έντεκα συμμετοχές, για να έρθει η τρίτη σεζόν, όπου κέρδισε θέση στη βασική ενδεκάδα δείχνοντας ψήγματα του πλούσιου ταλέντου του. Εμφανίσεις που τον έστειλαν στη Γαλλία, για λογαριασμό της Μπορντό, όπου ήταν βασικός και αναντικατάστατος τις δύο σεζόν που ανήκε στους «γιρονδίνους». Τόσο άντεξε μακριά από την πατρίδα…

Από τον ναδίρ στο ζενίθ!

Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι του 2005 μετακόμισε στην Εσπανιόλ. Την πρώτη σεζόν η Καταλονία δεν θύμιζε το μέρος όπου θα «έχτιζε» την ποδοσφαιρική του Ιθάκη, ενώ ο εξάμηνος δανεισμός του Μαν. Σίτι ολοκλήρωσε τον εφιάλτη. Για να «ξυπνήσει» την επόμενο σεζόν ο Οδυσσέας μέσα του, βοηθώντας τον να οδηγήσει την Εσπανιόλ μια ανάσα από την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA (χάθηκε από τη Σεβίλλη) χαρίζοντας στην ομάδα, τότε, του Ερνέστο Βαλβέρδε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της. Απ’ την μεριά του, κέρδισε πολλά εγκωμιαστικά σχόλια για την αξία του και ένα νέο συμβόλαιο (μέχρι το 2011).

Κεφάλαιο Λίβερπουλ: Μια πονεμένη ιστορία…

Στις 31 Αυγούστου του 2008, την τελευταία δηλαδή ημέρα των μεταγραφών στην Ευρώπη, υπέγραψε συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας με τη Λίβερπουλ. Η διοίκηση του αγγλικού συλλόγου χρειάστηκε να καταβάλλει 12 εκατ. ευρώ στην Εσπανιόλ για να γίνει πράξη η επιθυμία του Ράφα Μπενίτεθ, που ήθελε εναγωνίως την απόκτηση του Ριέρα. Η πρώτη χρονιά του 28χρονου, πλέον μέσου στο λιμάνι άφηνε αρκετές υποσχέσεις για το μέλλον. Η κόντρα του όμως στις αρχές της φετινής σεζόν με τον Ισπανό προπονητή, τον έθεσε αρχικά στο περιθώριο και στη συνέχεια ένα βήμα από την πόρτα της εξόδου το χειμώνα. Το ενδιαφέρον, όμως, από τη Ρωσία (Σπαρτάκ Μόσχας) δεν ευοδώθηκε. Συνολικά στη Λίβερπουλ πήρε χρόνο συμμετοχής σε 55 παιχνίδια, πετυχαίνοντας πέντε γκολ.

Και τυχερός και άτυχος…

Μόνος απαρατήρητος δεν γίνεται να περάσει ένας Ισπανός παίκτης με 16 διεθνείς συμμετοχές και τέσσερα γκολ. Έκανε ντεμπούτο το 2007, στην εκτός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο την Δανία για τα προκριματικά του EURO 2008, σκοράροντας το ένα από τρία τέρματα στην νίκη (3-1) των «φούριας ρόχας». Αν και χώραγε στην αποστολή για τα τελικά της διοργάνωσης, έμεινε εκτός και δεν κατάφερε να περάσει στο λαιμό του το μετάλλιο για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Τα ίδια ισχύουν και για το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής.

Είπαν πρόσφατα γι’ αυτόν

Πέπε Σεγούρα (υπεύθυνος των ακαδημιών της Λίβερπουλ και πρώην προπονητής του Ολυμπιακού): «Πρόκειται για ένα φανταστικό παίκτη. Είναι δυνατός, είναι γρήγορος, έχει εξαιρετική σέντρα και δυνατό σουτ. Θεωρώ ότι είναι μια ιδανική λύση. Νομίζω η καλύτερη δυνατή για να αντικαταστήσει τον Τζόρτζεβιτς. Έχει ποιότητα ο Άλμπερτ που μπορεί να σηκώσει μια ομάδα μόνος του».

Γιον Ασπιάθου (βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό επί εποχής Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο των Πειραιωτών): «Ο Άλμπερτ είναι πολύ μεγάλος παίκτης. Αν βρεθεί στη μέρα του, είναι από τους κορυφαίους στον κόσμο».