FC: Top 5 ποδοσφαιρικών προλήψεων

Όλη αυτή η κωμική ιστορία με τα γούρια και τις προλήψεις μπορεί να πηγαίνει πολλούς αιώνες πίσω στο χρόνο, αλλά δεν υπάρχει τομέας τον οποίον να έχει επηρεάσει τόσο πολύ όσο ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο.

Όχι ότι δεν είμαστε όλοι έστω και λίγο δεισιδαίμονες, κάθε άλλο.

Όσο κι αν χαρακτηρίζουμε κάποιον που αποφεύγει π.χ. να περάσει κάτω από σκαλωσιά ως «γραφικό», την κρίσιμη ώρα του ματς θα αλλάξουμε θέση με δικαιολογία «όχι ότι πιστεύω σ’ αυτά, αλλά να... το έκανα στο προηγούμενο παιχνίδι και κερδίσαμε».

Ό,τι και να κάνουμε βέβαια, διδακτορικό στις προλήψεις έχουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Κάποιοι απ’ αυτούς μάλιστα έθεσαν νέα όρια και η σημερινή συγκυρία της «Τρίτης και 13» μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε τα χαϊρια τους:

5. Ο πρώην τερματοφύλακας της Αργεντινής, Σέρχιο Γκοϊκοετσέα, είχε το συνήθειο να κατουράει κοντά στο τέρμα πριν από κάθε εκτέλεση πέναλτι των αντιπάλων, κάτι που ξεκίνησε τυχαία πριν τη σχετική διαδικασία στον προημιτελικό του Μουντιάλ το 1990. «Ήταν το γούρι μου», παραδέχτηκε κάποτε ο ίδιος, «και το έκανα πολύ διακριτικά. Κανείς ποτέ δεν μου παραπονέθηκε».

4. Ο πιο γνωστός προληπτικός ποδοσφαιριστής είναι ο Τζον Τέρι. Ο αρχηγός της Τσέλσι έχει παραδεχτεί ότι έχει λίγο-πολύ 50 διαφορετικά γούρια τα οποία ακολουθεί απαρέγκλιτα, όπως το να κάθεται στην ίδια θέση κάθε φορά στο πούλμαν της ομάδας ακούγοντας το ίδιο cd στ’ ακουστικά του. Η πιο extreme «ιεροτελεστία» του πάντως ήταν το ότι από την αρχή της καριέρας του μέχρι το 2005 φόραγε τις ίδιες επικαλαμίδες. Τη χρονιά εκείνη η Τσέλσι ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς Λιγκ και ο Τέρι αποφάσισε ότι είναι καιρός να τις αλλάξει (και με την ευκαιρία να τις πλύνει κιόλας).

3. Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε το συνήθειο να φτύνει την τσίχλα του στη μεριά των αντιπάλων, ακριβώς πριν από τη σέντρα. Στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών του 1969 όμως, ξέχασε την τσίχλα του και άρα δεν μπορούσε να κάνει σωστά το «τελετουργικό» του. Αποτέλεσμα; Η Μίλαν διέλυσε τον Άγιαξ με 4-1.

2. Ο θρυλικός πρόεδρος της Πίζα, Ρομέο Ανκονετάνι, είχε την εκκεντρική συνήθεια πριν από κάθε παιχνίδι της ομάδας του να ρίχνει... αλάτι στον αγωνιστικό χώρο. Μάλιστα όσο πιο σπουδαίο ήταν το παιχνίδι, τόσο περισσότερο αλάτι έριχνε. Το «ατομικό του ρεκόρ» έγινε σ’ ένα παιχνίδι εναντίον της Τσεζένα, πριν το οποίο ο Ανκονετάνι έριξε στο γήπεδο 26 κιλά αλάτι!

1. Τα φετινά κομποσκοίνια του Μαραντόνα δεν είναι τίποτα μπροστά στις προλήψεις του ανθρώπου που οδήγησε την Αργεντινή στον τίτλο του Μουντιάλ του 1986: Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης διοργάνωσης, ο Κάρλος Μπιλάρδο είχε α) απαγορεύσει στους παίκτες να τρώνε κοτόπουλο γιατί πίστευε ότι έφερνε κακοτυχία, β) πίστευε ότι θα αποδώσουν καλύτερα οι παίκτες του ρόστερ που ήταν φρεσκοπαντρεμένοι και γ) μετέφερε την ομάδα από το ξενοδοχείο στο γήπεδο με ταξί, επειδή στον αγώνα των ομίλων κόντρα στο Μεξικό το πούλμαν που τους μετέφερε χάλασε, η αποστολή αναγκάστηκε να μεταφερθεί με ταξί στο γήπεδο και κέρδισε. Ε, από εκεί και πέρα έγινε νόμος. Ο νόμος του προληπτικού.

Γιάννης Τσάουσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr