FC: Ραδιοφωνικές ανορθογραφίες

Ως το πιο «ζωντανό» και το πιο αλληλεπιδραστικό μέσο όλων, το ραδιόφωνο δημιουργεί μοναδικές και ξεχωριστές σχέσεις αγαπομίσους μεταξύ ακροατών και παραγωγών αλλά και των ακροατών μεταξύ τους.

Πέρα, όμως, από τις αυθόρμητες αντιδράσεις και τους αντίστοιχους σχολιασμούς, όπου το πρόγραμμα κάθε σταθμού το επιτρέπει, υπάρχει ένα δεδομένο χάσμα μεταξύ των ακροατών που επικοινωνούν μέσω μηνυμάτων (που είναι μεν μειοψηφία σε σχέση με το γενικό σύνολο, αλλά διόλου ευκαταφρόνητοι) και των αποδεκτών τους. Για όποιον μπορεί να το παρατηρήσει και από τις δύο πλευρές, το χάσμα αυτό -αντί να γεφυρώνεται- βαθαίνει μέρα με τη μέρα. Η προσπάθεια επικοινωνίας από γόνιμη γίνεται άγονη, κάτι που οδηγεί στην παροδική κυριαρχία του θυμού, ο οποίος εξακοντίζεται άκριτα προς κάθε κατεύθυνση.

Επειδή κάποιοι από εσάς ανήκετε στους ραδιοφωνικούς ακροατές που περιγράφονται και εξακολουθείτε να έχετε απορίες τύπου «γιατί δεν διαβάζουν το μήνυμά μου;» ή «πως τολμούν να με αγνοούν;» κλπ. ιδού 2-3 πρακτικές εξηγήσεις για το είδος αυτό της επικοινωνίας, που ελπίζουμε αφενός να απαντήσουν σε ερωτήματα που χρονίζουν και αφετέρου να χρησιμεύσουν για την καλυτέρευση της ποιότητάς της κι από τις δύο πλευρές.

-Το ραδιόφωνο (κάθε ραδιόφωνο, όχι μόνο το αθλητικό) δεν είναι κατάλογος ντελιβεράδικου, να μπαίνεις όποτε θες και να παραγγέλνεις ότι θες. Είναι ένα μέσο που ανά πάσα στιγμή αναδιαμορφώνει το πρόγραμμά του ανάλογα με τις εξελίξεις, αλλά σε καμία περίπτωση ένα «κατά παραγγελία teletext ειδήσεων». Γι’ αυτές άλλωστε υπάρχουν τα δελτία κάθε ώρα.

-Το ραδιόφωνο, όπως και κάθε μέσο, είναι οι άνθρωποί του. Οι οποίοι εκφράζουν τον εαυτό τους, με τον τρόπο που το κάνουν, στην ώρα που τους δίνεται και μέχρι εκεί. Όπως λοιπόν δεν θα τηλεφωνούσατε, λ.χ. στον Δημήτρη Καμπουράκη το επόμενο πρωί για να διαμαρτυρηθείτε για κάτι που είπε ο Πρετεντέρης στο δελτίο το προηγούμενο βράδυ, έτσι ακριβώς και κανένας παραγωγός δεν ενδιαφέρεται, δεν έχει δουλειά και δεν νομιμοποιείται να «οφείλει απάντηση» ή να «πρέπει να τοποθετηθεί» για κάτι που είπε συμπαραγωγός του σε άλλη εκπομπή.

-Επειδή τα υβριστικά μηνύματα έχουν γίνει σχεδόν mainstream, χρήσιμο ίσως θα ήταν να γνωρίζατε τι οχετό ύβρεων δέχονται καθημερινά οι παραγωγοί χωρίς κανέναν λόγο και αιτία. Το ότι οι περισσότεροι -και ορθώς- δεν αντιδρούν σε αυτό δυστυχώς δεν έχει μειώσει τον όγκο ή την έντασή του φαινομένου. Αν όμως σκεφτείτε για λίγο πως θα αντιδρούσατε αν στη δουλειά σας κάποιος σας έβριζε μία φορά το δίλεπτο τη μάνα, θα κατανοήσετε φαντάζομαι το λόγο για τον οποίο τα μηνύματα που εκφράζουν καταπιεσμένη λίμπιντο με αχαρακτήριστες εκφράσεις ενοχλούν και προφανώς «πηγαίνουν άκλαυτα».

Η καταγραφή των ανωτέρω παρατηρήσεων έρχεται μετά από χρόνια και πολύ προσεκτική μελέτη τους. Παρόλα αυτά, πεποίθησή μας είναι ότι ακόμα και σ’ ένα αθλητικό ραδιόφωνο, στο οποίο λόγω οπαδισμού επικρατεί μεγαλύτερο πάθος, όλη αυτή η ενέργεια μπορεί να εκτονωθεί (και) με διαφορετικό τρόπο. Αφού έχετε πράγματα μέσα σας, δεν θα ήταν πολύ πιο πολιτισμένο, πολύ πιο καλαίσθητο, πολύ πιο δημιουργικό να τα διοχετεύσετε με τη μορφή αφορμών διαλόγου ή χιούμορ που τσακίζει το σελοφάν σοβαροφάνειας, δίνοντας έτσι ουσία στην επικοινωνία και τέλος σ’ αυτή την ανερμάτιστη οργή; Στο χέρι σας είναι.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... Fightclub@sday.gr