Οι απαραίτητες πωλήσεις του ΠΑΟΚ

Αυτό το «αν δοθεί ο Κοντρέρας, θα αποκτηθεί ένας παίκτης ίσης αξίας» φαίνεται ελαφρώς… ανόητο. Συγγνώμη δηλαδή…

Και δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τον Κοντρέρας ή τον ΠΑΟΚ, αλλά ένα σωρό ομάδες και παράγοντες που συχνά κάνουν χρήση του προηγούμενο αποφθέγματος-υπόσχεσης.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Οι δημοσιογράφοι το υιοθετούν και κάπως έτσι ανακουφίζεται όποιος ανησυχεί για την ενίσχυση της ομάδας του. Γίνεται… εύπεπτο για τους οπαδούς και αναπαράγεται χρόνια τώρα.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκε το, «όποιους θέλει να κρατήσει η ομάδα» τους κρατάει», αλλά, αυτό ανήκει σε μια άλλη συζήτηση.

Τι σημαίνει αντικαθιστούμε τον Κοντρέρας με έναν ίσης αξίας;

Γιατί να τον αντικαταστήσεις τη στιγμή που ο «επόμενος» δεν θα έχει εφόδιο το δέσιμο με την ομάδα, αλλά, θα είναι ένα καινούργιο μέλος που θα ζητήσει χρόνο προσαρμογής σε ένα συμπαγές σύνολο...

Ο «ίσης αξίας» δεν θα στοιχίσει όσο ο Κοντρέρας; Αν είναι «ίσης αξίας», είναι λογικό να στοιχίζει το ίδιο. Εκτός κι αν είναι κελεπούρι. Αν αμείβεται για πέντε και παίζει για δέκα…

Κι αν υποθέσουμε ότι ο Κοντρέρας πωλείται έναντι ενός εκατομμυρίου, γιατί η ομάδα που τον αγοράζει να μην προτιμήσει τον ελεύθερο και ίσης αξίας που θα αντικαταστήσει τον Χιλιανό; Όπως, δηλαδή, θα πράξει ο ΠΑΟΚ: Θα πουλήσει τον Κοντρέρας για να πάρει κάποιον άλλον ίσης αξίας (προφανώς και με ισάξιο συμβόλαιο), γιατί είναι πιο έξυπνος, πιο ικανός, πιο καπάτσος ο τεχνικός της διευθυντής κι όποιος άλλος αποφασίζει για τις μεταγραφές.

Είναι δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να «βγάλει» από την πώληση ενός ή δύο ποδοσφαιριστών. Το ότι κυκλοφορούν εδώ και αρκετό καιρό στην αγορά, πρώτα ο Μουσλίμοβιτς και μετά ο Κοντρέρας, είναι δείγμα ότι ο ΠΑΟΚ, πέρα από τις μειώσεις των συμβολαίων, έχει σκοπό να συμμαζέψει τα περσινά ανοίγματα που είναι αρκετά σημαντικά. Όχι ότι ήρθε η καταστροφή, αλλά, επειδή είναι δύσκολες οι εποχές, αναμένεται να είναι πιο προσεκτικοί.

Κι αν τα διαρκείας δώσουν μια ανάσα για να καλυφθούν τα περσινά, οι δαπάνες της επόμενης περιόδου θα πρέπει να είναι σχεδόν εξασφαλισμένες για να μην συσσωρευθούν χρέη και η κατάσταση ξεφύγει από την έλεγχο της διοίκησης. Κάτι τέτοιο προσπαθούν να προλάβουν στον ΠΑΟΚ και αναγκάζονται να πουλήσουν.

Κάποιοι άλλοι, οπαδοί και αρκετοί συνδεσμίτες, γκρινιάζουν με την πώληση ποδοσφαιριστών.

Υποστηρίζουν ότι ο ΠΑΟΚ, με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται. Οι «αντίπαλοί» τους, τους κατηγορούν ότι έχουν μείνει σε προηγούμενες εποχές, όταν για να πουληθεί ένα βασικός θα έπρεπε να υπάρχει… λαϊκή συνενοχή.

Στον ΠΑΟΚ είτε γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη στις επιλογές της διοίκησης από τον κύριο όγκο των οπαδών, είτε γιατί αντιλαμβάνονται ότι ακόμη και οι μεγαλύτερες ομάδες, έρχεται μια μέρα που θα πουλήσουν τις πριμαντόνες τους, οι γκρίνιες είναι περιορισμένες.

Αν τυχόν υπήρχε θέμα παραχώρησης Βιερίνια, ίσως τότε προέκυπταν πιο έντονες αντιδράσεις, αλλά, και πάλι θα ήταν κάτι που θα το καθόριζε το ύψος της τιμής πώλησης του Πορτογάλου. Αν το όφελος είναι αρκετά εκατομμύρια ευρώ, τότε θα σκέφτονταν όλοι όπως στην περίπτωση του Χριστοδουλόπουλου ή του Μελίσση που ο ΠΑΟΚ ήταν απόλυτα κερδισμένος και η πώλησή τους αποτελεί μνημείο για την ιστορία της ομάδας ως μια από τις πιο συμφέρουσες.

Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι όλοι έχουν την τιμή τους και ουδείς αναντικατάστατος. Όχι όμως ότι μπορεί να μας πείσει κανείς ότι μέσα από τις πωλήσεις των Κοντρέρας και Μουσλίμοβιτς δεν δίνεται προτεραιότητα στο οικονομικό και πως ο ΠΑΟΚ θα καλύψει μικρές ή μεγάλες τρύπες. Είναι ξεκάθαρο. Το αν θα αντικατασταθούν ή αν ο ΠΑΟΚ πονέσει από την αποχώρησή τους, είναι ένα άλλο κεφάλαιο και έχει να κάνει με τους στόχους της επόμενης περιόδου.

Αν και όπως αντιλαμβάνομαι από τα λεγόμενα του Μπερέτα, κατά την χθεσινή του παρουσίαση, είναι αυτό που σας είπα πριν από λίγο καιρό, δηλαδή, να διατηρήσει τα κεκτημένα. Μόνο που, είχα συμπληρώσει, την επόμενη περίοδο, θα είναι πιο επίπονη η προσπάθεια να διατηρηθεί εκεί ψηλά.