Οι «κακοί» του Μουντιάλ

Κάθε διοργάνωση Παγκοσμίου Κυπέλλου αναδεικνύει ήρωες. Για κάθε τέτοιον όμως υπάρχει κι ένας «κακός». Πολλές φορές η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο είναι πολύ λεπτή, σχεδόν αόρατη και το... πέρασμα από τη μια όχθη στην άλλη είναι σύνηθες. Αφιερώματα για τους μεγάλους θρύλους των Μουντιάλ, ανθρώπους που εν μια νυκτί έγιναν ευεργέτες ενός ολόκληρου έθνους, σίγουρα θα έχετε διαβάσει πολλά. Το www.sport-fm.gr σάς παρουσιάζει τη... σκοτεινή πλευρά της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης. Εκεί όπου τη θέση των διθυράμβων παίρνει η λαϊκή κατακραυγή και ο σύγχρονος εξοστρακισμός.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

1982: «Fuera-Fuera!»

Ίσως είναι η μοναδική φορά στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων που στο ρόλο του «κακού» δεν ήταν ένας ποδοσφαιριστής ή μία ομάδα, αλλά και οι δύο που βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο. Δυτική Γερμανία και Αυστρία συνεννοήθηκαν στην κοινή τους γλώσσα σαν καλοί γείτονες και αποφάσισαν να αφήσουν εκτός συνέχειας την Αλγερία. Μία νίκη των «πάντσερ» με διαφορά ενός ή δύο γκολ θα έφερνε και τις δύο ομάδες στη δεύτερη φάση του Μουντιάλ της Ισπανίας, αλλά οποιοδήποτε άλλο σκορ ή αποτέλεσμα αρκούσε στους Αφρικανούς, που είχαν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους μια μέρα πριν νικώντας τη Χιλή με 3-2. Το γκολ του Χρούμπες στο 10’ ήταν αρκετό για τους Δυτικογερμανούς, που στη συνέχεια και ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο κατέβαλαν, όπως και οι Αυστριακοί, φιλότιμες προσπάθειες να μην... σκοράρου. Παράλληλο ποδόσφαιρο, ανούσιες πάσες και γυρίσματα προς τα πίσω κάθε φορά που πλησίαζαν έστω την αντίπαλη περιοχή, έκαναν έξαλλο το κοινό στις κερκίδες του «Μολινόν», που άρχισε να φωνάζει αποδοκιμαστικά «Fuera, Fuera» («Έξω, έξω»)! Η ποδοσφαιρική παρωδία ώθησε τη FIFA στην απόφαση να διεξάγονται στο εξής ίδια ημέρα και ώρα τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής.



1986: «Χέρι του Θεού» και «Γκολ του αιώνα», τρία λεπτά δρόμος...

Ο πόλεμος για τα Φόκλαντ ήταν ακόμη φρέσκος στη μνήμη, μόλις τέσσερα χρόνια πριν, όταν Αργεντινή και Αγγλία αναμετρήθηκαν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα κατάφερε μέσα στο ίδιο παιχνίδι να γίνει «κακός» και ήρωας. Μέχρι σήμερα το αποκαλούμενο από τον ίδιο «Χέρι του Θεού», με το οποίο άνοιξε το σκορ υπέρ της ομάδας του, παραμένει η διασημότερη ποδοσφαιρική... ζαβολιά όλων των εποχών. Ο ίδιος φρόντισε όμως, μόλις τρία λεπτά μετά, να εξιλεωθεί για την αμαρτία του. Παίρνοντας την μπάλα λίγο πίσω από τη σέντρα, πέρασε όποιον είχε το θράσος να προσπαθήσει να τον ανακόψει και πέτυχε αυτό που έχει χαρακτηριστεί γκολ του αιώνα. Η Αργεντινή με σκορ 2-1 πέρασε στα ημιτελικά και ο «Ντιεγκίτο» ήταν η ποδοσφαιρική έκδοση του «Dr Jekyll & Mr Hyde».



1990: Όταν ο Ράικαρντ... δρόσισε τον Φέλερ

Δεκαέξι χρόνια πριν τη διαμάχη Ζιντάν-Ματεράτσι, ο ποδοσφαιρικός κόσμος είχε απολαύσει μία εξίσου αν όχι περισσότερο ενδιαφέρουσα. Η αναμέτρηση της Δυτικής Γερμανίας με την Ολλανδία στη φάση των «16» του Μουντιάλ της Ιταλίας, δύο χρόνια μετά τη νίκη των «οράνιε» στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, υποσχόταν πλούσιο ποδοσφαιρικό θέαμα. Ο Φρανκ Ράικαρντ και ο Ρούντι Φέλερ φρόντισαν να προσφέρουν ένα διαφορετικό, πιο «άγριο», θέαμα. Ένα σκληρό φάουλ του Ολλανδού μέσου στον μυστακοφόρο επιθετικό ήταν το ξεκίνημα. Ακολούθησαν τα «γαλλικά» του Γερμανού φορ της Ρόμα στον χαφ της Μίλαν, που απάντησε με... σάλιο, λούζοντας τον αντίπαλό του. Δευτερόλεπτα μετά οι δυο τους βρέθηκαν να κοκορομαχούν, με συνέπεια να αποβληθούν μόλις στο 21ο λεπτό και ο Ράικαρντ να «δροσίσει» και πάλι τον Φέλερ. Φήμες λένε πως στα αποδυτήρια υπήρξε ακόμη πιο θερμό επεισόδιο ανάμεσα στους δύο άνδρες.



1994: Keep walking Roberto…

Αν η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, τότε ο Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν ο μεγάλος αδικημένος του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ. Ο «μικρός Βούδας» ήταν αυτός που με πέντε προσωπικά τέρματα στις νοκ άουτ φάσεις της διοργάνωσης οδήγησε την Ιταλία μέχρι τον τελικό, αλλά όχι και στην κορυφή του κόσμου. Αστόχησε στο πέμπτο και τελευταίο πέναλτι της διαδικασίας για την ομάδα του και είδε τη Βραζιλία να πανηγυρίζει. Η ιστορία του Μπάτζιο έγινε διαφήμιση και το περίφημο «Keep Walking» σύνθημα για όσους προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.



1998: Ανεπιθύμητος στη χώρα του

Αγγλία και Αργεντινή, με το γνωστό πλέον σε όλους ποδοσφαιρικό παρελθόν, αναμετρήθηκαν στη φάση των «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας. Στο ξεκίνημα της επανάληψης και με το σκορ στο 2-2 ο Ντέιβιντ Μπέκαμ δέχτηκε ένα φάουλ από τον Ντιέγκο Σιμεόνε και παρότι πεσμένος «απάντησε» κλοτσώντας τον Αργεντινό μέσο. Ο Κιμ Μίλτον Νίλσεν τον απέβαλε και ο αποκλεισμός των «λιονταριών» στα πέναλτι μετέτρεψε τον νεαρό ακόμη τότε Άγγλο μέσο από «Golden Boy» σε αποδιοπομπαίο τράγο ενός ολόκληρου έθνους. Ακολούθησε μία εφιαλτική για τον ίδιο περίοδος, με αποδοκιμασίες σε όλα τα γήπεδα της Αγγλίας, προτού έρθει η εξιλέωση τον Οκτώβριο του 2001. Ο «Μπεκς» λίγο πριν το τέλος με ένα σήμα κατατεθέν φάουλ ισοφάριζε σε 2-2 την Ελλάδα, έστελνε τη χώρα του απευθείας στα τελικά του Μουντιάλ του 2002 και κέρδιζε την άφεση αμαρτιών από τους συμπατριώτες του.



2002: And the Oscar goes to… Rivaldo

Έχει χαρακτηριστεί δικαίως ως μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές στιγμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Ριβάλντο, που είχε καλομάθει σε μαγικές ποδοσφαιρικές στιγμές τους φιλάθλους, στιγματίστηκε καθώς διάλεξε τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική σκηνή του πλανήτη, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, για να δείξει το υποκριτικό του ταλέντο. Στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης της Βραζιλίας με την Τουρκία για την πρώτη φάση και με τη «σελεσάο» να προηγείται με 2-1 από δικό του πέναλτι στο 87’, ο «Ρίμπο» δέχτηκε την μπάλα στα πόδια από ένα σουτ του εκνευρισμένου από την έκβαση του ματς Χακάν Ουνσάλ. Ο μετέπειτα άσος του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, θαρρείς και πάτησε νάρκη, τινάχτηκε στον αέρα και άρχισε να πιάνει το πρόσωπό του προτού πέσει στο χορτάρι σφαδάζοντας. Ο Κορεάτης ρέφερι Κιμ πείστηκε από την... ερμηνεία του και απέβαλε τον Τούρκο ποδοσφαιριστή. Η FIFA αντί να απονείμει στον Ριβάλντο το Όσκαρ, προτίμησε να του επιβάλει πρόστιμο...



2006: Οι... συμπαίκτες και η κουτουλιά

Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Ο Γουέιν Ρούνεϊ και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, συνοδοιπόροι στη Μαν. Γιουνάιτεντ, βρέθηκαν αντίπαλοι στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας το 2006. Στο 61ο λεπτό του αγώνα, ο Άγγλος επιθετικός μετά από μία διεκδίκηση της μπάλας φάνηκε να πατά εσκεμμένα τον Ρικάρντο Καρβάλιο. Ο «φίλος» του Ρονάλντο έτρεξε αμέσως προς το διαιτητή Οράσιο Ελιζόντο ζητώντας την αποβολή του Ρούνεϊ, που με τη σειρά του τον έσπρωξε. Ο Αργεντινός ρέφερι έκανε το χατίρι στον Πορτογάλο και το επεισόδιο έδωσε τροφή για μήνες στον αγγλικό Τύπο για την πραγματική σχέση των δύο σταρ στα αποδυτήρια των «κόκκινων διαβόλων».



Αλήθεια ποιος θυμάται περισσότερο τον τελικό του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου από το επεισόδιο Ζιντάν-Ματεράτσι; Μάλλον μόνο οι κερδισμένοι του αγώνα Ιταλοί. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έπεσε στην παγίδα του Μάρκο Ματεράτσι και ήταν ο μοιραίος της Γαλλίας στην τελευταία ποδοσφαιρική παράσταση της καριέρας του. Ο άνθρωπος που οκτώ χρόνια πριν με δύο κεφαλιές είχε οδηγήσει τους «τρικολόρ» στην κατάκτηση του Μουντιάλ, αυτή τη φορά τους στερούσε το όνειρο, με τον ίδιο τρόπο. Η κουτουλιά του στο στήθος του Ιταλού αμυντικού στο 110’ οδήγησε στην αποβολή του και σε μία παραφιλολογία που ακόμη και σήμερα συνεχίζεται. Ο «Ζιζού» απολογήθηκε σε ολόκληρο το γαλλικό λαό, αλλά όχι στον Ματεράτσι, ο οποίος λίγα χρόνια μετά θέλησε να διευκολύνει το έργο του Τύπου, που είχε προσλάβει ανθρώπους που διαβάζουν χείλη για να διαπιστώσουν τι οδήγησε στο επεισόδιο. «Τραβούσα τη φανέλα του Ζιντάν και μου είπε ‘Αν τη θέλεις τόσο πολύ, θα στη δώσω μετά τον αγώνα’. Εγώ του απάντησα ‘Θα προτιμούσα την πόρνη την αδερφή σου’».