Πληρώνουν την τιμή της δολοφονίας του θεάματος (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Ξεκίνησε τη σεζόν με έξι νίκες στη σειρά. Εχει να δεχτεί γκολ στο πρωτάθλημα από τον Απρίλιο στο «Ολντ Τράφορντ», συμπληρώνοντας σχεδόν 12 ώρες χωρίς να παραβιαστεί η εστία του Τσεχ. Έφτασε τα 35 ματς αήττητη και αν διατηρηθεί έτσι μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τότε θα ισοφαρίσει το ρεκόρ των 49 παιχνιδιών της Αρσεναλ. Η Τσέλσι έχει μεταβάλει το (κάποτε ανταγωνιστικό) αγγλικό πρωτάθλημα σε φάρσα! Υπήρξαν φορές στο παρελθόν που η Λίβερπουλ έμοιαζε βέβαιη πρωταθλήτρια από τα Χριστούγεννα, όπως το 1982-83, ή ακόμη και από τον Νοέμβριο, όπως έγινε τη σεζόν 1987-88. Το 1999-2000, με το που τελείωσαν οι γιορτές, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε εξασφαλίσει τον τίτλο. Και το 1973-74, η Λιντς Γιουνάιτεντ του Ντον Ρέβι, στο κύκνειο άσμα της μεγάλης φουρνιάς του Μπρέμνερ, του Λόριμερ και του Κλαρκ, είχε ξεφύγει από τον Οκτώβριο και έμοιαζε ασταμάτητη. Ποτέ όμως στην Αγγλία ένα πρωτάθλημα δεν έμοιαζε τελειωμένο από τα μέσα Σεπτεμβρίου! Ολες οι ομάδες που προαναφέραμε, πέραν του ότι έμειναν στην ιστορία για την μπάλα που έπαιξαν, είχαν κακές ημέρες. Δεχόντουσαν γκολ. Είχαν αδυναμίες. Έμοιαζαν γήινες! Είναι πιθανό αυτή η Τσέλσι του Μουρίνιο να μην συμπεριληφθεί ποτέ στις σούπερ ομάδες που ο κόσμος θα θυμάται και ύστερα από χρόνια. Τη μέρα που άρχιζε το φετινό πρωτάθλημα έγραφα στην ειδική έκδοση που είχε η «SportDay» πως η Τσέλσι χάνει αυτό το πρωτάθλημα μόνο από την... αναπληρωματική της ομάδα! Δεν φταίει η ομάδα του Μουρίνιο γι' αυτό. Ομως, το να είναι το αγγλικό πρωτάθλημα τόσο ανιαρά προβλέψιμο είναι γι' αυτούς που αγαπούν την μπάλα μείον!

Η Τσέλσι δεν ζορίζεται. Είναι ακόμη στο 70% της απόδοσής της και ήδη μοιάζει ανίκητη. Δεν παίζει το ποδόσφαιρο που ενθουσιάζει. Και η Αρσεναλ όμως που έβγαζε μάτια πριν από δύο χρόνια κατακτώντας τον τίτλο αήττητη, μήπως την ίδια αντιμετώπιση δεν θα έχει από την ιστορία; Και αυτή, όπως και η Τσέλσι τώρα, πληρώνουν απλούστατα την ανικανότητα των αντιπάλων τους! Είναι πολύ καλοί για να μπορέσουν οι υπόλοιποι να τους ανταγωνιστούν. Και αυτό λειτουργεί εις βάρος τους. Όχι μόνο σε σχέση με το πώς θα τους αντιμετωπίσουν οι αναλυτές του μέλλοντος, αλλά κυρίως γιατί το να έχεις εύκολη ζωή στο πρωτάθλημα βάζει συνήθως νάρκη στις προσπάθειες για κατάκτηση της Ευρώπης. Μία απλή ματιά στη στατιστική δίνει το συμπέρασμα: καμία αγγλική ομάδα που είχε εύκολη σεζόν στη χώρα της δεν κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών! Η Λίβερπουλ ήταν πέρυσι συνεχώς στην πρίζα, καταλήγοντας πέμπτη στη βαθμολογία. Η Γιουνάιτεντ το 1999 πάλεψε μέχρι την τελευταία μέρα με την Αρσεναλ για τον τίτλο. Η Νότιγχαμ τις δύο χρονιές που πήρε τα συνεχή Κύπελλα πάλευε μέχρι το τέλος για να εξασφαλίσει μία θέση στην Ευρώπη. Η Αστον Βίλα ήταν το 1982 για μεγάλο διάστημα στη ζώνη του υποβιβασμού. Η Λίβερπουλ το 1981 τερμάτισε πέμπτη, το 1977 πήρε το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική έπειτα από σκληρή μάχη με τη Μάντσεστερ Σίτι και το 1978 βρέθηκε απέναντι σε σκληρό ανταγωνισμό, για να τερματίσει πίσω από τη Νότιγχαμ. Όσο για το 1984, ήταν η χρονιά που πήρε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Το 1968, η Γιουνάιτεντ κατέκτησε την κορυφή πρώτη από τις αγγλικές ομάδες σε μία σεζόν που έχασε το πρωτάθλημα την τελευταία μέρα από τη συμπολίτισσά της Μάντσεστερ Σίτι, κάτι που αποτέλεσε έξτρα κίνητρο στον ευρωπαϊκό τελικό.

Αντιθετα, οι χρονιές στις οποίες μια ομάδα έκανε περίπατο, όπως τώρα η Τσέλσι, η Ευρώπη αποδείχτηκε πικρή. Εχει να κάνει με έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης; Ισως. Τον Μάρτη του 1983, η Λίβερπουλ, βέβαιη πρωταθλήτρια από εβδομάδες, αποκλείστηκε από την πολωνική Λοτζ στα προημιτελικά του Πρωταθλητριών. Η Αρσεναλ πρόπερσι έμοιαζε ανίκητη, μέχρι την ήττα-σοκ από την Τσέλσι στο «Χάιμπουρι» στα προημιτελικά. Τις δύο επόμενες χρονιές του τρεμπλ το 1999, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποκλείστηκε τόσο από τη Ρεάλ το 2000 όσο και από την Μπάγερν το 2001, αν και στο πρωτάθλημα ήταν μακριά από τον δεύτερο. Η Λιντς του 1974 είχε αποκλειστεί στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ! Και το 1993-94, η ασταμάτητη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Καντονά με ένα σωρό ρεκόρ στην Πρέμιερσιπ δεν μπήκε καν στους ομίλους, αποκλειόμενη από τη Γαλατασαράι!

Για την Τσελσι του Μουρίνιο, λοιπόν, αυτή η παρέλαση μόνο καλό δεν κάνει. Από την άλλη, τι τύχη μπορεί να έχει κάποια ομάδα απέναντι στην πρωταθλήτρια, η οποία στο ματς με την Τσάρλτον έχει την πολυτέλεια οι τρεις αλλαγές της να είναι ο Ντρογκμπά και ο Ράιτ-Φίλιπς, που στοιχίζουν σχεδόν 55 εκατομμύρια λίρες, όπως και ο βασικός στην εθνική Αγγλίας Τζο Κόουλ;

Ετσι λοιπον, το πρωτάθλημα που κάποτε ήταν τόσο ανταγωνιστικό, που έβγαινες πρώτος και με οκτώ, εννέα, ακόμη και δέκα ήττες, έχει μεταβληθεί σε κούρσα για έναν. Αυτός ο ένας φυσικά και δεν φταίει. Ομως, για πρώτη φορά από την αρχή της Πρέμιερσιπ υπάρχουν γήπεδα που δεν είναι γεμάτα! Το να παρακολουθήσει ένας πατέρας με το παιδί του το δημιούργημα του Αμπράμοβιτς στο «Στάμφορντ Μπριτζ» στοιχίζει 90 λίρες! Για να δεις την Τσέλσι να κερδίζει με κάτω τα χέρια ομάδες που δεν περνάνε ούτε τη σέντρα. Τα εισιτήρια στην Αγγλία σε σύγκριση με τη Γιουβέντους (20 λίρες) και την Μπάγερν (μόλις 12 για έναν μεγάλο και δύο παιδιά) είναι απίστευτα αλμυρά. Και σε ένα πρωτάθλημα που όλο και περισσότεροι φοβούνται να παίξουν ανοιχτά για να μη χάσουν, εικόνες όπως το Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 0-0 την περασμένη Κυριακή είναι ανατριχιαστικές! Ενα ματς που αναμενόταν με κομμένη την ανάσα, αποδείχτηκε τελικά το καλύτερο φάρμακο για την αϋπνία! Σε ένα πρωτάθλημα που δεν είναι πια το πιο ανοιχτό, το πιο συναρπαστικό, το πιο αμφίρροπο, αλλά μονάχα το πλουσιότερο, ο φόβος της ήττας, της αποτυχίας, του υποβιβασμού, στοιχίζει.

Και οι ομαδεσ βλέπουν σιγά σιγά τον κόσμο, που στην Αγγλία πάντα διέφερε από την υπόλοιπη Ευρώπη επειδή θέλει να βλέπει ανοιχτά παιχνίδια, να γυρίζει την πλάτη στο προϊόν! Είναι η τιμή που οι σύλλογοι πρέπει να πληρώσουν για τη δολοφονία του θεάματος, του ίδιου του παιχνιδιού, στον βωμό του χρήματος!