Οι αυτόκλητοι διαχειριστές της εξέδρας (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η περσινή χρονιά ήταν τελικά πολύ καλή για να είναι αληθινή στην εξέδρα της ΑΕΚ. Η χθεσινή τραγελαφική εικόνα, με τους οπαδούς να αποχωρούν την ώρα που έχει αρχίσει το ματς, ήταν η επιβεβαίωση πως αυτό που συνέβη όλη την περασμένη σεζόν δεν ήταν ο σκύλος που δαγκώνει τον άνθρωπο, αλλά το ανάποδο: το απόλυτο της αναφοράς της είδησης στη δημοσιογραφία.

Φυσικά η χθεσινή εικόνα σ' έναν ξένο θα προκαλούσε άφθονο γέλιο. Πώς να εξηγήσεις στον οπαδό της Λίβερπουλ ή της Μπάγερν, για παράδειγμα, ότι αυτός που λέει πως αγαπά μία ομάδα πάει στο γήπεδο και φεύγει την ώρα του αγώνα; Πώς ουσιαστικά ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΙ, όταν η ομάδα του τον χρειάζεται; Στην Αγγλία, οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ που διαφώνησαν με τον Γκλέιζερ δεν αγόρασαν νέα διαρκείας. Δεν πάνε στο γήπεδο, έκοψαν τις σχέσεις με τον σύλλογο. Ούτε που διανοήθηκαν πάντως να πάνε στο γήπεδο και την ώρα που αρχίζει το ματς να φύγουν!

Στην Ελλάδα του παραλόγου αυτό δεν ισχύει. Εδώ ο οπαδός θεωρεί τσιφλίκι την ομάδα. Και φυσικά συμπεριφέρεται ανάλογα! Αυτό που έγινε χθες ήταν το τέλος ενός παραμυθιού. Ενα παραμύθι στο οποίο οι «Ενωσίτες» έκαναν ολόκληρη τη χώρα να πιστέψει στην περασμένη περίοδο. Εμοιαζε, επαναλαμβάνω, για κάτι πολύ όμορφο για να κρατήσει. Το θέμα είναι πως στην πλάνη αυτή δεν έζησαν μόνο οι οπαδοί της ΑΕΚ, αλλά κι όλοι οι υπόλοιποι. Η οικογενειακή εικόνα που παρουσίαζαν οι εξέδρες του ΟΑΚΑ αποδείχθηκε πως δεν ήταν τίποτε άλλο παρά χίμαιρα.

Το χειρότερο είναι άλλο. Αυτή η επί σειρά ετών γκετοποίηση των εξεδρών στα ελληνικά γήπεδα. Φαίνεται ότι αφήνει ικανοποιημένη την Πολιτεία. Δεν θέλει στα γήπεδα οικογένειες και παιδιά. Προτιμά τους κάθε λογής αυτόκλητους διαχειριστές της εξέδρας. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, της ΕΠΑΕ και της ΕΠΟ, έχει τους οπαδούς που του αρμόζει. Αυτούς που θέλουν να ανοίγουν τα κεφάλια τους κι επειδή φορούν ένα κασκόλ, αποκτούν ασυλία. Ας τους χαίρονται. Υπάρχουν για τον υπόλοιπο νορμάλ κόσμο άλλα πράγματα να κάνει το Σαββατοκύριακο!