Ας κοιτάξουν απλώς σε έναν καθρέφτη (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από τεράστιους συλλόγους που επέλεξαν τη σίγουρη μέθοδο της αποτυχίας: να θεωρήσουν πως η φανέλα τους ήταν τόσο βαριά, που δεν θα τους άφηνε εκτεθειμένους

Τo μεγαλύτερο αδιέξοδο στο ποδόσφαιρο είναι να εγκλωβίζεσαι στη λογική πως σε μία αποτυχία δεν υπάρχει παρακάτω! Ειδικά αν μια ομάδα κουβαλά βαριά φανέλα και ιστορία, είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να... καταστραφεί, αν μπει στο τριπάκι πως δεν γίνεται να πέσει, δεν γίνεται να πάει παρακάτω, δεν γίνεται να συνεχιστεί ο κατήφορος!
Στον Αρη, από την ώρα που έβγαλαν μόνοι τα μάτια τους, τον Μάη, συνέχισαν να αδιαφορούν στον κατήφορο! Χωρίς καν προσπάθεια να βάλουν ένα φρένο στην καταστροφή, έμπλεξαν στη χαμένη από χέρι ιστορία της προσφυγής στη Λωζάννη. Μπορεί ηθικά να είχαν δίκιο, αλλά έβαλαν όλο τον μηχανισμό στη διαδικασία της φρούδας ελπίδας. Να ελπίζουν πως θα αλλάξει κάτι, να πιάνονται από τα μαλλιά σαν τον πνιγμένο μήπως και δεν παίξουν στη Β' Εθνική, να αναμένουν το αθλητικό δικαστήριο να τους φέρει πίσω –κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί ποτέ- στη μεγάλη κατηγορία. Και όλο αυτό το διάστημα οι ποδοσφαιριστές και ένας εξαιρετικός τεχνικός, ο Κουούζελα, να είναι πνιγμένοι στην αμφιβολία και να περιμένουν!

Ο Αρης, το έχω ξαναγράψει, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ μέγεθος. Είναι λοιπόν αδιανόητο να μην έχει πάρει τίτλο εδώ και 35 χρόνια! Από την άλλη, υπάρχουν ομάδες που δεν έχουν τον κόσμο του. Και η αλήθεια είναι πως τίτλους μια ομάδα κάποτε μπορεί και κατακτά. Λαό δεν είναι εύκολο να αποκτήσει. Ομως τα τελευταία χρόνια στον Αρη έγιναν εγκλήματα. «Ο κόσμος είναι για να δίνει φτερά στην ομάδα. Δεν μπορεί όμως ποτέ να διοικήσει», έλεγε θυμόσοφα ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ο άνθρωπος που δημιούργησε τον θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το 1987 είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τον «άνθρωπο που αγόρασε το Γουέμπλεϊ», έναν 45 χρονο επιχειρηματία ονόματι Μπράιαν Γούλφσον. Ηταν φανατικός οπαδός της Λίβερπουλ και μου είχε πει μεταξύ σοβαρού και αστείου πως είχε πληρώσει ένα μυθικό ποσό για να αποκτήσει τον έλεγχο του θρυλικού Σταδίου, γιατί τα καλύτερα ματς γίνονταν εκεί και εκείνο τον καιρό η ομάδα του συνήθως ήταν παρούσα! Στην εύλογη ερώτηση γιατί τότε δεν αγόρασε τη Λίβερπουλ, χαμογέλασε τονίζοντας: «Γιατί εγώ είμαι οπαδός. Και κανείς οπαδός δεν μπορεί να τρέξει αληθινά επιχειρηματικά μια ομάδα. Οταν μιλά η καρδιά, τότε όλα πάνε λάθος στο ποδόσφαιρο!».

Φυσικά και η περίπτωσή του δεν είναι κανόνας. Υπάρχουν οπαδοί που ελέγχουν ομάδες και πολύ πετυχημένα. Με μία βασικότατη διαφορά από τον οπαδό της εξέδρας: λειτουργώντας επιχειρηματικά! Μόνο έτσι μπορεί να γίνει συζήτηση.
Στον Αρη πίστεψαν το '97 πως αυτό που είχε συμβεί με τον πρώτο υποβιβασμό του σωματείου ήταν κάτι που δεν μπορούσε να επαναληφθεί. Οταν λοιπόν βρέθηκαν πέρυσι στη δυσάρεστη θέση να δουν κατάματα την αλήθεια, προτίμησαν να κρύψουν το κεφάλι τους στην άμμο. Επειδή οι ίδιοι είχαν κρύψει τον κίνδυνο από τα μάτια τους, είχαν την ψευδαίσθηση πως αυτός θα εξαφανιζόταν!

Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από τεράστιους συλλόγους που αγνόησαν τα σημεία των καιρών! Που επέλεξαν τη σίγουρη μέθοδο της αποτυχίας: να θεωρήσουν πως η φανέλα τους ήταν τόσο βαριά, που δεν θα τους άφηνε εκτεθειμένους! Η Νότιγχαμ Φόρεστ των δύο Κυπέλλων Πρωταθλητριών, η Λιντς Γιουνάιτεντ των τόσων τίτλων, η Φορτούνα Ντίσελντορφ, η Νάπολι, η Τορίνο, η Μαλίν, η Ιπσουιτς, η Γουλβς, η Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, η Κολωνία, η Γκλάντμπαχ, το Μαγδεμβούργο αποτελούν μία ατελείωτη λίστα ομάδων που πίστεψαν πως η αξία τους και η ιστορία τους δεν θα τις άφηνε ποτέ εκτεθειμένες, όπως ακόμα και ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μόλις έξι χρόνια μετά τον πρώτο της ευρωπαϊκό θρίαμβο το 1974!

Ο Αρης λοιπόν ξεκίνησε μια χρονιά μέσα στην αβεβαιότητα. Και από την παραζάλη της ευρωπαϊκής κλήρωσης με τη Ρόμα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ την περασμένη εβδομάδα, φτάσαμε στον νέο διασυρμό από τον Πανθρακικό χθες στο Κύπελλο. Γι' αυτούς που διοικούν τον Αρη είναι πολύ εύκολο να δείχνουν όλους τους υπόλοιπους για υπεύθυνους. Λένε πως δεν πρέπει να πετά πέτρες στους άλλους όποιος μένει σε γυάλινο σπίτι! Αυτοί που διοικούν τον Αρη –και μιλάμε για ένα σωματείο από το οποίο πέρασαν ΜΕΓΑΛΟΙ παράγοντες- δεν χρειάζεται να ψάχνουν για υπεύθυνους συνέχεια. Αρκεί να κοιτάξουν μέσα σε έναν καθρέφτη!