«Κολόνα» και κοντός μπροστά, με 4-4-2 (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

O Ολυμπιακός ύστερα από πολύ καιρό έχει τη δυνατότητα πολλών επιλογών στην επιθετική γραμμή. Κωνσταντίνου, Ντάνι, Μπαμπαγκίντα, Οκκάς, Καστίγιο αποτελούν τη φαρέτρα των «ερυθρολεύκων» στην επίθεση και λύνουν τα χέρια του Τροντ Σόλιντ όσον αφορά στις επιλογές. Η άποψή μου είναι πως με δύο κλασικούς επιθετικούς μπροστά τα πράγματα είναι δυνατόν να γίνουν πολύ καλύτερα από παραγωγικής απόψεως για τον Ολυμπιακό.

Σίγουρα η επιλογή της «κολόνας» μέσα στην περιοχή είχε λείψει όλα αυτά τα χρόνια από τον Θρύλο, από τη στιγμή που μπορεί ο συγκεκριμένος προπονητής του Ολυμπιακού να έχει την επιλογή για έναν κοντό και έναν ψηλό ταυτόχρονα στην επίθεση, ώστε να γίνει περισσότερο λογικός ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα θα κυνηγά το γκολ. Αν ο Κωνσταντίνου –ή ο Ντάνι– γεμίζει την περιοχή και παίζει με πλάτη στην εστία, μπορεί να δημιουργήσει τους χώρους που θα χρειάζεται ο Μπαμπαγκίντα ή οι υπόλοιποι μέσοι του Ολυμπιακού, όπως ο Ριβάλντο, ο Τζόρτζεβιτς και ο Καφές, που θα έρχονται προς το κέντρο της αντίπαλης περιοχής για να κάνουν τη ζημιά. Ο Κωνσταντίνου θα προσθέσει δύναμη στον αέρα, κάτι που έλειπε αρκετό καιρό –πέρα από τη δεδομένη αξία σε αυτόν τον τομέα του μακράν καλύτερου κεφαλοσφαιριστή του Ολυμπιακού, του Ιεροκλή Στολτίδη. Οι νταμπλούχοι θα έχουν καλύτερες προοπτικές για να σκοράρουν τη φετινή χρονιά και δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα παρόμοια με εκείνα που είχαν πέρυσι, όταν ματς τα οποία θα έπρεπε να πάρουν με κλειστά μάτια τα έχαναν εξαιτίας της δυστοκίας τους.

Για να γίνουν τα πράγματα πιο απλά –και με δεδομένο πως δεν μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη οι παίκτες να διδαχθούν ένα σύστημα που είναι αρκετά περίπλοκο– ο Νορβηγός οφείλει να σκεφτεί σοβαρά το 4-4-2. Με δύο επιθετικούς μπροστά, έναν «κολόνα» και έναν γρήγορο, ο Ολυμπιακός έχει καιρό να παίξει αυτό το σύστημα, που ταιριάζει στη φύση των παικτών που έχει στη μεσαία γραμμή του. Με αυτό το σύστημα τα άκρα του μπορούν να είναι ισχυρά όπως πάντα και συνάμα να έχουν σωστή αμυντική λειτουργία, σε αντίθεση με το 3-4-3, από το οποίο κατά την ταπεινή άποψή μου λείπουν «εργαλεία» για να εφαρμοστεί επαρκώς. Ο Θρύλος μπορεί να γίνει ξανά πανίσχυρος με το 4-4-2, αν λάβουμε υπ' όψιν πως έχει τους παίκτες που μπορούν να του εξασφαλίσουν φέτος την καλύτερη επιθετική λειτουργία. Εστω κι αν θεωρητικά το 3-4-3 φαίνεται πιο επιθετικό, επί της ουσίας δεν είναι διότι οι τρεις βρίσκονται σε όλο το πλάτος του γηπέδου. Αντίθετα, οι δύο θα παίζουν πιο κεντρικά στην περιοχή, με δυνατότερα άκρα και με καλύτερη προοπτική να αξιοποιήσουν την κάθετη πάσα.