Έχει παίκτες, αλλά σπάνια... θυμούνται πως είναι ομάδα

Aκουσα από φίλους της ΑΕΚ, προχθές το βράδυ στο ραδιόφωνο, να χαρακτηρίζουν αυτό το 2-1 ως τη σημαντικότερη εκτός έδρας νίκη επί του Ολυμπιακού από το 1-0 με σκόρερ τον Καραγκιοζόπουλο το 1989.

Πριν ακούσω τη λογική διαφωνία, πως εκείνη η νίκη έφερε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα ύστερα από αναμονή δέκα ετών στην «Ενωση», ενώ η τωρινή νίκη τίποτα το χειροπιαστό, διευκρινίζω πως και εγώ συμφωνώ σε ένα βαθμό με τη διατύπωση, φτάνει να αποδειχθεί η αρχή για κάτι πολύ καλύτερο για την «Ενωση» από αυτό που έχει βιώσει ο κόσμος της τους τελευταίους 18 μήνες.

Θα τολμούσα να πω πως εκείνο το 4-0, με το οποίο η ΑΕΚ διέλυσε τον Ολυμπιακό τον Απρίλιο του 2008, πριν χάσει λόγω Βάλνερ τον τίτλο, ήταν η αρχή μιας σειράς δεινών από τα οποία ακόμα δεν έχει ξεμπλέξει. Η γκρίνια για την απόφαση να μετάσχει στα πλέι οφ τότε, οι ήττες που την έφεραν τρίτη, πίσω από τον ΠΑΟ, το κακό ξεκίνημα της χρονιάς με τον Δώνη στον πάγκο, ο αποκλεισμός από την Ομόνοια, η φυγή Νικολαΐδη και ο τρόπος που έχασε το Κύπελλο στον επικό τελικό με τον Ολυμπιακό σηματοδότησαν την περσινή περίοδο, αλλά η φετινή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Με τους λιγότερους βαθμούς από το 1983-84, εκτός Κυπέλλου, έξω από την Ευρώπη όπου μόνο στη νίκη με την Μπενφίκα «θύμισε» κάτι από το παρελθόν της η ομάδα, με απούσα τη διοίκηση και με τη «σαπουνόπερα» Κοζώνη να κλέβει την παράσταση, η ΑΕΚ έμπαινε στο πρώτο ντέρμπι της δεκαετίας από μειονεκτική θέση. Οχι μόνο βγήκε νικήτρια και με παλικαρίσιο τρόπο αντιδρώντας στο πρώτο γκολ με περισσή ψυχραιμία, αλλά είχε και τις ευκαιρίες για ένα θρίαμβο.

Η ΑΕΚ αποδείχθηκε επτάψυχη, αλλά οι εξηγήσεις υπάρχουν και δεν ήταν τυχαίο πως ο Τζεμπούρ έκανε ένα τόσο σπουδαίο ματς ύστερα από πολύμηνη αποχή. Η ποιότητά του είναι τέτοια που δικαιολογεί την εικόνα του, όπως φυσικά είναι γνωστός ο οξύθυμος χαρακτήρας του. Βάζοντας τον εγωισμό στην άκρη ο Μπάγεβιτς, πήρε τη σωστή απόφαση και ο Γαλλοαλγερινός με την ικανότητά του να κρατά την μπάλα και να αναστατώνει την άμυνα άλλαξε τις ισορροπίες.

Προσθέστε επίσης πως ο Μαϊστόροβιτς έκανε το καλύτερο παιχνίδι του σε αυτά τα δύο χρόνια στην Ελλάδα και ότι ο Σκόκο εκτός των δύο γκολ ήταν αλάνθαστος στον ρόλο του και έχετε την εικόνα. Η ΑΕΚ έχει παίκτες ποιότητας, αλλά η εικόνα της ομάδας φέτος αδικεί και αυτούς και τη φανέλα που φοράνε. Ξεχνάνε συχνά οι ποδοσφαιριστές αυτοί πως είναι ομάδα. Οι Αμερικανοί λένε πως η λέξη ομάδα (team) δεν έχει μέσα της το γράμμα «i», δηλαδή το εγώ!

Οπως φυσικά και ο Μπάγεβιτς δεν έγινε ξαφνικά κακός προπονητής επειδή τίποτα δεν του βγαίνει φέτος. Ούτε έγινε και Μουρίνιο βέβαια, αλλά προχθές έκανε πέντε απλές κινήσεις δένοντας κόμπο τον Ζίκο. Ο Βραζιλιάνος ήταν στην άκρη του πάγκου πελαγωμένος και έφερε θλίψη στους φίλους του Ολυμπιακού. Στην περίπτωσή του η πιο λανθασμένη επιλογή αφορούσε τον Κατσικογιάννη, αλλά θα ήταν κρίμα και άδικο να φορτωθεί ένα παιδί την άθλια εικόνα. Ο Οσκαρ προσπαθούσε, αλλά δεν μπορούσε, ο Γκαλέτι ήταν εκτός κλίματος, ο Μαρέσκα τραγικός (ίσως στο χειρότερο παιχνίδι του από τη μέρα που ήρθε), ενώ ο Ντιόγο όχι μόνο δεν φάνηκε, αλλά η παρουσία του ακύρωσε και τον Μήτρογλου!

Και αυτό είναι ένα πολύ βασικό πρόβλημα για τον Ζίκο (για όσο διάστημα θα είναι στον πάγκο ακόμα), αφού ο νεαρός κυνηγός στον ρόλο του μοναδικού προωθημένου όλο αυτό το τρίμηνο πήγε περίφημα και είχε βρει τα πατήματά του. Προχθές έδειχνε έξω από τα νερά του και η κακή μέρα του φανέρωσε την αδυναμία του Ολυμπιακού να πατήσει περισσότερο στην περιοχή και να γίνει απειλητικός. Οσο για την επιλογή του Νταρμπισάιρ, αυτή και αν ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αφού ο Αγγλος έπειτα από την πολύμηνη αποχή του δεν θα ήταν εύκολο να απειλήσει.

Η ήττα του Ολυμπιακού έβαλε πια ξεκάθαρα στον Παναθηναϊκό την ταμπέλα του φαβορί. Αν οι δύο βαθμοί ήταν πολύ μικρό μαξιλάρι ασφαλείας, οι πέντε είναι, αντίθετα, πολύ σημαντικό αβαντάζ. Αν περάσει από την Ξάνθη μεθαύριο, τότε θα έχει βάλει για τα καλά τη θηλιά στον λαιμό του Ολυμπιακού. Εάν οι φίλοι του Ολυμπιακού (και δικαιολογημένα) ήθελαν τον Τεν Κάτε να… μακροημερεύσει στον πάγκο του ΠΑΟ, τώρα στην Παιανία θέλουν ακριβώς το ίδιο για τον Ζίκο!

Βάζει τη σφραγίδα του

Ο Αρης, που πέρασε σαν σίφουνας από το Περιστέρι, αρχίζει να έχει τη σφραγίδα του Εκτορ Ραούλ Κούπερ πάνω του. Φυσικά και δεν ήταν εύκολο να κάνει διαφορά με την πρώτη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη ο Αργεντινός, αλλά με την πάροδο του χρόνου αυτό φαίνεται. Περισσότερο και από το 1-0 επί του Ολυμπιακού, αυτό που φάνηκε στο 3-0 με τον Ατρόμητο ήταν η ικανότητα να βγάζει κάθετες πάσες η ομάδα και να εκμεταλλεύεται το πρεσάρισμα ψηλά.

Η ικανότητα των παικτών του Αρη με την μπάλα στα πόδια θα τους δώσει και άλλες τέτοιες δυνατότητες, ειδικά απέναντι σε ομάδες που θέλουν να παίζουν και να δημιουργούν όπως ο Ατρόμητος του Δώνη. Κάτι που τους δίνει πόντους στη συνείδηση αυτών που δεν θέλουν να βλέπουν δρεπανηφόρα άρματα στα γήπεδα, αλλά ομάδες οι οποίες έχουν αγωνιστική ταυτότητα.