Οι δέκα στιγμές που συγκλόνισαν τον κόσμο

Συχνά συνηθίζουμε να σνομπάρουμε τη δεκαετία που περνάει και να αναφερόμαστε με κολακευτικά λόγια για παλιότερες, θεωρώντας ότι όλα ήταν καλύτερα τότε: η μουσική, το σινεμά, ο αθλητισμός. Είναι όμως έτσι; Το www.sport-fm.gr σας παρουσιάζει τις πιο έντονες συγκινήσεις που μας πρόσφερε η δεκαετία 2000-2009 στο χώρο των σπορ. Όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ζήσαμε μερικές από τις συγκλονιστικότερες στιγμές στην ιστορία!

Γράφουν οι Νικόλας Ακτύπης και Κώστας Τσούγκος

10. Μετά το χέρι του Θεού, το χέρι του Ανρί

Σύμφωνοι, τίποτα δεν συγκρίνεται με τα έργα και τις ημέρες του Ντιέγκο Μαραντόνα. Στις 19/11/2009 ο Τιερί Ανρί ζήλεψε λίγη από τη δόξα του αξεπέραστου Αργεντινού και «έβαλε ένα χεράκι» στην πρόκριση της Γαλλίας στα τελικά του Μουντιάλ. Θύμα η Ιρλανδία και οι θιασώτες του «fair play».



9. «Ο πιο κακός άνθρωπος στη γη»

Το βράδυ της 8ης Ιουνίου 2002, όλος ο πλανήτης είδε τον πιο διάσημο «κακό» των σπορ να γίνεται «αρνάκι» στα χέρια του Λένοξ Λιούις. Σε έναν από τους πιο εμπορικούς αγώνες πυγμαχίας όλων των εποχών, με εισπράξεις στο «pay-per-view» που άγγιξαν τα 106,9 εκατ. δολάρια, ο «πιο κακός άνθρωπος στη γη» επιχείρησε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του παγκόσμιου πρωταθλητή, Λιούις, αλλά δεν τα κατάφερε. Στον όγδοο γύρο, ο Λιούις σωριάζει στο ρινγκ τον Τάισον και διατηρεί τον τίτλο του. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους μιας πολυτάραχης καριέρας για τον "Iron" Μάικ, που ένα χρόνο μετά κήρυξε πτώχευση και η προσωπική του ζωή πήρε για τα καλά την κάτω βόλτα.




8. Η επιστροφή του «προδότη»

Δεν ήταν ο πρώτος και σίγουρα δεν πρόκειται για τον τελευταίο που θα αλλάξει φανέλα στο «Clasico». Η μετακίνηση όμως του Λουΐς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα στη «μισητή» Ρεάλ Μαδρίτης για το ποσό-ρεκόρ για την εποχή, των 50 εκατ. δολαρίων δεν ήταν μικρό πράγμα και υπήρξαν φόβοι ακόμη και για τη ζωή του Πορτογάλου. Όταν τελικά πάτησε στο «Καμπ Νου» ως παίκτης της βασίλισσας στις 24/11/2002, οι αντιδράσεις των οπαδών των «μπλαουγκράνα» σε κάθε επαφή του με την μπάλα ήταν ότι πιο κοντινό στην κόλαση. Από τα δεκάδες αντικείμενα που δέχτηκε κάθε φορά που πλησίαζε τις γραμμές, ξεχωρίζει ένα κεφάλι γουρουνιού.



7. Ο νικητής της ζωής

Στις 24/07/2005 ο Λανς Άρμστρονγκ τερματίζει στο ετάπ του Sete και γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία της ποδηλασίας που κατακτά εφτά φορές και μάλιστα συνεχόμενες το «Tour de France». Όσο ουτοπικός είναι ο συσχετισμός της αθανασίας με έναν κοινό θνητό, τόσο εξωπραγματικό και αναπάντεχο είναι το επίτευγμα του Αμερικανού ποδηλάτη. Το 1996, τρία μόλις χρόνια πριν αρχίσει το εκπληκτικό του σερί, διεγνώσθη ότι πάσχει από καρκίνο στα γεννητικά όργανα με μετάσταση σε εγκέφαλο και πνεύμονες. Η αρχική διάγνωση του έδινε 40% πιθανότητα επιβίωσης. Δεν τα κατάφερε άσχημα…



6. Ο «δεύτερος» που κέρδισε τα πάντα

Στο βελγικό γκραν πρι του Σπα, που διεξήχθη στις 24/8/2004, ο Μίκαελ Σουμάχερ με Φεράρι καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση, 3.1 δεύτερα πίσω από Κίμι Ραικόνεν και κατοχυρώνει το πέμπτο διαδοχικό πρωτάθλημα οδηγών της F1 και έβδομο στην καριέρα του. Ανάλογο επίτευγμα δεν έχει πετύχει κανείς στην ιστορία του αθλήματος. Ο Γερμανός οδηγός έπρεπε να πάρει 2 βαθμούς περισσότερους από τον ομόσταυλό του και συνδιεκδικητή του τίτλου, Ρούμπενς Μπαρικέλο, και τα κατάφερε. «Ήταν σπουδαία μέρα για όλους μας. Φυσικά, θα προτιμούσα η κατάκτηση του τίτλου να συνοδευόταν και από μια νίκη», είχε δηλώσει ο «Σούμι» μετά τον αγώνα.




5. Ο Άνθρωπος -δελφίνι

Ο κολυμβητής, που σε ηλικία 23 ετών στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου 2008, άφησε άφωνο όλο το φίλαθλο πλανήτη. Ο Φελπς, υπό έντονη αμφισβήτηση από τον Τύπο, κατέκτησε 8 χρυσά μετάλλια, ξεπερνώντας το ρεκόρ των επτά του Μαρκ Σπιτς, που διατηρούσε από το 1972(Μόναχο). Κάποιοι έσπευσαν να υποτιμήσουν το επίτευγμα του Αμερικανού λέγοντας ότι αυτό που κατάφερε είναι… «πολύ καλό για να είναι αληθινό». Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, θεωρούν ότι η επιτυχία του οφείλεται στη διαφορετικότητά του. Το μήκος των χεριών του Φελπς είναι δυσανάλογο με το ύψος του, καταρρίπτοντας τις θεωρίες που ανέπτυξε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, στον «άνθρωπο του Βιρτούβιου», περί των κανόνων των αναλογιών και της συμμετρίας του ανθρώπινου σώματος. Ό, τι κι αν ισχύει, πάντως, η ιστορία έχει γράψει πως ο Φελπς είναι ο κορυφαίος κολυμβητής όλων των εποχών και ο «άνθρωπος των ρεκόρ» των Ολυμπιακών Αγώνων.




4. Το θαύμα της Κωνσταντινούπολης

24/05/2005 λίγο μετά τις 22:30 ώρα Ελλάδας. Ο φωτεινός πίνακας του σταδίου «Ατατούρκ» στην Κωνσταντινούπολη που φιλοξενεί τον τελικό του Champions League, γράφει Μίλαν-Λίβερπουλ 3-0. Όλα θα είχαν τελειώσει αν δεν μιλάγαμε για τη Λίβερπουλ, αν δεν επρόκειτο για ποδόσφαιρο. Τα γκολ των Τζέραρντ, Σμίτσερ και Τσάμπι Αλόνσο στο δεύτερο ημίχρονο και η θεατρική αλλά παράλληλα πετυχημένη παρουσία του Ντούντεκ στη διαδικασία των πέναλτι, χαρίζουν το τρόπαιο στους Άγγλους. Ταυτόχρονα, δίνουν στη γενιά μας το προνόμιο να μπορεί να λέει ότι επί των ημερών μας παίχτηκε ο συγκλονιστικότερος τελικός όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.



3. Έκανε του κεφαλιού του…

Είναι απορίας άξιο το τι θα θυμάται ο κόσμος μετά από μερικές δεκαετίες για την παρουσία του Ζινεντίν Ζιντάν στις διοργανώσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Τα δύο γκολ που πέτυχε με κεφαλιά στον τελικό του Μουντιάλ 1998 απέναντι στη Βραζιλία ή την κουτουλιά στον Ματεράτσι στον τελικό του 2006 απέναντι στη Ιταλία. Ένα είναι το μόνο σίγουρο: Ο «Ζιζού» όποτε και αν βρέθηκε σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου άφησε το στίγμα του.



2. «This is football»

Ό, τι κι αν γραφτεί, ό, τι κι αν ειπωθεί για την πορεία της Εθνικής Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ στο Euro 2004, δεν θα αποδώσει εύστοχα το μεγαλείο της επιτυχίας του «πειρατικού». Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα πραγματοποίησε την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Το «σύνολο» του «Όθωνα», στα γήπεδα της Πορτογαλίας, έδωσε μια άλλη διάσταση στον όρο «αουτσάιντερ». Οι μπουκ έδιναν 200/1 πιθανότητες στην παρέα του Ζαγοράκη να σηκώσει το «τιμημένο». Το κακό, όμως, είναι ότι κανείς από αυτούς τελικώς δεν «έκλαψε» τα λεφτά του. Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της Ελλάδας δεν θα πόνταρε στο… απροσδόκητο.







1. Το φαινόμενο Μπολτ

Οι μυημένοι στον στίβο γνώριζαν καλά τον Τζαμαϊκανό σπρίντερ που από παιδί είχε ως χόμπι του το να σπάει τα χρονόμετρα. Για τον πολύ κόσμο η αποκάλυψη ήρθε στις 16/08/08 κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο. Ο Μπολτ κερδίζει το χρυσό στα 100μ κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ, 9.69 αλλά και πλάκα στα τελευταία μέτρα της κούρσας. Λίγες μέρες αργότερα κάνει το ίδιο στα 200μ, όπου έρχεται πρώτος με 19.30 και νέο ρεκόρ. Η εκπληκτική του παρουσία ολοκληρώνεται με τη σκυταλοδρομία 4x100, νέο χρυσό μετάλλιο, νέο παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 37.10. Εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, ήρθε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Βερολίνο, ένα χρόνο αργότερα, όπου ο Μπολτ επαναλαμβάνει την απίστευτη παράστασή του, κατακτώντας τρία χρυσά. Στα ατομικά αγωνίσματα κάνει δύο παγκόσμια ρεκόρ. Στα 100μ το εξωπραγματικό 9.58 και στα 200μ, 19.19. Κρίνοντας από την ηλικία του, είναι μόλις 23 ετών, αλλά και την απειλή του ότι θα δοκιμάσει την τύχη του και στα 400μ, κάτι μας λέει πως ίσως τον συναντήσουμε στην κορυφή της ίδιας λίστας μετά από δέκα χρόνια.