Μεγαλύτερη σημασία η εικόνα και από τη βαθμολογία

Τι σημαίνει ο τίτλος του πρωταθλητή χειμώνα; Αναλόγως πώς βλέπεις το ποτήρι, γεμάτο ή άδειο, ή πώς χρησιμοποιείς τα στατιστικά. Επί της ουσίας αυτό που έχει σημασία για τους φίλους του Παναθηναϊκού είναι πως η κατάσταση μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη άλλαξε. Αν ο Ολυμπιακός των χιλίων προβλημάτων τερμάτιζε πάνω από τους «πράσινους» σε ένα γύρο που έβγαλε όλα τα δύσκολα ματς εκτός έδρας, με εξαίρεση την επίσκεψη στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον ΠΑΟ, τότε η εικόνα θα ήταν διαφορετική.

Για τον ΠΑΟ, που πήρε το μοναδικό πρωτάθλημα τα τελευταία 13 χρόνια σε μία σεζόν (το 2003-2004) που ήταν δεύτερος στη στροφή, μεγαλύτερη σημασία έχει η εικόνα που βγάζει μετά την απόλυση του Τεν Κάτε και λιγότερο η βαθμολογία. Ο Νιόπλιας άλλαξε την ψυχολογία και σιγά σιγά βγαίνουν οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας από σημαίνοντα στελέχη για τον Ολλανδό.

Ο Κατσουράνης, που δεν μασάει τα λόγια του, το είπε ξεκάθαρα στη συνέντευξή του στη NOVA πως ο τρόπος που χειριζόταν το ρόστερ ο Τεν Κάτε δεν ήταν και ο καλύτερος. Πάντως, για να μην είναι κάποιος μηδενιστής, η εικόνα που έβγαλε στα περισσότερα ματς ο ΠΑΟ μπορεί να μην ξετρέλαινε, αλλά η σφραγίδα του Τεν Κάτε στο θέμα φυσικής κατάστασης ήταν ξεκάθαρη.

Στον Ολυμπιακό έχει αρχίσει γκρίνια για τον Ζίκο. Πραγματικά τη βρίσκω και άκαιρη και άστοχη. Ο Ολυμπιακός σε πάρα πολλά ματς έπαιξε με τεράστιες απώλειες. Δεν είδα το ματς με τον Αρη διότι βρισκόμουν στο εξωτερικό, αλλά και μόνο που δεν θα έπαιζαν ο Μέλμπεργκ και ο Μαρέσκα με έκανε να πιστεύω πως δύσκολα θα έφευγε νικητής από το «Κλεάνθης Βικελίδης» ο Ολυμπιακός.

Εδώ να υπογραμμίσω το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι, κάτι που έγραφα από τον Ιούνιο: η απόκτηση του Μέλμπεργκ από τον Ολυμπιακό και όχι από τον ΠΑΟ (κάτι που φορτώθηκε με την ατυχέστατη δήλωση περί επιλογής παίκτη με καλύτερα στοιχεία ο Τεν Κάτε) έχει αφήσει ακόμα ανοιχτό το θέμα του τίτλου. Χωρίς τον Σουηδό ο Ολυμπιακός είμαι βέβαιος πως θα είχε κι άλλες απώλειες. Αν, μάλιστα, φορούσε την πράσινη φανέλα ο Ολοφ, τότε καταλαβαίνετε για τι μιλάμε.

Στην κούρσα του τίτλου, πάντως, δεν θα παίξει ρόλο αν ο ένας λέγεται πρωταθλητής χειμώνα και ο άλλος όχι. Συνήθως στην Ελλάδα αρκούν 22 με 23 νίκες για να πάρεις το πρωτάθλημα, αλλά με τη συνολική εικόνα του πρώτου γύρου οι 12 του ΠΑΟ και οι 11 του Ολυμπιακού εύκολα μπορεί να γίνουν άλλες τόσες.

Που σημαίνει πως πιθανότατα ο πήχης μπαίνει στις 24 για να είναι κάποιος σίγουρα πρώτος, κάτι που δεν αποτελεί «παράσημο» για το υπόλοιπο πρωτάθλημα. Μόνες φωτεινές εξαιρέσεις, η Καβάλα, που μπλόκαρε και τους δύο, ο Αρης, που νίκησε τον έναν και έχασε λόγω διαιτησίας από τον άλλον. Ο Αστέρας Τρίπολης πήρε 1-1 στο ΟΑΚΑ, ο Ηρακλής 1-1 στο Φάληρο, ο ΠΑΣ Γιάννινα γύρισε το ματς από 0-2 με τον Ολυμπιακό, αλλά η κόντρα που έχουν οι δυο τους είναι πολύ λίγη για να έχουμε ένα αληθινά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Φυσικά, με τον ΠΑΟΚ να βελτιώνεται συνεχώς, με τον Εργοτέλη να παίζει και πάλι καλή μπάλα και να δυσκολεύει τη ζωή κάθε ομάδας, με τον Ατρόμητο να βγάζει στο γήπεδο τη δουλειά του Δώνη, ο οποίος αδικήθηκε κατάφωρα από τον Τύπο για την περσινή εικόνα της ΑΕΚ, που αποδεικνύει και φέτος πως είναι ζήτημα αγωνιστικής και διοικητικής ανικανότητας και όχι των προπονητών της, αλλά και τον Πανιώνιο, που αφομοιώνει τα πράγματα που θέλει ο Φερέρα, ίσως έχουμε έναν καλύτερο δεύτερο γύρο. Θα είναι καλό και για το ίδιο το πρωτάθλημα και για τον κόσμο, που στο πρώτο μισό είδε ελάχιστα ματς της προκοπής.

Μπάρτσα, όπως λέμε… Αγιαξ

O Αγιαξ το πέτυχε το 1972, στο απώτατο σημείο της αγωνιστικής υπεροχής του. Ποιο; Το να κατακτήσει πέντε τίτλους στην ίδια ημερολογιακή χρονιά, σαρώνοντας τα πάντα στο διάβα του. Πέρασαν 37 χρόνια για να βρεθεί μία ομάδα να τον μιμηθεί και δεν είναι καθόλου τυχαίο, με βάση το… DNA του Κρόιφ, που είναι εμφυτευμένο στην Καταλωνία, το ότι το πέτυχε η Μπαρτσελόνα.

Μάλιστα, πήγε ένα βήμα μπροστά, κατακτώντας έξι τίτλους, μια και στο σετ πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων έβαλε και έναν έκτο, το Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας. Ο Αγιαξ πιθανότατα θα το κατακτούσε κι αυτό, αλλά επειδή είχε πάρει νταμπλ δεν υπήρχε πρόβλεψη τότε στην Ολλανδία να γίνεται ματς με τον φιναλίστ.

Οπως και να έχει το πράγμα, είναι τεράστια επιτυχία του Γκουαρντιόλα και των παικτών του, οι οποίοι πήραν σοβαρά κάθε διοργάνωση που έλαβαν μέρος. Θυμάμαι τον Αύγουστο στο Σούπερ Καπ στο Μονακό πώς αντιμετώπισε η Μπάρτσα το ματς με τη Σαχτάρ, σε μια βραδιά που οι Ουκρανοί κάθισαν πίσω και προσπάθησαν απλώς να χαλάσουν τον ρυθμό του αγώνα. Παρεμπιπτόντως, ο Πέδρο Ροντρίγκες Λεντέσμα (φωτό), γεννημένος το 1987, έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε σε έξι διαφορετικές διοργανώσεις την ίδια σεζόν.

Πέτυχε ήδη γκολ στο πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ισπανίας, στον τελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ, το μοναδικό γκολ του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων και στο Τσάμπιονς Λιγκ! Ο Ολλανδός Τζόνι Ρεπ, παιδί-θαύμα του Αγιαξ, το 1972-73 είχε σημειώσει γκολ σε πέντε διοργανώσεις, με τη διαφορά πως είχε βάλει το νικητήριο γκολ και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1-0 με τη Γιουβέντους) στο Βελιγράδι.

Η επιτυχία του νεαρού από τα Κανάρια Νησιά (γεννημένος στην πρωτεύουσα της Τενερίφης, Σάντα Κρουζ) είναι πολύ μεγάλη και φυσιολογικά η Μπάρτσα τού έχει βάλει ρήτρα 75 εκατομμυρίων ευρώ!