Ο αιώνας της Ντόρτμουντ

Η 4η μαζί με το Αμβούργο ομάδα σε κατακτήσεις τίτλων στην Μπουντεσλίγκα, Ντόρτμουντ συμπλήρωσε το Σάββατο (19/12) 100 χρόνια ζωής.

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Η Μπορούσια πήρε το όνομα της από μια ζυθοποιία στην περιοχή απ’ όπου ξεκίνησε η ιστορία της. Η λέξη Μπορούσια σημαίνει Πρωσία στα Λατινικά. Τα μέλη μιας εκκλησιαστικής κοινότητας έπαιζαν ποδόσφαιρο και αποφάσισαν να φτιάξουν μια ομάδα, παρά τα εμπόδια που τους έβαζε ο τοπικός ιερέας. Μάλιστα ο πατέρας Ντεβάλντ ήταν αυτός που ήθελε να εμποδίσει την επεισοδιακή πρώτη συνάντηση των μελών που έγινε σε ένα ρεστοράν της περιοχής.

Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και μάλιστα η Ντόρτμουντ παραλίγο να διαλυθεί, όταν στην προσπάθεια της να προσλάβει με μισθό κάποιους παίκτες, έπεσε έξω για να την γλιτώσει από την χρεοκοπία ένας οπαδός της. Τα πρώτα χρώματα στις φανέλες ήταν μπλε και άσπρες ρίγες με μια διαγώνια κόκκινη λωρίδα και μαύρα σορτσάκια. Το 1913 η ομάδα κατέληξε στα χρώματα που έχει μέχρι και σήμερα. Μέχρι το 1937 η έδρα της ήταν το «Βάισε Βίζε» μέχρι που χρειάστηκε για τις πολεμικές προετοιμασίες της Ναζιστικής Γερμανίας, να επεκταθούν εκεί τα εργοστάσια της Ηoesch AG, οπότε αναγκάστηκε να πάει στο «Ρότε Έρντε» στα νότια της πόλης.

Τα χρόνια της δεκαετίας του 1930 ήταν δύσκολα για την Μπορούσια για έναν ακόμα λόγο. Ο Έγκον Πέντρουπ που βρισκόταν στην προεδρία μέχρι το 1933 ήταν ενάντιος στους Ναζί με αποτέλεσμα μετά από πάρα πολλές πιέσεις να αντικατασταθεί από τον Αουγκούστ Μπούσε, που ήταν στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Στη συνέχεια σύμφωνα με γερμανικές πηγές οι παίκτες ήταν μοιρασμένοι με μέλη των Ναζί, αλλά και αντιφρονούντες του Χίτλερ. Σύμφωνα με κάποια στοιχεία που προκύπτουν από αγγλικά ρεπορτάζ φτάνοντας το 1939 το 80% της ομάδας στελεχωνόταν από μέλη μιας ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης.

Τα χρόνια πριν τον Β’ Παγκόσμιο αλλά και κατά τη δεκαετία του 1940 άρχισε να γιγαντώνεται η κόντρα με τη Σάλκε που είχε κατακτήσει έξι τίτλους από το 1933 μέχρι και το 1945 και ήταν η κυρίαρχος εκείνον τον καιρό. Μετά τον πόλεμο έγινε μια προσπάθεια, μιας και η περιοχή της Βεστφαλίας ήταν υπό αγγλική επίβλεψη, να απομακρυνθεί από το «αμαρτωλό» πρόσφατο παρελθόν που την έδενε με τα χρόνια της κυριαρχίας των Ναζί, και να συγχωνευθεί σε μια ομάδα που ουσιαστικά αποτελείτο από τρεις διαφορετικούς συλλόγους. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και σαν Βallspiel- Verein Borussia φτάνει στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας το 1949 για να χάσει 3-2 από την Μάνχαϊμ.

Η Ντόρτμουντ στα επόμενα χρόνια, στη δεκαετία του 1950 και στα πρώτα έτη του 1960 κερδίζει δύο τίτλους και ακριβώς πριν την ίδρυση της Μπουντεσλίγκα κατακτά τον τίτλο το 1963. Το 1965 θα κατακτήσει το πρώτο Κύπελλο Γερμανίας και την επόμενη χρονιά κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων στον τελικό με τη Λίβερπουλ. Όμως την ίδια χρονιά δεν θα καταφέρει να πάρει το Πρωτάθλημα μιας και πραγματοποιεί ένα αρνητικό σερί στο φινάλε και χάνοντας τα τέσσερα από τα πέντε τελευταία ματς εκείνης της σεζόν στην Μπουντεσλίγκα θα χάσει το προβάδισμα και τον τίτλο από την Μόναχο 1860.

Η δεκαετία του 1970 βύθισε στην ανυποληψία τον σύλλογο που ταλαιπωρήθηκε από οικονομικά προβλήματα και το 1972 έπεσε στην παρακάτω κατηγορία για να μεσολαβήσουν τέσσερα χρόνια μέχρι να επανέλθει στην Μπουντεσλίγκα. Μετά το Μουντιάλ του 1974 άλλαξε γήπεδο και κατέληξε να παίζει στο Βέστφαλεν που είναι το 3ο γήπεδο που την έχει φιλοξενήσει και βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον Ρότε Έρντε που φιλοξενεί κυρίως την Β‘ ομάδα του συλλόγου. Πάντως δεν κατάφερε μέχρι το 1989 καμία μεγάλη διάκριση στο Πρωτάθλημα ή στο Κύπελλο.



Η έλευση του Ότμαρ Χίτσφελντ θα φέρει νέα πνοή στο σύλλογο το 1991. Το 1993 έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και αυτή η πορεία βοήθησε το σύλλογο να αποκτήσει και πρεστίζ και την κατάλληλη οικονομική άνεση για να κάνει μεταγραφές και να κυριαρχήσει στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και το 1995 και 1996 να κατακτήσει τον τίτλο. Το 1997 θα έρθουν οι μεγαλύτερες στιγμές του συλλόγου με τη νίκη 3-1 επί της Γιουβέντους στον τελικό του Μονάχου. Την ίδια χρονιά θα κατακτήσει και το Διηπειρωτικό Κύπελλο αφού επικρατεί κόντρα στην Κρουζέιρο με 2-0. Θα φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου και το 2002, όμως σταδιακά ένας νέος κύκλος οικονομικών προβλημάτων θα πλήξει τον σύλλογο και οδηγήθηκε στην πώληση του γηπέδου.

Καταστροφική ήταν και η μη είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ το 2003 που έριξε σε ακόμα χειρότερο τέλμα τον σύλλογο. Η Μπορούσια οδηγήθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας το 2005, όταν η αξία των μετοχών της έπεσε κατά 80% στο χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης. Οι παίκτες δέχτηκαν μείωση της τάξεως το 20% και η ομάδα πλέον με ένα αρκετά νεανικό ρόστερ και τον κόσμο πάντα να την στηρίζει στο Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ προσπαθεί ν’ αναρριχηθεί και πάλι στα ψηλά στρώματα της βαθμολογίας στην Μπουντεσλίγκα όπου φέτος είναι μέχρι στιγμής 6η.