Δύο μέρες μετά την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας στον Παναθηναϊκό και οι εξελίξεις ήταν αλυσιδωτές σε όλα τα επίπεδα. Τόσο στα ενδότερα του πολυμετοχικού σχήματος, όσο και στις τάξεις των φιλάθλων και των οπαδών, που ξαφνιάστηκαν από αυτή την εξέλιξη. Για τις κόντρες των μετόχων ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του… Όσο για τον κόσμο που αγαπάει την ομάδα, είναι απόλυτα λογικό και έχει κάθε δικαίωμα να ανησυχεί και να προβληματίζεται.
Η ένσταση των περισσότερων αφορά την έλλειψη εμπειρίας του Νίκου Νιόπλια, αφού μέχρι τώρα έχει εργαστεί μόνο σε εθνικές ομάδες και δεν είχε την καθημερινή τριβή των συλλόγων. Αυτό είναι απόλυτα σεβαστό, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και απαγορευτικό, αφού μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι γνώστης του αντικειμένου, είναι 30 χρόνια μέσα στα γήπεδα και είναι πτυχιούχος επαγγελματίας προπονητής. Άλλωστε, αν ήθελε θα μπορούσε ήδη να προπονεί ομάδα της Σούπερ Λιγκ, αφού προτάσεις είχε.
Ταυτόχρονα, δίπλα του θα είναι ο Κριστόφ Βαζέχα, ή για να το πω σωστά ο Χρηστάρας! Ένας άνθρωπος που ξέρει τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού όσο λίγοι και μπορεί να στηρίξει και να βοηθήσει τον 44χρονο τεχνικό, αλλά και τους παίκτες. Θα πει κανείς βέβαια «εντάξει μεγάλε καλά παιδιά είναι αλλά δεν είναι προπονητές μεγέθους Παναθηναϊκού», κάτι που άλλωστε είπε και ο Παύλος Γιαννακόπουλος χθες στον ΣΠΟΡFM.
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι η ομάδα προσλαμβάνει Έλληνα προπονητή για πρώτη φορά μετά από οχτώ χρόνια και έχοντας σε αυτό το διάστημα 10 ξένους τεχνικούς. Από την τριετία 1999-2001 που δούλεψαν στον Παναθηναϊκό ο συγχωρεμένος ο Κυράστας και ο Αναστασιάδης. Έκτοτε, στα οχτώ χρόνια που ακολούθησαν πέρασαν δέκα προπονητές, όλοι τους ξένοι. Τι μας έμεινε από όλους αυτούς; Καλό ερώτημα…
Ο Μαρκαριάν είχε πλάνο, προχώρησε στην Ευρώπη και τίμησε το «ψωμί» του, άλλωστε ο άνθρωπος συνέχισε την αξιοπρεπέστατη καριέρα του. Ο Σουμ και μόνο που κατέκτησε το μοναδικό νταμπλ σε τόσα χρόνια, αποτελεί σημείο αναφοράς. Οι υπόλοιποι, με εξαίρεση τον Σάντος που έμεινε για λίγο και τον Μουνιόθ που «έβγαλε» τον Νίνη δεν προσέφεραν σχεδόν τίποτα στο «τριφύλλι». Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι από αυτούς κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Σκάζνι, Μπάκε, Βέλιτς, Πεσέιρο, Μαλεζάνι και το παζλ συμπληρώθηκε από τον Τεν Κάτε, που σαν πρώτος προπονητής δεν τα κατάφερε ούτε στον Άγιαξ.
Από τη στιγμή που η διοίκηση του Παναθηναϊκού αποφάσισε να αλλάξει τον προπονητή, σωστά έπραξε και πήγε σε αυτή τη λύση. Αν ερχόταν ξένος τεχνικός, έχω την αίσθηση ότι θα απαιτούσε –λογικά- πίστωση χρόνου. Στο κάτω κάτω, έχουν πάρει ευκαιρία στον πάγκο του «τριφυλλιού», όλοι αυτοί που αναφέρομαι παραπάνω, ο Νιόπλιας με τον Βαζέχα θα καταστρέψουν την ομάδα; Ας δουλέψουν μέχρι το καλοκαίρι και ας κριθούν. Τότε όλοι θα μπορούμε να πούμε αν πέτυχαν η απέτυχαν…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
