Οταν το μυαλό δεν ταξιδεύει αλλού, τότε περνάς

Τα πράγματα για τον Ολυμπιακό έγιναν πολύ απλά μόλις έγινε γνωστό πως η Αλκμααρ είχε ανοίξει το σκορ στη Λιέγη. Αυτό αποφόρτισε τους παίκτες του Ζίκο, διότι η εικόνα των τριάντα πρώτων λεπτών χθες δεν πρόδιδε πως η Αρσεναλ ήταν με τη δεύτερη ομάδα και ότι ο Ολυμπιακός ήθελε το ματς.

Η πρώτη φάση του δεύτερου ημιχρόνου με τον Λεονάρντο να κλέβει την μπάλα και να πλασάρει τον Φαμπιάνσκι σφράγισε αυτό που ουσιαστικά είχε κατακτηθεί από την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν φύγει με το 0-0 από τη Βόρεια Ολλανδία στο τέλος Νοεμβρίου. Για δεύτερη φορά σε μία τριετία ο Ολυμπιακός θα είναι στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά αυτή τη φορά για να προκριθεί χρειάστηκε να βασιστεί -σε αντίθεση με τα δύο «διπλά» του 2007- στην έδρα του.

Τη μέρα της κλήρωσης στο Μόντε Κάρλο επέμενα πως αν πάρει επτά πόντους στα τρία ματς στην έδρα του ο Ολυμπιακός, θα βρισκόταν στην επόμενη φάση, αρκεί οι δύο νίκες να ήταν εναντίον των Βέλγων και των Ολλανδών. Το πέτυχε και πρόσθεσε και άλλη μία με τα πιτσιρίκια του Βενγκέρ, αλλά αυτό δεν έγινε χωρίς καρδιοχτύπι, διότι ο Αντώνης Νικοπολίδης, στην εκατοστή ευρωπαϊκή βραδιά του, είπε «όχι» σε ένα τετ α τετ με τον Μεξικανό Βέλα, που ίσως αποτέλεσε και το κρίσιμο σημείο της βραδιάς.

Στην κλήρωση της προσεχούς εβδομάδας καλό θα ήταν να αποφύγει ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Μαν. Γιουνάιτεντ και η Τσέλσι, ενώ δεν θα ήταν κακή περίπτωση η Φιορεντίνα, που ναι μεν χθες «άλωσε» το «Ανφιλντ» με γκολ του Τζιλαρντίνο στο τελευταίο λεπτό αρπάζοντας την πρώτη θέση από τη Λιόν, αλλά με τίποτα δεν τρομάζει.

Αγωνιστικά χθες ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να αφήσει χώρους. Φυσιολογικά, όμως, οπισθοχώρησε μόλις άρχισε το ματς και ύστερα από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα έδωσε την ευκαιρία στον Σονγκ και τον Γουίλσιρ να κυκλοφορούν την μπάλα με ιδιαίτερη άνεση. Τα πράγματα έγιναν καλύτερα όταν ανέβηκε ο Μαρέσκα και έκλεισαν τους διαδρόμους ο Λεονάρντο με τον Ντουντού.

Ετσι ήρθε σε ισορροπία η μεσαία γραμμή και κατάφερε να ελέγξει το ματς η ελληνική ομάδα, η οποία είχε τον Μέλμπεργκ και τον Αβραάμ Παπαδόπουλο σε πολύ καλή βραδιά. Το ματς φυσικά και δεν υπόκειται σε μεγάλη κριτική, αλλά είναι άξιον αναφοράς πως παρ' ότι τα νέα ήταν πάντα καλά από τη Λιέγη, ο Ολυμπιακός δεν χαλάρωσε σε κανένα σημείο. Οταν το μυαλό δεν ταξιδεύει αλλού, τότε πάντα έρχεται η πρόκριση και αυτό αποτελεί διαχρονικό αξίωμα.

Ακόμα κι όταν απειλήθηκε για λίγο με τις δύο ευκαιρίες του Βέλα, ήταν μια μπόρα που πέρασε γρήγορα και ήρθε ξανά η ηρεμία. Το τελευταίο δεκάλεπτο «έσβησε» η πίεση, χωρίς να απειληθεί ξανά ο Νικοπολίδης. Η πρόκριση αυτή για τον Ολυμπιακό, με δεδομένες τις συνθήκες που επιτεύχθηκε μέσα από αλλαγή προπονητή πριν από την πρεμιέρα, με πολλούς τραυματίες και με δύσκολο πρόγραμμα στην Ελλάδα, είναι πολύ πιο σημαντική και από εκείνη του 2007.

Απλώς στα νοκ άουτ πλέον και με δεδομένο τον βαθμό δυσκολίας καλό θα ήταν να υπάρξει ενίσχυση τον Γενάρη, κάτι που μπορεί σίγουρα να βοηθηθεί και από τα σχεδόν 24 εκατομμύρια ευρώ που εξασφάλισε η χθεσινή πρόκριση για τα ταμεία του συλλόγου. Τα υπόλοιπα όρεξη να έχουμε να τα συζητούμε, μια και η επόμενη αναμέτρηση θα διεξαχθεί σε δυόμισι μήνες. Κι αυτό είναι ένα διάστημα που αποτελεί αιωνιότητα στο ποδόσφαιρο!