Ο παλιός είναι αλλιώς (Sportday / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Στα ματς που θέλεις καμικάζι, οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί ξέρουν και εμπιστεύονται πάντα τις παλιοσειρές

Πρωταθλητές κόσμου το ‘98 και πρωταθλητές Ευρώπης το 2000. Επειδή όμως το σήμερα δεν είναι τόσο λαμπερό όπως το τότε, η θέση τους στο Μουντιάλ του 2006 κρέμεται από μία κλωστή. Ένας όμιλος με Ισραήλ, Ελβετία και Ιρλανδία έμοιαζε με περίπατο για τους «τρικολόρ», πριν αποδειχτεί Γολγοθάς.

Μετά την ήττα από εμάς στο «Ζοζέ Αλβαλάδε» της Λισσαβώνας πριν από 14 μήνες, έπρεπε να συνειδητοποιήσουν πως η επόμενη μέρα δεν θα είχε τη ραχοκοκαλιά της ομάδας που τους χάρισε μέσα σε 24 μήνες τις απίστευτες στιγμές θριάμβου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα.

Τώρα, δεν ξέρω αν διαβάσατε πως ο Ραϊμόν Ντομενέκ, ο ομοσπονδιακός τεχνικός που διαδέχτηκε τον Ζακ Σαντινί, έπεισε τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Κλοντ Μακελελέ να επιστρέψουν, ενώ και ο Λιλιάν Τουράμ θα κάνει το ίδιο! Πόσο φαιδρά ακούγονται στα αλήθεια τα σχόλια που γίνονται με αποδέκτη τον Ρεχάγκελ για «ανανέωση» της Εθνικής μας ομάδας! Και όχι τώρα, ένα χρόνο μετά τον απρόσμενο θρίαμβο, αλλά από τότε, τον πρώτο καιρό!

Η περίπτωση της Γαλλίας είναι η πιο χαρακτηριστική. Αυτοί οι σπάνιοι παίκτες που την πήγαν ψηλά δεν έχουν αντικατασταθεί. Κάτι που δεν θα ήταν εύκολο. Όπως δεν αντικαταστάθηκε από ολόκληρη Βραζιλία η αποχώρηση του Πελέ, του Ζέρσον, του Τοστάο, του Κάρλος Αλμπέρτο το ‘70 και η ομάδα βυθίστηκε αύτανδρη, τέσσερα χρόνια, μετά στα γερμανικά γήπεδα.

Όπως η Γερμανία δεν βρήκε τους παίκτες που θα έπαιρναν τη θέση του Μπεκενμπάουερ, του Όφερατ, του Μπράιτνερ και του Μίλερ το '78 και βγήκε έκτη στην Αργεντινή! Όπως η Ολλανδία με τη «χρυσή φουρνιά» της δεκαετίας του '70, που μόλις τελείωσε η παρουσία της δεν πήγε στο Μουντιάλ του '82 και του '86. Τα παραδείγματα άπειρα.

Γιατί με τον χρόνο δεν τα έβαλε κανείς. Ομως το να έχεις ακόμη τον Ζιντάν και να μην αγωνίζεται είναι πολυτέλεια. Και ο Ντομενέκ έκανε αυτό ακριβώς που όφειλε: τον έπεισε πως για ακόμα μία σεζόν πρέπει να βοηθήσει. Για την ακρίβεια, για μερικά ματς τώρα, ΑΜΕΣΑ, το φθινόπωρο - γιατί χωρίς νίκες σε αυτά τα ματς η Γαλλία δεν θα είναι στο Μουντιάλ.
Την προηγούμενη φορά που της έφυγε η χαρισματική γενιά, το '86, με την αποχώρηση του Πλατινί αλλά και των Ζιρές και Τιγκανά από την εθνική, οι Γάλλοι δεν προκρίθηκαν ούτε στο Euro του '88 ούτε στο Μουντιάλ του 1990.
Δεν θέλουν λοιπόν να κάνουν το ίδιο λάθος. Και ο Ζιντάν, ο Μακελελέ, ο Τιράμ δεν μπορούν να είναι το αύριο, όμως επειδή προέχει το σήμερα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα!

Το ίδιο ισχύει και στους δικούς μας. Ο Ρεχάγκελ πήρε κάποιους καινούργιους, αλλά επιμένει σε αυτούς που ξέρει. Σε αυτούς που τράβηξαν το κάρο από τη λάσπη. Αν οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί και ακόμη και οι Βραζιλιάνοι δεν μπόρεσαν να αντικαταστήσουν άμεσα τους ήρωές τους, πώς θα ήταν δυνατό να το κάνουμε εμείς;
Γι' αυτό πολύ λογικά ο χερ Ότο επιμένει σε αυτούς που ξέρει πως στη Δανία, εκεί που θα χρειαστεί να πέσουν κορμιά, θα αναζητήσει τους δικούς του καμικάζι στα πρόσωπα αυτών που στη Λισσαβόνα και στο Πόρτο ξεπέρασαν τη λογική και τον εαυτό τους.

Όπως και ο Ντομενέκ στον Ζιντάν και στις άλλες παλιοσειρές θα ποντάρει στις 7 Σεπτεμβρίου στο Δουβλίνο και στις 8 Οκτωβρίου στην Ελβετία.

Γιατί, σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντα ο παλιός είναι αλλιώς!