Συνοικέσιο που οδήγησε στον απόλυτο έρωτα

Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου 1989 το ποδόσφαιρο μπήκε για πρώτη φορά στα σπίτια των φιλάθλων από διαφορετική συχνότητα. Οσοι έψαξαν στην κρατική τηλεόραση απογοητεύθηκαν, μια και τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη γαλλική Οσέρ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέδιδε το MEGA.

Ηταν το πρώτο από τα πολλά... πολιτισμικά σοκ στο νέο στάτους που διαμορφωνόταν με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα μας. Εάν στα υπόλοιπα πράγματα η προέλαση των «νέων δυνάμεων» εις βάρος της κρατικής τηλεόρασης ήταν σαρωτική, διαμορφώνοντας σύντομα ένα καινούργιο τοπίο, στα αθλητικά τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Κι αυτό διότι σωρεία σημαντικών γεγονότων παρέμενε στη σκέπη της ΕΡΤ και η μάχη τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε σε μια τεράστια σκακιέρα συμφερόντων. Εκείνο το ματς το MEGA... αναγκάστηκε να το πάρει. Ηταν περισσότερο γάμος από συνοικέσιο, παρά από έρωτα. Το ποδόσφαιρο έμοιαζε με... αναγκαίο κακό, μια και έφερνε κόσμο, αλλά όχι με το προφίλ των τηλεθεατών που πιθανότατα ονειρευόταν ένα νέο κανάλι. Εκείνο το συνοικέσιο, όμως, οδήγησε σε σφοδρό και απόλυτο έρωτα!

Οσο κι αν ακούγεται σήμερα αστείο, το 1989 τα κανάλια δεν πλήρωναν δραχμή για να μπαίνουν στα γήπεδα τις Κυριακές και να έχουν αθλητικές εκπομπές. Ενώ το μπάσκετ ήδη ήταν πιο μπροστά, με ξεχωριστές συμφωνίες για την Α1 και κυρίως για το «φιλέτο» της εποχής, που ήταν οι αγώνες του Αρη στην Ευρώπη, στο ποδόσφαιρο τα πράγματα ήταν πρωτόγονα. Η πρώτη χρονιά που το ελληνικό πρωτάθλημα κοστολογήθηκε ήταν το 1991-92 κι αυτό για επιλεγμένα ματς!

Η έκρηξη έγινε όταν το καλοκαίρι του 1992 το MEGA συμφώνησε με την ΕΠΑΕ για την (ιστορική πλέον) εκπομπή «Λεπτό προς λεπτό», με την άμεση σύνδεση με όλα τα γήπεδα και πολλές ζωντανές μεταδόσεις. Το φράγμα του ενός δισ. δραχμών έσπασε και από τότε τα χρήματα μπήκαν στο ποδόσφαιρο ορμητικά.

Η άφιξη του Filmnet (μετέπειτα SuperSport) το 1994 έβαζε και τη συνδρομητική τηλεόραση στο παιχνίδι, με τα χρήματα να εκτοξεύονται στα ύψη όταν πια ο (αλήστου μνήμης) Alpha Digital εμφανίστηκε στο προσκήνιο το καλοκαίρι του 2001.

Η αλλαγή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε Τσάμπιονς Λιγκ το 1992, αν και αρχικά ήταν τηλεοπτικό προϊόν που ανήκε στην ΕΡΤ, στη διετία που ακολούθησε λόγω της μη παρουσίας ελληνικών ομάδων δεν μπήκε στο πετσί του κόσμου. Μόλις το 1994 πέρασε στο MEGA. Συνδυασμένο με τη νίκη-πρόκριση της ΑΕΚ στη Γλασκώβη, έγινε το πιο αγαπημένο φετίχ των ποδοσφαιρόφιλων.

Αν σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ελληνικής τηλεοπτικής ζωής δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πωςη ιδιωτική τηλεόραση βελτίωσε το συνολικό επίπεδο, στα αθλητικά αυτό είναι βέβαιο.

Στα δελτία ειδήσεων η βελτίωση υπήρξε άμεση και κράτησε για πολλά χρόνια, αφού θυμάμαι ότι στην ΕΡΤ μέχρι το 1989 αυτά που λέγαμε ήταν ένα ραδιοφωνικό απόσπασμα με ελάχιστη εικόνα (κυρίως από κάποιο ξένο ματς) στο τέλος. Ομως από το 2000 και ύστερα σιγά σιγά στα δελτία ειδήσεων τα αθλητικά έγιναν είδος προς εξαφάνιση, όπως και οι αθλητικές εκπομπές, με εξαίρεση την κρατική τηλεόραση. Βλέπετε, και οι μεγαλύτεροι έρωτες περνούν κρίσεις...

Σε επίπεδο, όμως, μεταδόσεων και γεγονότων η κάλυψη πια είναι όπως στο εξωτερικό. Η συσσωρευμένη πείρα ετών σε σκηνοθέτες, εικονολήπτες και παραγωγούς, συνδυασμένη με πολλούς εξειδικευμένους δημοσιογράφους, φέρνει αρτιότερη εικόνα στον τηλεθεατή, χωρίς φυσικά να λείπουν και τα... οφσάιντ. Από την πολύ φτωχή εικόνα, όμως, της δεκαετίας του '80 η απόσταση είναι τεράστια.

Ακόμα και η καθιέρωση του συστήματος PAL στο σήμα μετάδοσης, που είναι πολύ πιο ευκρινές από τον προκάτοχό του, το SECAM με τα ξεθωριασμένα χρώματα, βελτίωσε το τελικό προϊόν, και την τελευταία διετία το MEGA μεταδίδει τα ποδοσφαιρικά ματς σε HD (υψηλής ευκρίνειας ποιότητα), κάτι που το μάτι του μέσου τηλεθεατή μπορεί να μην αναλύει τεχνικά, αλλά το εισπράττει ασυναίσθητα.

Τα χρήματα που το συνδρομητικό κανάλι κυρίως αλλά και το MEGA, o ΑLPHA και οι ANT1, ΣΚΑΪ έριξαν στην αγορά ανάγκασαν την ΕΡΤ να αναδιπλωθεί και να προασπίσει τα κεκτημένα της.

Αλλωστε, η κρατική τηλεόραση στο μοναδικό πράγμα αυτές τις δύο δεκαετίες που μπόρεσε, όσον αφορά τις θεαματικότητες, να σταθεί ισάξια των αντιπάλων της ήταν οι αθλητικές μεταδόσεις. Τώρα η συζήτησή μας καλύτερα να μην επεκταθεί στο αν ο ρόλος της κρατικής τηλεόρασης είναι να ανταγωνίζεται τον ιδιώτη σε οικονομικούς πλειστηριασμούς, γιατί δεν θα βγάλουμε άκρη.

Κυνηγάς τα πολλά για να έχεις και τα λίγα!

Από το απόγευμα της κλήρωσης στο Μονακό για τον Ολυμπιακό το αποψινό ήταν κατά σειρά το δεύτερο πιο κρίσιμο παιχνίδι στην εξάδα και πρώτο σε σημασία από τα εκτός έδρας. Ιεραρχικά η πρεμιέρα με την Αλκμααρ στον Πειραιά ήταν το σημαντικότερο ματς, διότι εκεί όφειλε να νικήσει για να έχει την οποιαδήποτε πιθανότητα.

Εκείνο το 1-0 τις μέρες που μεσολάβησαν από το Μόντε Κάρλο είχε λάβει εικόνα… μπαράζ, διότι είχε προηγηθεί ένα 24ωρο πριν η απομάκρυνση του Κετσπάγια. Η νίκη με το γκολ του Τοροσίδη έφερε στον Ολυμπιακό θετική ενέργεια, που την εξαργύρωσε με τις συνεχείς νίκες με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.

Το σημερινό ματς ήταν από την αρχή κομβικό, διότι στο Λονδίνο με την Αρσεναλ και στη Λιέγη με τη Σταντάρ φαινόταν πιο δύσκολο να πάρεις αποτέλεσμα, αλλά και επειδή καθαρά αγωνιστικά η πρωταθλήτρια Ολλανδίας δεν έχει εμφανίσει κάτι το ιδιαίτερο.

Μία ισοπαλία απόψε διατηρεί τον Ολυμπιακό σε θέση ισχύος, αλλά αν πάει μόνο για την ισοπαλία και δεν τολμήσει να σκεφτεί πως μπορεί να καταφέρει το «διπλό», η προϊστορία δείχνει πως ο κίνδυνος ελλοχεύει. Αν νικήσει, είναι στην επόμενη φάση, αν χάσει, σχεδόν έχει αποκλειστεί.

Είναι από τις φορές που οι συνδυασμοί βγάζουν ξεκάθαρα το τι θα επακολουθήσει, αλλά το ποδόσφαιρο επιμένει πεισματικά να αγνοεί τη λογική σε ανάλογες περιστάσεις. Γι' αυτό οφείλει να κυνηγήσει τα πολλά για να μείνει έστω με τα λίγα.