Να κάνουμε την υπέρβαση που δεν κάναμε σε κανένα ματς

Τo 0-0 στο πρώτο ματς ένιωθες πως το είχες ξαναζήσει. Ηταν τόσο προβλέψιμο σαν να παρακολουθούσες μαγνητοσκοπημένο παιχνίδι. Η Εθνική μας είχε ένα σαφέστατα καλό πλάνο για το πώς θα απέφευγε να δεχτεί γκολ. Είχε, επίσης, ένα πλάνο με τα στημένα και με την πλαγιοκόπηση από την πλευρά του ανεπαρκέστατου Ρακίτσκι με τον Σαλπιγγίδη στο πρώτο μέρος. Μέχρις εκεί, όμως.

Ο Μιχαϊλιτσένκο μάς έκανε ματ, ασχέτως αν κάποιοι δεν θέλουν να το αποδεχθούν. Αλλαξε γρήγορα ό,τι είδε πως δεν τράβαγε για την ομάδα του, κυρίως επειδή αντιλήφθηκε πριν από το ματς πως με τα τέσσερα χαφ στην ευθεία είχε καλύτερες πιθανότητες απ' ό,τι με τον παραδοσιακό ρόμβο να περιορίσει την ελληνική ομάδα.

Οταν έβαλε τον Γιαρμολένκο και αυτός έδωσε βοήθειες στον Ρακίτσκι, ο Σαλπιγγίδης έπαψε να έχει συμπαραστάτη τον Σπυρόπουλο, αφού ο Ελληνας μπακ ένιωθε μεγαλύτερο κίνδυνο με την παρουσία του νεοεισελθόντος Ουκρανού. Η Ελλάδα δεν τόλμησε στο τέλος, σε αντίθεση με τους Ουκρανούς, που είχαν δύο τουλάχιστον καλές στιγμές στο δεύτερο ημίχρονο σε ανοιχτό χώρο.

Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το αυριανό ματς θα είναι άλλο παιχνίδι. Οι Ουκρανοί δεν έχουν το περιθώριο να παίξουν πολύ αμυντικά, γιατί ο κόσμος στην εξέδρα (σχεδόν 50.000) θα τους σπρώχνει να επιτεθούν. Επίσης, είναι καλό που πιστεύουν πως είναι καλύτεροί μας, κάτι που δεν λένε ανοιχτά και δημόσια, αλλά είναι φανερό πως το ενστερνίζονται. Επίσης, τώρα πάμε εμείς για δύο αποτελέσματα και αν σκοράρουμε, θα χρειάζονται δύο γκολ, κάτι που θα τους βάλει τη θηλιά στον λαιμό.

Διάβαζα το Σάββατο τα στατιστικά της Castrol σχετικά με την αγωνιστική συμπεριφορά Ελλάδας και Ουκρανίας στα προκριματικά. Μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό σε όλα, γι' αυτό και το ισόπαλο αποτέλεσμα φαινόταν από μακριά. Μόνο που ένα πιο προσεκτικό διάβασμα δείχνει πως είναι πιο ποιοτική η Ουκρανία από εμάς.

Σε αρκετά πράγματα. Δεν είναι μόνο το ότι δεν διαθέτουμε κάποιον σταρ σαν τον Σεβτσένκο. Είναι και το ότι δύο αμυντικά χαφ σαν τον Τιμόστσουκ και τον Μιχάλικ κάνουν τεράστια διαφορά. Επίσης, οι Ουκρανοί είχαν την Αγγλία και την Κροατία στον όμιλό τους, ενώ εμείς την Ελβετία και το Ισραήλ. Δεν είναι η ίδια σούμα, έτσι δεν είναι;

Αυτά τα παιχνίδια τα παίρνει όποιος δείχνει υπομονή. Και φυσικά θέλεις και τύχη. Το Σάββατο δεν είχαμε τύχη σε μία οριακή φάση, αλλά δεν ήταν διαιτητική σφαγή, ας μη γινόμαστε γραφικοί. Δεν αποκλείεται, επίσης, να πάει το ματς στην παράταση, οπότε αν κυλάει στο 0-0, θέλει καλή διαχείριση των όποιων αλλαγών. Δεν αποκλείεται, επίσης, η ισορροπία να επιβεβαιωθεί με το να πάει το ματς στα πέναλτι, αλλά εκεί θεωρώ πως περισσότερο άγχος θα έχουν αυτοί παρά εμείς! Πάντως, οφείλουμε να κάνουμε σήμερα μια δοκιμή στην προπόνηση για το ποιοι θα σουτάρουν αν έρθει αυτή η ώρα.

Τι πιστεύω πως θα γίνει αύριο; Ειλικρινά, δεν ξέρω. Θα ήθελα να περάσουμε, γιατί οι ευκαιρίες για Μουντιάλ έρχονται κάθε τέσσερα χρόνια και μάλιστα τέτοια σαν αυτή που είχαμε στα χέρια μας θα αργήσει να ξανάρθει. Ομως για να προκριθούμε θέλουμε να υπερβούμε τον εαυτό μας.

Στο πρώτο ματς, αν και το διαχειριστήκαμε καλά, υπέρβαση δεν κάναμε. Οχι μόνο προχθές, αλλά σε όλη την προκριματική φάση, οπότε τη χρωστάνε οι παίκτες. Μόνο ο κόσμος, που γέμισε το ΟΑΚΑ και στήριξε την ομάδα, ξεπέρασε τον εαυτό του προχθές.

Γι' αυτούς αλλά και για μια ολόκληρη γενιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο οφείλουν οι παίκτες μας να ξεπεράσουν τον σκόπελο και να πάρουν την πρόκριση. Κυρίως για τους ίδιους τους εαυτούς τους και την υστεροφημία τους. Επειδή το να ζουν χρόνια μετά με τη σκέψη πώς θα ήταν αν είχαν περάσει, είναι αλήθεια πως δεν αντέχεται!

Με πολλά συν και πολλά πλην

Προσέξτε λογική διαφορετικής αντιμετώπισης ανάμεσα στους Βόρειους και εμάς. Ακουγες το ρεπορτάζ του Skysports για το Ιρλανδία - Γαλλία και παρά το 1-0, όλοι μιλούσαν για ένα ανοιχτό παιχνίδι με πολύ ενδιαφέρον στη ρεβάνς. Ακουγες τα δικά μας ρεπορτάζ και τον κόσμο γενικότερα και παρά το 0-0 νόμιζες πως χάσαμε. Το αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο το ρυθμίζει τελικά η ιδιοσυγκρασία μας.

Είμαστε Μεσόγειοι και ενθουσιαζόμαστε εύκολα, όπως και απογοητευόμαστε με την ίδια ευκολία. Μόνο που ο Τύπος δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από το να οσμίζεται την κοινή γνώμη και να την ακολουθεί (δυστυχώς) πολλές φορές. Φυσικά και δεν κρίθηκε τίποτα ακόμα. Οχι μόνο για εμάς, αλλά ακόμα και για τους Ιρλανδούς, οι οποίοι θα πάνε και με την παροιμιώδη μαχητικότητά τους θα παλέψουν.

Απλώς εκείνοι είναι σε πολύ μειονεκτική θέση με το 0-1, διότι αντιμετωπίζουν τη Γαλλία. Ομως, όπως και οι Βόσνιοι, που έχασαν άδικα στην Πορτογαλία, αλλά και οι Σλοβένοι, που περιόρισαν τη ζημιά στη Μόσχα, ελπίζουν βάσιμα. Διότι αυτά τα μπαράζ είναι, όπως φάνηκε από τη μέρα της κλήρωσης, πολύ ανοιχτά. Με ομάδες οι οποίες έχουν πολλά συν, αλλά κυρίως πολλά πλην και αυτό τους στέρησε τη δυνατότητα να προκριθούν απευθείας στη Νότιο Αφρική.