Ολα βαίνουν καλώς, αλλά από μπάλα τίποτα

Υπάρχει κάτι σε αυτή την αγωνιστική που μου έκανε εντύπωση. Νόμιζα ότι τη διακοπή του πρωταθλήματος θα την εκμεταλλευόταν οι ομάδες, κυρίως εκείνες που είχαν τους λιγότερους διεθνείς –δηλαδή τους λιγότερους απόντες– και θα μπορούσαν να δουλέψουν στοχευμένα στους τομείς που είχαν ελλείψεις. Είτε αφορούσαν την αγωνιστική τακτική είτε τη φυσική κατάσταση.

Ε, παραδόξως τη διακοπή δεν την εκμεταλλεύθηκαν εκείνοι που θα μπορούσαν. Ας πούμε, η Ξάνθη, ο Λεβαδειακός, ο Ηρακλής, η Λάρισα –παρά τη νίκη της– ο Αρης, ο Αστέρας Τρίπολης, η ΑΕΚ. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας έχουν πολλούς τρόπους να παραμορφώνουν, να αλλοιώνουν την εικόνα ενός γεγονότος. Στον αθλητικό Τύπο ο πιο διαδεδομένος τρόπος παραποίησης είναι η υπερβολή, που ορισμένες φορές δεν είναι απαραίτητα υποβολιμαία.

Στην αθλητικογραφία, συχνότερα από αλλού στη δημοσιογραφία, η προσέγγιση στα γεγονότα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το συναίσθημα, πράγμα που αλλοιώνει την εικόνα. Αυτό το συμπεραίνω κι από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν από το σύνολο –σχεδόν– του αθλητικού Τύπου τα παιχνίδια των δύο πρωτοπόρων του πρωταθλήματος την αγωνιστική που πέρασε.

Είναι εμφανές ότι ο Ολυμπιακός μετά την αλλαγή προπονητή έχει αλλάξει αγωνιστική διάθεση. Αυτή η αλλαγή δεν έχει βρει ακόμα ξεκάθαρη αγωνιστική έκφραση σε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό σχήμα, αλλά είναι φανερό ότι οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν περισσότερο επιθετικά. Υποθέτω πως ο Ζίκο –που με τις δηλώσεις του έχει φανερώσει την προτίμησή του σε ένα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο– θα εκμεταλλευθεί όσο μπορεί το υλικό που έχει στα χέρια του, με όλους τους περιορισμούς που υπάρχουν. Είτε από ελλείψεις ποδοσφαιριστών είτε από τραυματισμούς ή τιμωρίες.

Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει σήμερα τη Σταντάρ στο πιο κρίσιμο ίσως παιχνίδι της φάσης των ομίλων με έναν μόνο κυνηγό. Αυτό δείχνει πως ο Ζίκο δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Μπορεί να εμφυσήσει ένα πιο επιθετικό πνεύμα στην ομάδα του, να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών και παράλληλα θα πρέπει να ελπίζει ότι δεν θα έχει τραυματισμούς και πως η ομάδα του θα ενισχυθεί με δυο-τρεις παίκτες τον Ιανουάριο.

Είναι, νομίζω, υπερβολική η αντιμετώπιση της εμφάνισης του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τον Αστέρα. Δεν έπαιξε και τόσο σπουδαία μπάλα ο Ολυμπιακός με την ομάδα της Τρίπολης, η οποία δεν είχε καμία ελπίδα να τον κοντράρει και γι' αυτό κατέφυγε στο σκληρό παιχνίδι, που είχε τεράστιες τρύπες στη μεσαία γραμμή με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κρατήσει την μπάλα και να παγώσει το παιχνίδι ή να δημιουργήσει κάποιους κινδύνους για την άμυνα των «ερυθρολεύκων». Ο Αστέρας Τρίπολης ήταν ένα σάκος του μποξ για την επιθετική διάθεση των «ερυθρολεύκων».

Μια διάθεση που επί Κετσπάγια ήταν απούσα. Η επιθετική διάθεση δεν είναι, όμως, αρκετή για να αποθεώσεις το ποδόσφαιρο που έπαιξε κάποια ομάδα απέναντι σε έναν ανύπαρκτο –ουσιαστικά– αντίπαλο. Με την ίδια υπερβολή αντιμετωπίστηκε και η ισοπαλία του ΠΑΟ στην Καβάλα. Οταν υποστηρίζεις ότι η ομάδα έδειξε «μέταλλο» –για να γλυκάνεις την απογοήτευση των οπαδών– και να κρύψεις τη γενική μετριότητα της εμφάνισης των «πρασίνων» σε ένα παιχνίδι που πήγαν να κερδίσουν, δεν κάνεις κάτι περισσότερο από το να χρησιμοποιείς την υπερβολή για να ωραιοποιήσεις την εικόνα.

Ο ΠΑΟ ήταν πολύ κακός στο πρώτο και μέτριος στο δεύτερο. Αν δεν υπήρχε εκείνο το γκολ του Σισέ στις καθυστερήσεις –που υμνήθηκε περισσότερο από όσο του άξιζε– πιθανόν σήμερα οι εντάσεις μέσα στους «πράσινους» να ήταν πολύ μεγάλες. Και μια ομάδα που έχει «μέταλλο» δεν ζει με τον κίνδυνο μιας έκρηξης στην πρώτη ήττα. Οι παίκτες κάποιας ομάδας που έχει «μέταλλο» καθαρίζουν τον Ονουάτσι πολύ πριν φτάσει στο σημείο να κάνει το σουτ.

Το «μέταλλο» φαίνεται στο αγωνιστικό πρόσωπο κι όχι στην τύχη. Η παρατήρηση του τέλους δεν είναι πρωτότυπη. Από τη στιγμή που ύστερα και από αυτή την αγωνιστική οι οπαδοί των δύο πρωτοπόρων μιλούν για τη διαιτησία, η πόλωση σε αυτό το πρωτάθλημα θα είναι πολύ υψηλή. Και ελπίζω να μην έχει αρνητικά αποτελέσματα.

Το σύστημα και η αναλογικότητα

Ηταν από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις του Γ. Παπανδρέου. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος, με στόχο να εκλογικευθεί ο διαχωρισμός των περιφερειών, να γίνει το σύστημα περισσότερο αναλογικό και να κτυπηθεί το «μαύρο» πολιτικό χρήμα. Από την προεκλογική περίοδο ακόμα είχε γίνει φανερό ότι ως μοντέλο αυτής της αλλαγής θα χρησιμοποιείτο το γερμανικό εκλογικό σύστημα.

Παρ' όλο που ακόμα δεν έχουμε δει ένα σχέδιο νόμου πάνω στο οποίο θα γίνει η συζήτηση, οι πρώτες δηλώσεις διαφόρων στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι αποκαλυπτικές των προθέσεων της κυβέρνησης. Κατ' αρχήν είναι φανερό ότι δεν θα υπάρχει αντιγραφή του γερμανικού μοντέλου, αλλά προσαρμογή του στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι η αναλογικότητα του γερμανικού εκλογικού νόμου πάει περίπατο, γεγονός που μοιάζει φυσικό αν σκεφθεί κάποιος ότι με τον νόμο που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές το πρώτο κόμμα παίρνει μπόνους 40 έδρες.

Τις οποίες κλέβει από τα υπόλοιπα κόμματα. Αρα η λαϊκή βούληση πάλι θα νοθευτεί, πρακτική καθόλου δημοκρατική. Σε ό,τι αφορά την εκλογίκευση του χωρισμού σε εκλογικές περιφέρειες, το νέο σύστημα θα έχει περισσότερες μονοεδρικές, αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται στον τρόπο που θα γίνεται ο χωρισμός. Ο ισχυρισμός ότι έτσι θα χτυπηθεί το «μαύρο πολιτικό χρήμα» εμφανώς πάσχει.

Από τη στιγμή που –όπως έδειξε και η υπόθεση Siemens– το πολύ χρήμα πηγαίνει κατευθείαν στα ταμεία του κόμματος και με δεδομένο ότι η επιλογή των υποψηφίων θα γίνεται με λίστα, ισχυροποιείται το κέντρο της εξουσίας, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος. Και, ξέρετε, η συγκεντρωτικότητα δεν είναι αρετή της Δημοκρατίας, χώρια που ευνοεί τη μυστικότητα και τη συναλλαγή με τη διαπλοκή.

Μάλιστα, σε εκλογικά συστήματα που νοθεύουν την αναλογικότητα βρίσκεται η εξήγηση για συμφωνίες τύπου COSCO. Μια μειοψηφική κυβέρνηση που χάρη στο εκλογικό σύστημα βαφτίζεται πλειοψηφική, διαπραγματεύεται και υπογράφει συμφωνίες που δεσμεύουν το σύνολο της χώρας, δηλαδή όλους μας, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για συμφωνίες που βλάπτουν το εθνικό συμφέρον.

Δύο ευκαιρίες

Η Ουκρανία δεν ήταν ο αντίπαλος που θέλαμε για τον αγώνα μπαράζ, που μπορεί να οδηγήσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είχαμε αποφύγει τη δοκιμασία αν εκμεταλλευόμασταν τα παιχνίδια του ομίλου, η σύνθεση του οποίου ήταν ιδανική. Τώρα θα πρέπει να αποδείξουμε ότι αξίζουμε αυτή την πρόκριση. Οτι είμαστε, τουλάχιστον, καλύτεροι των Ουκρανών.

Ανεξάρτητα από την έκβαση των δύο αγώνων, πιστεύω ότι η ΕΠΟ θα πρέπει να έχει ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση του νέου προπονητή της Εθνικής και τον επανασχεδιασμό της ομάδας που λέγεται «Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου». Τι στόχους έχει, με ποιους και πώς θα δουλεύει, σε ποιους απευθύνεται και με ποιον τρόπο τους προσεγγίζει.

Τώρα θα πρέπει να γίνουν στην Εθνική όλα όσα δεν έγιναν μετά την Πορτογαλία και κυρίως να διασφαλισθεί η διασύνδεση της Εθνικής Ανδρών με τις μικρότερες Εθνικές. Η πρόκριση στις μεγάλες διοργανώσεις δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, αλλά μια ευκαιρία να παρουσιάσεις τη δική σου ποδοσφαιρική πρόταση στον κόσμο. Το ερώτημα είναι αν εμείς έχουμε κάποια τέτοια.