Οι πικρές αλήθειες

Σχεδόν πριν από μία δεκαετία είχα τον Τάκη Φύσσα για συνέντευξη στο τότε Supersport. Με είχε εντυπωσιάσει. Δεν ήταν τυποφοβικός, μπορούσε να εκφραστεί χωρίς να χρησιμοποιεί κλισέ εφημερίδων και είχε ένα από τα πλατύτερα χαμόγελα, σε ένα χώρο που το χαμόγελο λείπει.

Πριν, λοιπόν, ο Φύσσας αρχίσει να σκέφτεται ότι το γύρισα και τον φλερτάρω, να κλείσω λέγοντας ότι έξυπνοι και επικοινωνιακά χαρισματικοί άνθρωποι, όπως ο Τάκης, μπορούν να λένε την αλήθεια διαλέγοντας τα καλύτερα κομμάτια της. Οπως το έκανε στη συνομιλία του στον novaΣΠΟΡ FM με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο. Μόνο που, όπως τα ζουμ στις φωτογραφίες γίνονται για να γκροπάρουν τα κομμάτια που δεν θέλουμε να βγαίνουν στην εικόνα, έτσι και η επιλογή των «αληθειών» γίνεται για να μην ακούγονται μερικές πικρές αλήθειες. Παραδείγματα.

«Ο κ. Ρεχάγκελ είναι αυτός που ξέρουμε τόσα χρόνια». Εμφανώς δεν είναι. Πριν από έξι χρόνια ο Ρεχάγκελ ήταν 66 χρόνων, ενώ σήμερα είναι 71, σε ηλικίες που ο κάθε χρόνος μετράει. Πριν από έξι χρόνια ο Ρεχάγκελ έδιωξε από την Εθνική τον Γεωργάτο επειδή είπε fuck και τον Κωνσταντινίδη, που ήταν το αγαπημένο του παιδί επειδή μιλούσε γερμανικά, διότι του αντιμίλησε. Μετά τη νίκη στο Euro ο Ρεχάγκελ εκχώρησε τη διακυβέρνηση της Εθνικής στους πάλιουρες και δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε τη διαφορά στη συμπεριφορά των παικτών του Παναθηναϊκού όταν παίζουν στην Εθνική ή στην ομάδα τους με τον Τεν Κάτε.

Στο ημίχρονο με τη Λετονία «έγινε αυτό που είπε χθες ο Καραγκούνης και οι περισσότεροι παίκτες. Διογκώθηκε πολύ από τον Τύπο… Ειπώθηκαν λέξεις ανάμεσα στα παιδιά, που αγαπιούνται ως συμπαίκτες. Ηταν κουβέντες του στυλ "με αγχώνεις", "πάμε να δώσουμε κάτι παραπάνω"». Sorry, αλλά ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται. Αν αγαπιούνται, το κρύβουν επιμελώς. Αντίθετα, ο Αμανατίδης δεν έκρυψε ότι ξεχάσανε να του πούνε ότι μπαίνει για να παίξει ως αλλαγή.

Ο Φύσσας, όμως, είπε και τη μεγάλη αλήθεια. «Αυτή η ομάδα έχει συνηθίσει τα τελευταία οκτώ χρόνια να έχει μια πορεία σταθερή. Κάναμε ένα ξεπέταγμα το 2004 που ήταν απίστευτο, αλλά νομίζω ότι έχουμε κουράσει με το να λέμε "αρκετά πια με τις δάφνες του παρελθόντος". Πήραμε το Πρωτάθλημα Ευρώπης, το ευχαριστηθήκαμε, αλλά εγώ προσωπικά το έχω αφήσει πίσω».

Με απλά λόγια, ξαναήρθαμε στα μέτρα μας. Η Ελλάδα είναι αυτό που τα αποτελέσματά της δείχνουν. Μια ομάδα που μπορεί να περάσει τη Λετονία, αλλά δεν μπορεί να περάσει την Ελβετία. Μια ομάδα που έχει έναν προπονητή με ταμπεραμέντο, που για να έρθει όμως στην Ελλάδα χρειάστηκε να αυτοπροταθεί και τα «τον θέλουν η Μπάγερν και η εθνική Γερμανίας» ήταν για να βελτιώνονται τα συμβόλαια. Αυτά για την Εθνική και όποιος τη γουστάρει.




Δεν έχω ιδέα ποιοι και σε ποια εκπομπή έκαναν κριτική στο πολιτικό σχόλιο της Αντζελας Δημητρίου στο δελτίο του Star. Για την ακρίβεια, μέχρι να μάθω για την κριτική δεν ήξερα ότι η Αντζελα είχε κάνει σχόλιο στο δελτίο του Star. Και για την πολύ μεγάλη ακρίβεια, δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ το δελτίο του Star. Είναι κακό, είναι καλό, είναι κατά μου, είναι υπέρ μου, είναι ηλίθιο και να το εξετάσεις. Σε ένα κοινό με άλλες ανάγκες απευθύνεται το δελτίο και αν το άκουγα, μάλλον λάθος θα έκαναν τη δουλειά τους.

Η αφ' υψηλού κριτική στο δελτίο μού φαίνεται «θέμα δεν είχαμε και θέμα βρήκαμε». Εκτός, βέβαια, αν έγινε από τη σκοπιά του ευτελισμού της πολιτικής, οπότε μπορώ να βάλω και μια άνω τελεία έχοντας πετύχει ένα κατόρθωμα. Να βάλω τον ευτελισμό και την άνω τελεία, τις δύο πιο κλισαρισμένες δημοσιογραφικές λέξεις, στην ίδια πρόταση και να μπορώ ταυτόχρονα να ασχοληθώ με την κατάρα της σοβαροφάνειας στην ελληνική κοινωνία.

Χθες το μεσημέρι στην εκπομπή με τον «Κάρπετ» εμφανίστηκε ένα μήνυμα. Εγραφε ότι χάθηκε ένα τετράχρονο κοριτσάκι στη Θεσσαλονίκη και όποιος το είδε ή όποιος άκουσε να ειδοποιήσει το 100. Σε λίγο τσουπ, νέο μήνυμα. «Γιατί δεν διαβάσατε το μήνυμα που σας είχα στείλει;». Ξανά μούγκα. Τρίτο μήνυμα. Το γύρισα στην πλάκα, χωρίς όμως να διαβάσω οποιοδήποτε στοιχείο από το μήνυμα.

Τέταρτο, ακόμα πιο οργίλο μήνυμα. Και είμαι βέβαιος ότι θα έστειλε ακόμα δέκα, ότι θα βγήκε στον Μπάμπη, ότι θα βγήκε στον Μιαούλη, ότι θα βγει στο μπάσκετ και τις διαφημίσεις για να λέει ότι «αρνήθηκαν να διαβάσουν το μήνυμά μου». Και προς τι όλο το τζέρτζελο;

Επειδή κάτι θα γινόταν; Ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω. Γιατί ένα κάρο Ελληνες πολίτες βρίσκουν μια πρόχειρη σταυροφορία, μια ασφαλή θέση, μια προκάτ επιχειρηματολογία και οχυρωμένοι πίσω από τον ανθρωπισμό, το έθνος, τα ιερά και τα όσια και την Αγία Αμβροσία προσπαθούν να εκβιάσουν τον άλλον να κάνει αυτό που θέλουν. Sorry, boys and girls, αυτό μου τελείωσε εδώ και χρόνια.

Η ιστορία με την εκδήλωση συμπάθειας από πλευράς ραδιοφωνικών παρουσιαστών στην Ελλάδα πάει να γίνει αηδία. Κάθε φορά που θα συμβεί ατύχημα, θα πάρει ένα δάσος φωτιά, θα γίνει μια πλημμύρα ή θα τρακάρει ένα αυτοκίνητο με οπαδούς, πέντε κριτικοί λύπης και δέκα αναλυτές φωνής περιμένουν να δουν αν ο παρουσιαστής έχει καλύψει τις ανάγκες του κοινού.

«Συνεχίζετε να κάνετε εκπομπή ενώ η Αττική καίγεται», «Για τα παιδάκια που σκοτωθήκανε δεν είπατε κουβέντα» και κάθε άλλη ασφαλή φράση που θα πρέπει να απολογηθείς. Μια στιγμή, λοιπόν, και για να μην αερολογώ θα αναφερθώ στο συγκεκριμένο μήνυμα με το κοριτσάκι.

Εννέα στα δέκα μηνύματα που παίρνω στο Ιντερνετ είτε είναι αδύνατον να διασταυρωθούν είτε είναι προφανώς γελοία. Τύπου «γιατρός φαρμακευτικής εταιρείας είπε ότι η γρίπη των χοίρων δημιουργήθηκε για να βγάλουν οι εταιρείες λεφτά». Ποιος γιατρός, ποια εταιρεία, δεν γράφει.

Κι όμως, στέλνεται σαν θέσφατο. Επίσης, ακόμα και να μην μπορείς να επικοινωνήσεις και να διασταυρώσεις την είδηση στη συμβατική δημοσιογραφία, έχεις το όνομα του Μέσου και του δημοσιογράφου για να την εκτιμήσεις. Στο Ιντερνετ τι έχεις; Την IP του χρήστη ή το e-mail του kakouzes13@hotmail.com;

Επόμενο. Ας πούμε ότι η πληροφορία είναι σωστή, είναι όμως σωστό να βγάλεις την πληροφορία στον αέρα; Πιθανόν να βοηθήσει στην εξεύρεση του παιδιού, αλλά αν αντί να βοηθήσει πανικοβάλει τον δράστη και τον κάνει να σκοτώσει το παιδί;

Οσοι δεν είναι μικροί θυμούνται ακόμα τις δημοσιογραφικές ταρζανιές που είχαν γίνει στην υπόθεση Σορίν και στη διάσωση της Ricomex. Σε σοβαρές υποθέσεις και όχι «έχασε μια κυρία την τσάντα της στο ταξί», αν έκανα κάτι, θα το έκανα έπειτα από συνεννόηση με ψυχίατρο και την Αστυνομία.

«Και γιατί δεν τα εξηγείτε αυτά στους ακροατές;». Γιατί δεν μπορείς να σταματάς αυτό που λες για να εξηγείς κάτι σε κάποιον που έστειλε ένα μήνυμα. Κυρίως επειδή δεν έχεις υποχρέωση να λυπάσαι, να συμπαραστέκεσαι, να βοηθάς και να κάνεις οτιδήποτε εκτός από εκπομπές που να τις ακούνε. Οποιος δεν μπορεί να βγάλει το μεροκάματο με το μυαλό του ας το βγάλει με τα συναισθήματά του, αλλά εμένα include me out, που έλεγε και ο Goldwyn.

Οσο για την επίθεση στην «Espresso», δεν προξενεί περιέργεια. Οι νέοι μορμόνοι της Αριστεράς θέλουν έναν κόσμο που θα τα παίρνει όλα στα σοβαρά. Νομίζω ότι θα την κάνω τη θυσία, θα πιω τρία κολλητά Jack και θ' αρχίσω να βλέπω Αντζελα.

Aντίθετα με τους σοβαροφανείς, που με κάνουν να βαριέμαι, οι Κροίσοι Κροίσων της ΑΕΚ μού προξενούν ατελείωτο ενδιαφέρον. Στη φωτογραφία ένας ακόμα Κρις Αναστασίου, τον οποίο βρήκε φίλος. Ασχολείται με τα τουριστικά, έχει τελειώσει το κολέγιο του Surrey και αν αρέσει στον Νοτιά να τον τυλίξω, αλλιώς θα ψάξω για άλλον σε άλλο χρώμα.