Ή αλλάζουμε (προπονητή) ή βουλιάζουμε...

Διαφωνώ με όσους ισχυρίζονται ότι η εικόνα με τα στελέχη της Ν.Δ. να μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους στα τηλεοπτικά πάνελ είναι τραγική και δεν αρμόζει σε ένα μεγάλο κόμμα. Ανέκαθεν έβρισκα το «εμφύλιο» ξεκατίνιασμα άκρως διασκεδαστικό και εποικοδομητικό, αρκεί βέβαια να οδηγεί σε σωστά συμπεράσματα.

Οπως, για παράδειγμα, ότι μπροστά στις συνιστώσες της Ν.Δ. οι 11 του ΣΥΡΙΖΑ (παρεμπιπτόντως, κανονικά δεν θα έπρεπε η συνιστώσα του Τσίπρα να λέγεται ΤΣΙΡΙΖΑ και του Πάντζα ΠΑΡΙΖΑ;) μοιάζουν πλέον σταγόνα στον ωκεανό...

Θα 'χει πλάκα αν επικρατήσει τελικά η άποψη να εκλεγεί αρχηγός της Ν.Δ. πρώτα απ' το συνέδριο και στη συνέχεια απ' τη βάση του κόμματος. Φαντάζεσαι το συνέδριο να εκλέξει αρχηγό την Ντόρα και ύστερα από τρεις μήνες οι φίλοι και γνωστοί να επιλέξουν τον Σαμαρά; Θα πρόκειται πλέον για τη ΝΔΔ (Νέα Δικέφαλη Δημοκρατία).

(Το επόμενο βήμα θα είναι να γίνει πολυμετοχική και να αρχίσει να στέλνει η Ντόρα mail στους συντρόφους της, ξεκινώντας με την προσφώνηση «Dear all»).

Αν, πρώτα ο Θεός, συμβεί κάτι τέτοιο, μία λύση μόνο υπάρχει. Να διεξαχθεί ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ «Συνέδρων Ντόρας» και «Φίλων Σαμαρά» και ο νικητής να αναλάβει την αρχηγία του κόμματος (μάλλον ο Πανίκας θα είναι ο εκλεκτός, έστω κι από σπόντα. Δεν νομίζω ότι θα υπάρχουν επιζήσαντες μετά το ματς. Κι αν υπάρχουν, ο επίτιμος δεν θα το πει σε κανέναν).

Το καλό επίσης είναι ότι όλη αυτή η ενδοκομματική μανούρα στη Ν.Δ. με αργά αλλά σταθερά βήματα μεταφέρεται και στον αθλητικό Τύπο. Διάβαζα χθες τα δύο γλυκά αγόρια του οπισθόφυλλου του «Goal» –τα οποία ασχολήθηκαν με την Εθνική– και ξετρελάθηκα.

Αν δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες «έσονται εις φάτσαν μίαν» πάνω απ' τα κείμενά τους, θα ορκιζόμουν ότι ο Γιακουμάτος με τον Τσιτουρίδη ξεκίνησαν νέα καριέρα ως αρθρογράφοι στο «Goal». Πάρε μια μικρή γεύση, φίλε αναγνώστη:

Βέργης: «Βεβαίως δεν λείπουν τον τελευταίο καιρό και οι ακρότητες».

Μπραουδάκης: «Το Λουξεμβούργο εδώ που φτάσαμε και δεδομένης της αδυναμίας του θα το νικήσουμε. Και κατά πάσα πιθανότητα θα πάμε τον Νοέμβριο στα μπαράζ (εκτός κι αν "αυτοκτονήσουν" οι Ελβετοί χάνοντας από το Ισραήλ, στέλνοντάς μας απευθείας στη Ν. Αφρική) με τον Οτο ακόμα στο τιμόνι. Μέγιστο λάθος».

Βέργης: «Εμαθα πως σύμβουλος της Ομοσπονδίας πρότεινε στον Πιλάβιο (και το διαλαλεί γενικώς!) "να πάμε στα μπαράζ με άλλον προπονητή"».

Μπραουδάκης: «Την Πέμπτη το πρωί θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Γερμανό για όσα προσέφερε αυτά τα επτά χρόνια, να του αποδώσουμε το μέγιστο των τιμών (το αξίζει) και να προσληφθεί άμεσα ο αντικαταστάτης του».

Βέργης: «Ναι, κάτι τέτοιο έμαθα ότι είπε ένας –καθώς φαίνεται– από κούνια άμπαλος».

Δεν μου πάει η καρδιά να κάνω κάποιο σχόλιο. Διότι μου φαίνεται πολύ πιθανό να έχουν και οι δύο δίκιο.

Παραμένω στο μέτωπο της Εθνικής και περνώ σε έναν νέο που μπορεί να λύσει όλες σου τις απορίες για όσα περίεργα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Τον Μανώλη Γαβαθιώτη.

Εγραψε χθες ο σοφός «Γαβ» στο «Φως»: «Οκτώ χρόνια, φίλοι μου, είχαν να συμβούν τέτοια πράγματα στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας. Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει».

Σύντομη διακοπή για να δώσω τη βοήθεια του κοινού. Πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: «Τι μπορεί να έχει αλλάξει;». Α. Η συμπεριφορά του Ρεχάγκελ. Β. Η συμπεριφορά των παικτών. Γ. Τα γούστα Δ. Δεν γνωρίζω / δεν απαντώ, αλλά στηρίζω Χρυσόγελο.

Σωστή απάντηση by Γαβαθιώτης: «Η διοίκηση δεν είναι ασπίδα προστασίας για τον Ρεχάγκελ».

Να παρατηρήσω εδώ ότι αν ο «Γαβ» επέλεγε τις ερωταπαντήσεις στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;», ο Τζαμάλ Μαλίκ αφενός ούτε στο πρώτο μαξιλαράκι των 500 ευρώ δεν θα έφτανε, αφετέρου δεν θα πρωταγωνιστούσε στο «Slumdog Millionaire», αλλά στο «Slumdog Beggar» (ζητιάνος).

Στη συνέχεια του πονήματός του ο Μάνος μου φτάνει στα άπατα της ανθρώπινης σκέψης. Με αφορμή τη δήλωση Πιλάβιου «αν πάμε Μουντιάλ, θα έχει μερίδιο και ο κ. Ρεχάγκελ» καταλήγει στα εξής συμπεράσματα:

«Πρώτον, ότι αν δεν πάμε Μουντιάλ ο Ρεχάγκελ θα αναχωρήσει για γερμανικούς τόπους χλοερούς. Αλλά κι αν πάμε Μουντιάλ, ο Ρεχάγκελ θα μείνει άλλους έξι μήνες, μια και το συμβόλαιό του θα έχει ανανεωθεί αυτόματα μέχρι τον Ιούνιο. Θυμάστε τι έγραφα πριν από λίγες μέρες; Οτι τον Ρεχάγκελ τον έχουν για "ξουτ", αλλά τον κρατάνε επειδή υπάρχουν τρομερές ρήτρες στο συμβόλαιό του. Ολα αυτά, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν δικαιολογούν καμιά αισιοδοξία μακροπρόθεσμα, αλλά ούτε και βραχυπρόθεσμα».

Οσο κι αν θα 'θελα ο Πιλάβιος να προτείνει νέο δεκαπενταετές κλειστό συμβόλαιο στον Οτο –με ρήτρα αποδέσμευσης 100 εκατ. ευρώ και τον Χαριστέα δώρο– για να σκάσει λίγο το χειλάκι του Μάνου μου και να ξαναβρεί τη χαμένη αισιοδοξία του, νομίζω ότι υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα.

Δεν αναφέρομαι φυσικά στην ηλικία του Ρεχάγκελ –είναι γνωστό ότι ο Οτο έχει ανακαλύψει το γλυκό νερό της νιότης πολύ πριν από την Τρέμη–, αλλά στην ουσία του πράγματος. Και πάλι ανικανοποίητος θα ήταν ο «Γαβ», διότι άλλο είναι το μαράζι του.

«Στην Ομοσπονδία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η κατάλληλη ηγεσία, αυτή που θα πάρει σταθερές και καθοριστικές αποφάσεις, αυτή που θα εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη».

Αν δεν τον ήξερα τον πολυχρονεμένο μου θα πίστευα ότι όνειρό του είναι να δει τον Καραμανλή μια μέρα στην ηγεσία της ΕΠΟ…

Κάτι μου λέει, όμως, ότι ο ηγέτης που θα πάρει σταθερές και καθοριστικές αποφάσεις, αυτός που θα εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη δεν είναι ο Κώστας, αλλά ένας ομόλογός του. Ο Βασίλης μου…

Μια απορία έχω μόνο: ποιος ο λόγος να γράψει ο «Γαβ» γύρω στις εννιακόσιες λέξεις, μια και θα μπορούσε να πει το ίδιο πράγμα, δηλαδή «ο Γκαγκάτσης είναι χίλιες φορές καλύτερος απ' τον Πιλάβιο», με μόλις 9;

(Να τα βλέπεις αυτά, αγαπητέ αναγνώστη, για να καταλάβεις ότι για να γεμίσει η στήλη θέλει δουλειά πολλή –και ακόμα περισσότερες λέξεις).

Φάνη Πάλλη Μπαρμπαλιά

Η Φάνη Πάλλη Μπαρμπαλιά δεν είναι άνθρωπος, αγαπητέ αναγνώστη. Είναι ιδέα. Κι όπως συμβαίνει με όλες τις ιδέες, «το πίστευε και μη ερεύνα» είναι η αρχή –και το τέλος της. Γι' αυτό αφέσου στη μαγεία της φωτογραφίας και κράτα τις στιγμές καλά φυλαγμένες στην ψυχή και το μυαλό σου. Μια εικόνα, χίλιες ψήφοι…