Τώρα μιλάει ο λαός του ΠΑΟΚ

Συμβαίνει σχεδόν πάντα. Οι δημοσιογράφοι –ή εκείνοι που το παίζουν δημοσιογράφοι– να φταίνε για όλα. Που είναι καλοβολεμένοι –όλοι;– και που βαφτίζουν εχθρό της ομάδας μερίδα των οπαδών της (είναι ή δεν είναι εχθροί;). Που δεν γνωρίζουν ή δεν έχουν δικαίωμα να έχουν άποψη για τη διασκέδαση εκείνων που δεν είναι «καλοταϊσμένοι και βολεμένοι». Ενας από τους λόγους που διάλεξα να δημοσιεύσω την επιστολή που ακολουθεί είναι γιατί η δαιμονοποίηση και η γενίκευση δεν προσφέρουν τίποτα και, κυρίως, μπορούν να ακυρώσουν ακόμα και τις σωστές επισημάνσεις που θα μπορούσε κάποιος επιστολογράφος σαν τον Κώστα στη συνέχεια να κάνει.

«Πόσο πολύ μου αρέσει όταν διαβάζω κι ακούω καλοβολεμένους να συμβουλεύουν και να διαπιστώνουν πράγματα για τον απλό λαό! Πόσο μου αρέσει για παράδειγμα να διαβάζω τις "ΝΟΤΑΜ" που εκδίδουν δημοσιογράφοι των 5-10 θέσεων και λοιποί εισοδηματίες που αρθρογραφούν-ραδιοφωνίζουν, δηλώνοντας ότι δεν είναι δημοσιογράφοι, με τις οποίες διαπιστώνουν ότι η κριτική που άσκησαν οι ΠΑΟΚτσήδες υποχρέωσε τον κ. Ζαγοράκη σε παραίτηση!

Πόσο μου αρέσει που δηλώνουν ότι μόνο ο Ζαγοράκης θα έσωζε τον ΠΑΟΚ! Οτι ο εσωτερικός εχθρός του ΠΑΟΚ, μερίδα των φιλάθλων του, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός! Πόσο μου αρέσει που άνθρωποι καλοταϊσμενοι, καλοβολεμένοι, που εργάζονται σε μη παραγωγικές εργασίες, τα λένε όλα αυτά σε ανθρώπους που εργάζονται σκληρά με τα χέρια τους και το μυαλό τους στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας και παράγουν πραγματικά (σε οικοδομές, χωράφια, εργοστάσια, μηχανουργεία, σπίτια, δρόμο, πεζοδρόμιο)!

Που άνθρωποι οι οποίοι δύνανται να έχουν σχεδόν ό,τι επιθυμούν από διασκέδαση τα λένε αυτά σε ανθρώπους που η μόνη (ή μία από τις ελάχιστες διασκεδάσεις τους) είναι να βρεθούν στην κοινωνική εκδήλωση του γηπέδου και να ευχαριστηθούν έναν αγώνα κι ένα αποτέλεσμα (το δεύτερο συστατικό για τον λαό από το "Αρτος και Θεάματα")!

Τους οποίους δεύτερου τύπου ανθρώπους τους είπαν: "Περιμένατε 15 χρόνια γιατί ήμασταν σχεδόν άσχετοι και περιμέναμε να διαλυθεί η ομάδα-εταιρεία για να εμφανιστούμε ως σωτήρες. Περιμένετε άλλα 3 γιατί είμαστε σαρδέλες". Και τώρα που είδαν ότι το τριετές πλάνο οδηγεί σε χειρότερες μέρες κι από τα πρώτα 15 χρόνια, τους λένε "θα περιμένετε και πολλά ακόμα μέχρι να γίνουμε ομάδα!

Γενικά λιτότητα και να ελπίζετε μήπως τυχόν κι έρθουν καλύτερες μέρες στο απώτατο μέλλον"! Κι επειδή τόλμησαν ολίγοι να κριτικάρουν πραγματικά γεγονότα και τις κοσμοθεωρίες του αρχηγού, πόσο μου αρέσει να διαβάζω ότι τάχα μου γι' αυτό ο αρχηγός παραιτήθηκε. Κι ήρθαν τώρα οι... Γραμματείς και οι Φαρισαίοι (αλλά και πιο πριν με τα άρθρα του τύπου "Ζαγοράκη, μόνο ΕΣΥ"), που ζουν από αυτό το αλισβερίσι, να κατακρίνουν τον λαό που δεν ξέρει.

Αλλά εκείνοι ξέρουν. Που χάνουμε άλλη μία προσωπολατρεία-ηγεμονία! Που άνθρωπος ο οποίος δεν μπορούσε να κάνει τις ελάχιστα καλές επιλογές για την προσωπική περιούσια του θα έκανε τις τέλειες για τον ΠΑΟΚ! Που μόλις πληροφορήθηκε ότι θα πρέπει να εξοφλήσει όλα τα χρέη της εταιρείας προς τους φορολογούμενους (εταιρείας που πήρε τζάμπα) πήδηξε από το πλοίο! Που κληρονόμησε από το τίποτα ένα γωνιακό μαγαζί με 21.000 διαρκείας (συν πόσα από την μπουτίκ που ακόμα μοσχοπουλάει) και προσφορά-αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ!

(Συγγνώμη, 0-1 με τους επαγγελματίες ψαράδες-ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές της Βαλερένγκα και 11 στην άμυνα να το κρατήσουμε). Που ό,τι κι αν έκανε παρουσιαζόταν με φωτοστέφανο. Με το Aλάθητο του Πάπα αυτός ο άνθρωπος! Που όποιος πλησίασε για να ρωτήσει για να αγοράσει την εταιρεία λοιδωρήθηκε και εκδιώχτηκε από τους ίδιους καλοβολεμένους και φυσικά τη νέα διοίκηση της εταιρείας-ομάδας.

Πόσο μου αρέσει που ευτυχώς υπάρχουν εκείνοι που ξέρουν να κατευθύνουν τον λαό! Αλλά μήπως τα ίδια δεν ισχύουν και στην κοινωνία, τη χώρα, την οικονομία, την πραγματικότητα Ελλάδα; Αν πω ότι η ανωτέρω περιγραφόμενη περίπτωση ηγέτη – λαού – Γραμματέων/Φαρισαίων μου θυμίζει κι έναν (τουλάχιστον) πρώην πρωθυπουργό, θα το έχω κάνει βαρύ το παράδειγμα; Μάλλον. Οπότε ξεχάστε το, λάθος μου. Φιλικά, Κώστας».

Η αξία των συμβολισμών

Προφανώς, δεν είναι χρήσιμο ούτε και λογικό να κάνεις κριτική επί του πολιτικού στα πεπραγμένα της νέας κυβέρνησης, μια και στο διάστημα της μιας βδομάδας μετά τις εκλογές δεν είναι δυνατόν να βρεις χειροπιαστές αποφάσεις κυβερνητικής πολιτικής. Στον κόσμο που ζούμε σήμερα ήταν απολύτως φυσιολογική η εκτεταμένη παρουσία νέων υπουργών στα κανάλια.

Η τηλεόραση είναι η εφημερίδα της δεκαετίας του '70, άντε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '80, μόνο που είναι περισσότερο «κίτρινη» και προσφέρει πολύ χειρότερης ποιότητας ενημέρωση. Βέβαια, η τόσο συχνή εμφάνιση των υπουργών στην τηλεόραση είναι μια ελληνική ιδιομορφία, αλλά ας πάμε παρακάτω. Οι περισσότεροι από τους νέους υπουργούς ακόμα ενημερώνονται και καταγράφουν ανάγκες και ελλείψεις, ενώ η νέα μορφή ορισμένων υπουργείων έχει δημιουργήσει μια σύγχυση σε ό,τι αφορά τη μεταφορά αρμοδιοτήτων και τον συντονισμό.

Μια σύγχυση της οποίας τα συμπτώματα πρέπει να εντοπιστούν και να διορθωθούν, διότι αργότερα, όταν θα ξεκινήσουν οι υπουργικές αποφάσεις και η παραγωγή νομοσχεδίων, θα γίνει μπάχαλο. Εκείνο στο οποίο η νέα κυβέρνηση έχει ρίξει βάρος είναι οι συμβολισμοί. Στο πλαίσιο μιας επικοινωνιακής στρατηγικής οι συμβολισμοί χρειάζονται για να καλύψουν το κενό εφαρμοσμένης πολιτικής και να διατηρούν μια θετική εικόνα της κυβέρνησης στην κοινή γνώμη.

Αυτό φάνηκε και από τις πρώτες δημοσκοπήσεις που εμφανίστηκαν στις κυριακάτικες εφημερίδες. Φυσικά οι συμβολισμοί είναι χρήσιμοι σε πολιτικούς και επικοινωνιολόγους, αλλά δεν είναι εφαρμοσμένη πολιτική. Προς το παρόν στα πρώτα δείγματα πολιτικών ενεργειών και αποφάσεων της κυβέρνησης είχαμε δύο γκέλες.

Η πρώτη απόφαση της κυρίας Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας, που αφορούσε την πρόσθετη εκπαιδευτική στήριξη, ανακλήθηκε λίγο αργότερα. Ελλειψη σωστής ενημέρωσης, βιασύνη ή κατά λάθος αποκάλυψη προθέσεων; Θα το ανακαλύψουμε πολύ σύντομα.

Η δεύτερη αφορά την «αξιοκρατική» διαδικασία πρόσληψης γενικών γραμματέων. Δεν είναι αξιοκρατική η διαδικασία επειδή οι αιτήσεις γίνονται μέσω Διαδικτύου, ενώ δεν γνωρίζουμε ποιοι υπέβαλαν αίτηση και ποιοι τους έκριναν. Για το «δυναμικό μπάσιμο» Χρυσοχοΐδη στα Εξάρχεια και τις δηλώσεις περί εγκληματικότητας δεν γράφω ακόμα τίποτα. Φοβάμαι ότι θα ανακαλύψουμε σύντομα πως ο αυταρχισμός δεν έχει όρια και χρώμα.

Πόσο πάει τελικά;

Είναι ίσως το μεγαλύτερο σίριαλ του τελευταίου χρόνου στην Αγγλία και μάλλον στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Φυσικά πρόκειται για το ενδεχόμενο της πώλησης της Λίβερπουλ. Μιας ομάδας από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η οποία αρχίζει να χάνει έδαφος στον ποδοσφαιρικό ανταγωνισμό στο νησί εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει.

Δυσκολιών που ξεκίνησαν από την εποχή που η ομάδα εξαγοράστηκε από τους Αμερικανούς εκατομμυριούχους Χικς και Τζίλετ. Οι κύριοι επιχειρηματίες, που σκοπό είχαν –και συνεχίζουν να έχουν– το κέρδος, δανείστηκαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια για να αγοράσουν την ομάδα και στη συνέχεια φόρτωσαν αυτό το δάνειο στην ομάδα, στερώντας της τη δυνατότητα να κάνει κάποιες κινήσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα, π.χ. μεταγραφές, νέο γήπεδο κ.λπ.

Ενδιαφέρον για την ομάδα έχουν εκδηλώσει κάποιοι αγοραστές, αλλά οι πονηροί Αμερικανοί ιδιοκτήτες αναζητούν κάποιον που είτε θέλει να ξεπλύνει χρήματα είτε έχει τρελαθεί και θέλει να πετάξει μερικά εκατομμύρια. Ζητούν 500 εκατομμύρια στερλίνες για μια ομάδα που ήδη έχει βεβαιωμένα χρέη 245 εκατομμυρίων στερλινών. Κι αν βρουν αγοραστή, θα έχουν κερδίσει γύρω στα 150 εκατομμύρια στερλίνες. Ετσι απλά.