Πως ορίζεται η αυτοκτονία ακριβώς:

ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ: Η αυτοκτονία είναι η πράξη κατά την οποία ένα άτομο εσκεμμένα δίνει τέλος στην ζωή του. Σύμφωνα με τους ψυχίατρους, δεν υπάρχει ένας καθολικά αποδεκτός παράγοντας ο οποίος προκαλεί την συγκεκριμένη πράξη. Στην περίπτωση όμως της Εθνικής μας ομάδα ποδοσφαίρου όμως, αν με αυτήν αντικαταστήσουμε το «άτομο» στον ορισμό της λέξης, μπορεί να βρει κανείς αρκετούς τέτοιους σ’ αυτό που «επιχείρησε» να κάνει στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Λετονία στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Να σταματήσει να «αναπνέει» δηλαδή σ’ αυτή την προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 απέναντι σε μία πολύ «λίγη» ομάδα.

Παράγοντας πρώτος: Η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Βασίλη Τοροσίδη, απολύτως δικαιολογημένη όμως με βάση τις εξαιρετικές του εμφανίσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Αυτή η σιγουριά του έβαλε την, ανύπαρκτη Λετονία του πρώτου δεκάλεπτου, ξανά στο παιχνίδι. Ο «παλιός» Τοροσίδης, πριν την πρόσφατη έκρηξη στην απόδοση του, στην φάση της ισοφάρισης του Βερπακόφσκις, θα είχε πετάξει την μπάλα πλάγια ή κόρνερ δίχως να το πολυσκεφτεί για να τελειώσει την φάση. Ο «νέος» Τοροσίδης επιχείρησε το δύσκολο. Να κρατήσει τη μπάλα στο παιχνίδι απομακρύνοντας την στο εσωτερικό του τερέν, έστω και με μέτωπο προς την γραμμή του άουτ. Οι Λετονοί τον… ευχαρίστησαν και πήραν όλοι τον δρόμο για τη σέντρα.

Παράγοντας δεύτερος: Ο Χεν Τεν Κάτε! Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά έχει σχέση. Η επιλογή του Ολλανδού τεχνικού να αλλάξει αγωνιστικό προσανατολισμό στον Κώστα Κατσουράνη διατάραξε τις ισορροπίες στην Εθνική. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού διακρίνοντας την οξυδέρκεια του πρώην μέσου της Μπενφίκα και την ικανότητα του στην κάθετη πάσα του έχει αναθέσει περισσότερο δημιουργικό, παρά ανασταλτικό ρόλο. Άλλωστε, γι’ αυτή τη δουλειά έχει Ζιλμπέρτο Σίλβα και Σιμάο. Ο Ρεχάγκελ όμως τον θέλει κυρίως για να μαρκάρει κι έφτιαξε τα σχέδια του με αυτό ως δεδομένο. Κι αντί για Σίλβα και Σιμάο έχει... Καραγκούνη και Τζιόλη. Ο Κατσουράνης λοιπόν το Σάββατο νόμιζε ότι φορούσε πράσινα…

Παράγοντας τρίτος: Οι επιλογές του Ρεχάγκελ. Η επιμονή του να εμπιστεύεται τον Τζιόλη, παρά το γεγονός πως δεν αγωνίζεται πουθενά εδώ και μήνες μπορεί να φαίνεται ρομαντική, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται ολέθρια. Το παιδί είναι αξιόλογος ποδοσφαιριστής κι από τους λίγους Έλληνες χαφ που παίζουν με το κεφάλι ψηλά, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον να βρει ρυθμό. Στην αγωνιστική παρουσία του Κατσουράνη, που γράφαμε πιο πάνω, προσθέστε λοιπόν τον εκτός τόπου και χρόνου Τζιόλη, αλλά και τον επιθετικογενή Καραγκούνη και θα καταλάβετε πως με αυτή την τεράστια «τρύπα» στον άξονα οι Λετονοί έκαναν πάρτι βγαίνοντας μπροστά μέχρι και τέσσερις εναντίον δύο!! Αν και θα το καταλάβατε φαντάζομαι στο δεύτερο ημίχρονο όταν μπήκε ένα κανονικό αμυντικό χαφ που κρατούσε τη θέση του, ο Πατσατζόγλου δηλαδή και αίφνης όλα άλλαξαν.

Δεν έφταιγε όμως μόνο αυτό για την αμυντική τραγωδία της Εθνικής σε ολόκληρο σχεδόν το ματς. Αν μπορεί να βρει κανείς καμία εξήγηση για την αλλαγή του βασικού τερματοφύλακα της στο πιο κρίσιμο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα παιχνίδι, θα θέλαμε πολύ να την ακούσουμε. Το φορμάρισμα του εξαιρετικού Τζόρβα ασφαλώς και δεν πείθει ως τέτοια. Οχι γιατί δεν ισχύει. Μπορεί ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού να μην ευθύνεται σε κανένα γκολ και να πραγματοποίησε μάλιστα και μια δυο εντυπωσιακές επεμβάσεις, αλλά η χρησιμότητα ενός τερματοφύλακα σε μια ομάδα δεν εξαντλείται στα καλά αντανακλαστικά. Είναι ο άνθρωπος που βλέποντας όλο το γήπεδο κατευθύνει την άμυνα και σ΄ αυτό τον τομέα υπήρχε εμφανές πρόβλημα. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό όμως μια και ο Τζόρβας με συμπαίκτες τον Γιούρκα, τον Μόρα, τον Τοροσίδη και τον Παπασταθόπουλο στην οπισθοφυλακή δεν έχει αγωνιστεί ποτέ….

Υ.Γ. Στους βασικούς παράγοντες του «ναυαγίου» του πρώτου ημιχρόνου δεν συμπεριλαμβάνουμε τις απώλειες του Σωτήρη Κυργιάκου και του Αβραάμ Παπαδόπουλου, που συνέβαλαν σ’ αυτή την soft εικόνα του άξονα μας, μια και ήταν δεδομένες και δεν υπήρχε δυνατότητα επέμβασης.

Υ.Γ. 2 Η ικανότητα των παικτών να γυρίσουν ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο, σε τέτοιο επίπεδο και σε μία τέτοια εξαιρετικά κρίσιμη «στροφή» των προκριματικών δείχνει αν μη τι άλλο «χαρακτήρα» και ψυχή.

Υ.Γ. 3 Τι έγινε βρε παιδιά; Ξαφνικά το «πέναλτι» που «πήρε» η Εθνική μετατράπηκε από… «έγκλημα ενός ακόμα διαιτητή της παράγκας» σ’ ένα… χαμογελαστό «έλα μωρέ δεν βαριέσαι δεν έγινε και κάτι φοβερό». Ανάλογα με το τι συμφέρει τον καθένα κάθε φορά. Αθάνατοι Ελληνες…