Για το θεαθήναι είμαστε πρώτοι

Τα τελευταία χρόνια, στη μετά-ευρώ εποχή, όποτε γυρίζω από κάποιο ταξίδι από το εξωτερικό, όλο τους ίδιους συλλογισμούς κάνω. Τους μοιράζομαι βέβαια με ανθρώπους που συνταξιδεύω και με φίλους όταν επιστρέφω. Βρίσκω ανταπόκριση σε αυτά που λέω, αλλά δυστυχώς ούτε εγώ ούτε εκείνοι μπορούμε να βρούμε λύση στο αδιέξοδο της ακρίβειας. Πριν από δύο εβδομάδες πήγα στην Τοσκάνη της Ιταλίας για την παρουσίαση του Fiat Punto Evo και την περασμένη εβδομάδα στην Αυστρία, ξεκινώντας από το Μόναχο, για την παρουσίαση του ανανεωμένου Mazda CX-7.

Την πρώτη φορά έμεινα στο… αεροπλανοφόρο Cavour, μια εκεί έκανε την προβολή του μοντέλου η Fiat, κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού. Δεν μπορώ να σας μιλήσω για τιμές… δωματίου, αλλά για μιας θαυμάσιας καμπίνας του ιταλικού πολεμικού ναυτικού, και πιστέψτε με αν το Cavour ήταν επιβατικό και έκανε τη διαδρομή Πειραιάς – Ηράκλειο Κρήτης ίσως πιο φθηνά να έβαζε το εισιτήριο.

Πας να πιεις έναν καφέ στην Ιταλία και σου ζητούν 1,30 ευρώ. Σου γεμίζουν ένα μπολ παγωτό όχι με μια-δύο μπάλες α λα Ελλάδα, αλλά σαν μπάλες του πόλο, και πληρώνεις 4 ευρώ. Κάντε την αντιστοιχία με τις τιμές στη χώρα μας και βρείτε μου ένα λόγο για να είμαστε πιο ακριβοί, τη στιγμή μάλιστα που οι μέσοι μισθοί υπολείπονται των μέσων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πηγαίνω λοιπόν στην Αυστρία.

Μένω σε ένα από τα δύο-τρία καλύτερα ξενοδοχεία του Κίτσμπουλ (από τους κορυφαίους χειμερινούς προορισμούς και αρκετά ακριβούς) και παραγγέλνω για μεσημεριανό πένες με σάλτσα ντομάτα που κοστίζουν 7 ευρώ και μια «πράσινη» (τώρα που είναι της μόδας η λέξη) σαλάτα ίδιας αξίας. Πείτε μου εσείς σε ποιο ανάλογο ξενοδοχείο της χώρας μας υπάρχουν αυτές οι τιμές.

Την άλλη μέρα, στη θαυμάσια διαδρομή, περνώντας από περιποιημένα και πεντακάθαρα χωριά και κωμοπόλεις, σταματάμε για έναν καφέ στον δρόμο. Παραγγέλνουμε δύο καπουτσίνο, με 1,5 ευρώ έκαστος. Βλέπω δίπλα μου έναν Αυστριακό μπογιατζή με τη φόρμα, να έχει έρθει για να πάρει κολατσιό για τους συναδέλφους του, προφανώς. Το μαγαζί είχε αλλαντικά, τυριά και ορισμένα μαγειρευτά φαγητά, μεταξύ των άλλων.

Παραγγέλνει 4 σάντουιτς με ρολό κρέας, δύο με σνίτσελ και τέσσερα μπούτια κοτόπουλο (κάτι σαν μισό κοτόπουλο η μερίδα) και πληρώνει 23 ευρώ σύνολο. Δεν πίστεψα ό,τι άκουσα και αναγκάστηκα να κοιτάξω την ταμειακή μηχανή. Εγινα ρεζίλι και μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να νιώθουμε όλοι μας στην Ελλάδα που υπερτιμολογούμε τα αγαθά μας, χωρίς οι υπηρεσίες μας να είναι καλύτερες από του εξωτερικού.

Βέβαια, εκείνο που δύσκολα χωνεύουν οι ξένοι είναι η τιμή του καφέ εδώ. Σε λένε γιατί κοστίζει 4-5 ευρώ και τους λές επειδή τα μαγαζιά κάνουν ανακαίνιση 300.000 (όπως στο Μπουρνάζι πρόσφατα) και μένουν άφωνοι. Για το θεαθήναι είμαστε πρώτοι…