Λίγα λόγια για την ΑΕΚ

Με όλο τον σεβασμό στους μύθους και θρύλους της όμορφης πατρίδας μας να πω ένα-δύο πράγματα, έστω και με τον κίνδυνο να καταστρέψω μερικούς. Και όλοι αφορούν την ομάδα της επικαιρότητας, την ΑΕΚ.

1) Ο προπονητής. Να αντιμετωπίσω με σεβασμό τη δήλωση του Ντούσαν Μπάγεβιτς που αφορά τη διαιτησία, αλλά να θέσω και ένα ερώτημα. Αν πούμε ότι ο Μπάγεβιτς μιλάει για τη διαιτησία όταν βλέπει κάτι στραβό, στα χρόνια που εργάστηκε στον Ολυμπιακό δεν θυμάμαι να έχει αναφερθεί στο θέμα. Τι σημαίνει; Οτι η διαιτησία τότε ήταν καλή ή ότι ο προπονητής είναι υποκριτής και μιλάει για τη διαιτησία όταν μόνο τον συμφέρει;

2) Για τη διοίκηση. Να δεχτώ ότι υπάρχει απαξίωση της ΑΕΚ στα κέντρα εξουσίας. Μπορούμε όμως να ορίσουμε και τους χρόνους; Στα τελευταία 15 χρόνια η σειρά των σημαντικοτέρων προέδρων και ισχυρών ανδρών της ΑΕΚ είναι: Τροχανάς, Λεοτσινίδης, Σίρχαουζ, Νικολάου, Μάκαρος, Γρανίτσας, Ντέμης, το δικέφαλο των αντιπροέδρων Τάκης – Νίκος, Κιντής και Θανόπουλος. Πότε ήταν η χρυσή εποχή της αναγνώρισης της ΑΕΚ στα κέντρα εξουσίας; Πριν από 16 χρόνια με τον Δημήτρη Μελισσανίδη; Δεν είναι κομμάτι μακριά η εποχή;

3) Ο Νοτιάς πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη. Γιατί; Ο άνθρωπος δίνει την ομάδα δωρεάν, φτάνει να αναλάβει κάποιος τα χρέη, μόνο που τέτοιος δεν βρίσκεται. Ο Μελισσανίδης είχε πει ότι δεν προτίθεται να αναλάβει τα λάθη άλλων και οι υπόλοιποι «υποψήφιοι» είναι τύπου Κύπριων Κροίσων Κροίσου, που έτσι και πάρουν την ΠΑΕ θα αναπολούμε τη χρηστή διαχείριση του Big Mac.

4) Αλλά ο Νοτιάς έχει την ευθύνη αφού με τη διαχείρισή του καταχρέωσε την ΑΕΚ. Μισό και πάλι. Σε οικονομικά στοιχεία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα στο Internet η ΠΑΕ ΑΕΚ φέρεται να έχει πληρώσει στον μάνατζερ του Πελετιέρι 180 χιλιάρικα, στον Κώστα Μπότο άλλα τόσα, στον μάνατζερ του Ασκάρατε –που σήμερα έχει κόψει το ποδόσφαιρο και είναι μόδιστρος– 50 χιλιάρικα, στον μάνατζερ του άσου της Bell Academy 16χρονου Αρσίνου 25 και στον Φοίβο για να συνθέσει το «Μια αγάπη έχω στην καρδιά» 118.800. Easy come, easy go, που λέμε και στη γλώσσα του ποδοσφαίρου.

5) Ο Νίκος Θανόπουλος πήγε στη Σούπερ Λίγκα για να βρίσκεται η ΑΕΚ κοντά στα κέντρα εξουσίας. Πήγε για να διευρύνει τον κοινωνικό του κύκλο. Γι' αυτό και μετά το ματς με τον Ολυμπιακό, ενώ έξω από το γήπεδο τα είχε ρίξει στη διαιτησία, στη Σούπερ Λίγκα είπε ότι τα λάθη του Δαλούκα ήταν ανθρώπινα. Από την αρχή οι μέτοχοι είχαν πάρει την κίνηση του Θανόπουλου σαν άσχετη με την ΑΕΚ, αλλά στην ατολμία τους κανένας δεν του το έκοψε για να μην έχει την ευθύνη.




Ακου λοιπόν μια ιστορία, George. Είχα ένα ζευγάρι φίλων που είχαν πάρει ένα καναρίνι, τον Μπάμπη. Κάποια όμως στιγμή ο Μπάμπης που έμενε σε κλουβί με άλλα καναρίνια έκανε αυγά. Τι στο διάολο να κάνουν οι άνθρωποι; Να φωνάζουν το καναρίνι Μπάμπα; Ακόμα μεγαλύτερο μπλέξιμο. Ολοι όμως εμείς, Τζορτζ, που ξέρουμε από ονόματα στο States, θα νομίζαμε ότι το καναρίνι είναι μαύρος.

Γιατί το Leroy και το Bubba το έχουν πάρει οι μαύροι στην Αμερική με copyright. Μετά θα σταμάταγε να σκοράρει ο Σισέ γιατί βγάλανε το καναρίνι Μπάμπα να κάνουν πλάκα στους μαύρους. Θα έπαιρνε τα πάνω του ο Μετίν που είχε πλακωθεί με τον Σισέ στο ματς με τη Λάρισα. Θα έβγαινε ο Καρατζαφέρης να λέει ότι βοηθάμε τους Τούρκους. Ενα bordello θα είχαμε γίνει, George, για ένα καναρίνι.

Οπότε και το ζευγάρι οι φίλοι μου συνεχίζανε να φωνάζουνε την καναρίνα «Μπάμπη» και όποιος την έψαχνε ας παρεξηγιόταν. Παρά το ότι κάποιος που γυρνάει ανάποδα τα ξένα καναρίνια για να τα ψάξει, George, πρέπει να είναι πολύ pervert. Right, George? Righty, right. Αλλά πριν αρχίσεις να σκέφτεσαι «το έχασε και το λίγο που του είχε μείνει ο Τόνης», να σου πω πώς θυμήθηκα την ιστορία με το canary.

Από τον Κάρπετ που ξέρει από ΠΑΣΟΚ και μου έλεγε ότι δεν σε φωνάζουν George αλλά Jeffry. «Tell me it ain’t so, George», που είχε ρωτήσει και ο πιτσιρικάς οπαδός των White Sox τον Shoeless Jackson. Tell me ότι σε βαφτίσανε George, Nick (που είναι και το perfect fucking Greek name), tell me Archibald, but not fucking Jeffry.

Δεν υπάρχει πιο μπελαλίδικο όνομα στην ανθρωπότητα από το Jeffry. Το οποίο μπορεί να είναι όπως το έγραψα, αλλά μπορεί να είναι και Godfrey. By George, George, είναι δυνατόν να γράφεις Γκόντφρεϊ και να το προφέρεις Τζέφρι; Ακόμα και ο Σπυρόπουλος θα κώλωνε.

Από το να έχει όμως τα προβλήματά της η χώρα και από πάνω τούρλα να μην ξέρει πώς είναι το μικρό του πρωθυπουργού της δεν το αφήνουμε το Τζέφρι, George; Ασ' το να πάει. Καινούργιο ΠΑΣΟΚ, καινούργιοι αγώνες, καινούργια κουμάντα, άντε να έχουμε κι εμείς ένα καινούργιο όνομα. Right, George? Righty right, που λέμε και στο BU (Boston University για όσους δεν έμαθαν ακόμα τη γλώσσα).

Σε άλλα θέματα (matters) πρέπει να πω ότι οι επιλογές στο συμβούλιο ήταν fucking good choice. Με τον τονισμό στη λέξη της προτίμησής σας. Στην κατηγορία «αν δεν ταιριάζανε, δεν θα συμπεθεριάζανε». Σαν να τους έχεις πάρει από free smoke and pet environment. Τους περισσότερους τους κόβω να είναι τύποι που αν έπαιζαν σε ταινία με Γερμανούς και τους είχαν συλλάβει για αντιστασιακούς, το μόνο που θα είχε να κάνει ο commandant ήταν ν' ανάψει τσιγάρο.

Μπροστά στον τρόμο από το τι θα πάθαιναν σαν παθητικοί καπνιστές θα έδιναν μέχρι και το κινητό των συντρόφων τους. Θα τρίζουν τα κόκαλα νεκρών και ζωντανών υπουργών του Αντρέα όταν βλέπουν το υπουργικό συμβούλιο του George. Οσο ζούσε ο Αντρέας, η μόνη άσκηση που επιτρεπόταν στο Καστρί ήταν να σηκώσει κάποιος τα παγάκια και να τα ρίξει στο Τζόνι.

Τώρα θα πηδήξουνε την επίπλωση στους λεκέδες από το Gatorade. Στην πρώτη τετραετία του Αντρέα, το «πάμε έξω να τη βρούμε» σήμαινε μέχρι τις πέντε στη Ρίτα και μετά όπως σπρωχτούμε και πέσουμε. Στην πρώτη τετραετία του George έχω την εντύπωση πως θα σημαίνει «Πάμε βόλτα με τα ποδήλατα γιατί βρήκα μια ωραία κατηφόρα».

Σε αυτό το σημείο, George, να σου πω ένα-δύο πράγματα για τους gentlemen and the ladies of the press. Την εποχή που ο father σου ήταν πρωθυπουργός, Τζορτζ, το να πήγαινες αποστολή μαζί του θεωρείτο κάτι σαν κινηματογράφηση επεισοδίου του «Fantasy Island». Επειδή ο Παπαθεμελής ήταν θεούσα και δεν μετείχε σε τέτοιες καταστάσεις, δυστυχώς νάνος δεν υπήρχε.

Αλλά όλα τα άλλα ήταν εκεί και στην uncensored version του σίριαλ. Χλίδα, ποτά, γκόμενες και γενικότερα μια κατάσταση που όταν αργότερα βγήκε ο Σημίτης οι ρεπόρτερ του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι είχαν και τι έχασαν. Με τα προηγούμενα προσπαθώ να πω, George, ότι αν θέλεις να έχεις καλό Τύπο, στα ταξίδια ιδιαίτερα που ο κόσμος δεν έχει και μάτια να τον κοιτάνε, ρίξε το και λίγο έξω.

Οχι έξω με το ποδήλατο. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν ξέρουν ούτε ισορροπία. Αυτό που εννοώ «έξω» είναι, ας πούμε, ότι γίνεται μια σύσκεψη στο Παρίσι και τελειώνει. Βρες μια δικαιολογία. Πες ότι οι Σκοπιανοί θέλουν να αλλάξουν και πάλι όνομα και χρειάζεται να γίνει μια σύσκεψη. Τι πέντε, τι έξι μέρες; Από τη μια μέρα θα σωθεί η ελληνική οικονομία, μωρέ George;




Οσο για τον Παύλο Γερουλάνο, απόφοιτο του Williams College και του MIT, που ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού, πρέπει να πω ότι πρώτα περάσαμε μια λαχτάρα ότι θα βάλουν Πολιτισμού την Αννα και θα μας ζαλίσει στα ρεμπέτικα της Σιέρα Λεόνε. Paul, don’t chew. Παύλε, μη μασάς. Φέρνε progressive ανθρώπους και συγκροτήματα σε λογικές τιμές, γιατί με τις τιμές του Μπάντμιντον και του Μέγαρου ο κόσμος δεν μπορεί να περάσει ούτε απ’ έξω.