Πλαστογραφούν τη βαθμολογία της Σούπερ Λίγκας

Tο χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Ωρας των Σπορ» πρέπει να έκανε πολύ κόσμο να χάσει τον ύπνο του. Με μία πιο προσεκτική ματιά στο μακροσκελές κείμενο του εξωφύλλου θα πίστευε κάποιος ότι πρόκειται για επαναστατική προκήρυξη, η οποία στέλνει μηνύματα σε διάφορα πρόσωπα.

Φοβάμαι. Μέχρι να φιλοτιμηθεί ο Θανόπουλος να κάνει κάτι, νέος Κουφοντίνας θα αναγκαστεί να γίνει ο γλυκός Σηφάκης.

Το πρώτο μήνυμα εστάλη στον Πιλάβιο: «Πιλάβιε, πιστέψαμε ότι η αποχώρηση του αρχιμάγειρα Γκαγκάτση θα άλλαζε τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως η γαυροβαζελική παράγκα ζει και βασιλεύει. Φέρε τώρα ξένους διαιτητές».

Παρ' ότι η απουσία ενός ευρηματικού και ψαρωτικού υστερόγραφου, για να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στα κρυφά νοήματα, του στυλ «και πού 'σαι, Πιλάβιε, τα μακαρόνια να είναι Μίσκο», ήταν εμφανής, εντούτοις ο στόχος επετεύχθη. Μάθαμε τουλάχιστον με τι καταγίνεται τώρα πια ο Βασίλης μου...

Το δεύτερο μήνυμα της «Ωρας» είχε αποδέκτες τον Σωκράτη και τον Πατέρα: «Κόκκαλη, Πατέρα, έχετε γυρίσει το ποδόσφαιρο πενήντα χρόνια πίσω. Αν θέλετε τέτοια διαιτησία, παίξτε μόνοι σας».

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι μόλις οι δύο άνδρες συνειδητοποίησαν το μέγεθος της απειλής –να παίξουν μόνοι τους στο πρωτάθλημα χωρίς την ΑΕΚ– από τον φόβο τους ένιωσαν κάτι ζεστό να τρέχει ανάμεσα στα πόδια τους. Ισως, μάλιστα, να συναντήθηκαν κιόλας σε κάνα κρυφό κονάκι και από τον καημό τους άρχισαν να τραγουδούν πένθιμους σκοπούς, όπως «Ο μικρός Σηφάκης κάθεται και κλαίει γιατί δεν τον παίζουνε οι διαιτητάδες μας».

Στο πρωτοσέλιδο της καλής εφημερίδας βρήκα επίσης και ένα πινακάκι με την «πραγματική βαθμολογία του πρωταθλήματος: ΠΑΟ 16, ΑΕΚ 14 Ολυμπιακός 13». Είχα όλη την καλή διάθεση από τούδε και στο εξής να χρησιμοποιώ τη βαθμολογία της «Ωρας» και όχι την πλασματική της Σούπερ Λίγκας, όμως λίγο πριν την κάνω copy paste στο μυαλό μου, συνέβη το καλό...

Βρήκα και μία τρίτη, στη «Score Live»: «ΑΕΚ 15, ΠΑΟ 14, Ολυμπιακός 13». Αποφάσισα –μέχρι να κάνει τη ρελάνς ο «Νικολακό» και να δημοσιεύσει κάποιο καλύτερο κομμάτι, με τον Ολυμπιακό και μαθηματικά πρωταθλητή από την έκτη κιόλας αγωνιστική– να χρησιμοποιώ αυτή...

Η βαθμολογία της «Score» με ξετρέλανε και για έναν ακόμα λόγο. Το σχόλιο που τη συνόδευε, «Πλαστογραφούν τη βαθμολογία», μου θύμισε παλιές ωραίες εποχές, όταν ο Βασίλης Λεβέντης μεσουρανούσε στο Κανάλι 10. Διαβάζοντας το συγκεκριμένο σχόλιο, ήταν σαν να ακούω ξανά τον αληθινό πρόεδρο όλων των Ελλήνων να λέει:

«Πλαστογραφούν τα γκάλοπ και δίνουν μηδέν Λεβέντης. Μηδέν να είναι οι ώρες τους. Φασισμός, προδοσία. Προχωρούμε στην επόμενη γραμμή, παρακαλώ». Βούρκωσα...

Αλλάζω θέμα και περνώ στην «Derbynews» και τον δικό μου Κώστα Γκόντζο, ο οποίος με έχει κάνει έξαλλο. Αν δεν επέμβω, έτσι όπως το πάει, θα απαξιώσει ένα τοτέμ της προπονητικής. Εγραψε χθες ο γλυκός μου:

«Ψάχνουμε κάτι περίεργα πράγματα, ανακαλύπτουμε κάτι περίεργες θεωρίες και τα μπερδεύουμε όλα στο μυαλό μας. Του λες του άλλου δηλαδή "αδερφέ, δεν μ’ αρέσει η μπάλα που βλέπω". "Μην υποτιμάς τις επαγγελματικές νίκες", σου απαντάει με στόμφο. Κι άντε να βγάλεις άκρη. Επαγγελματικές νίκες. Τι σημαίνει, δηλαδή, "επαγγελματικές νίκες"; Δηλαδή η νίκη με τη Λάρισα και την "τεσσάρα" τι ήταν δηλαδή; Αντιεπαγγελματική;».

Κώστα μου, εγώ θα σου απαντήσω που τρώω πολύ ψάρι και έχω καλή μνήμη. Επαγγελματικές νίκες –όπως πολύ σωστά έλεγες κι εσύ ένα φεγγάρι– είναι, για παράδειγμα, αυτές της ομάδας του λατρεμένου μας Πεσέιρο.

Με 1-0, δηλαδή, χωρίς καμιά σπουδαία μπάλα και με καρδιοχτύπι μέχρι το τέλος. Τότε μας μυρίζανε, όμως, γιατί κάναμε πόλεμο στον Τζίγκερ και λέγαμε «δεν μ' αρέσει η μπάλα που βλέπω», αντί να κάνουμε τον σταυρό μας και να λέμε δόξα σοι ο Πεσέιρο και θαυμαστές οι νίκες του (Κώστα, θα σου στείλω αύριο ένα «Game Over» εκείνης της εποχής να σε διαβάσεις να θυμηθείς κι εσύ).

Παραμένω στους μεγάλους Πορτογάλους προπονητές και πιο συγκεκριμένα στον Φερνάντο Σάντος, το θέμα του οποίου με έχει συγκλονίσει. Διάβασα στις εφημερίδες ένα σωρό άρθρα για τον έξαλλο πανηγυρισμό του μετά το γκολ του Ιβιτς στο παιχνίδι με τον Ηρακλή και έκανα όνειρα ο αφελής.

Φαντασιώθηκα τον Φερνάντο να πανηγυρίζει όπως ο Λεμονής στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Να κάνει, δηλαδή, το τρακοσάρι σε 9,78, να παίρνει τους παίκτες στο κατόπι και στη συνέχεια να σκαρφαλώνει πάνω τους για τις ανάγκες του πανηγυρισμού «μακριά γαϊδούρα». Φευ. Τόσος ντόρος έγινε επειδή απλώς ο Σάντος έσφιξε τις γροθιές του και φώναξε με όλη του τη δύναμη «γκολ». Ξεσάλωσε κανονικά δηλαδή.

Δεν τα αδικώ τα παιδιά. Κι εγώ όταν μου έδωσε η θεία Λουκρητία μία φωτογραφία του Νίκου Χρυσόγελου των Οικολόγων Πράσινων, στην οποία δεν χαμογελάει, σκέφτηκα να την κορνιζάρω. Τέτοιο συλλεκτικό κομμάτι αποκλείεται να ξαναβρώ.

Για να καταλάβεις πόσο μεγάλη έκπληξη προκάλεσε η αντίδραση του Σάντος πρέπει να διαβάσεις ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από το ρεπορτάζ της «Εξέδρας» και να θυμηθείς ποιος είναι ο Φερνάντο της καρδιάς μας:

«Ο Φερνάντο Σάντος δεν είναι ο πιο εκδηλωτικός άνθρωπος του κόσμου. Σου δίνει την αίσθηση πως ακόμα και να βομβαρδίζουν την περιοχή που ζει, δεν πρόκειται να τρέξει να σωθεί. Με σταθερή ποδοσφαιρική φιλοσοφία, έντονο κυνισμό και ρεαλισμό, που εκνευρίζει όσους δεν τον έχουν συνηθίσει, ο Πορτογάλος τεχνικός του ΠΑΟΚ δίνει πολλές φορές την αίσθηση του ατρόμητου».

Να σημειώσω εδώ ότι και ο θείος Αμάραντος το ίδιο προσόν με τον Φερνάντο έχει. Ακόμα και ο προαστιακός να περάσει μέσα απ' τη μεζονέτα μας, άμα τον έχει πάρει ο ύπνος δεν καταλαβαίνει τίποτα. Βλέφαρο δεν κουνάει...

Και η θεία Λουκρητία αντί να επαινέσει την ανδρεία του, «υπναρά» τον ανεβάζει, «ακαμάτη» τον κατεβάζει. Ατρόμητο, πάντως, δεν τον έχει πει ποτέ...

Ρόναλντ Γκούμαν

Ο Σωκράτης βιάστηκε με τον Ζίκο και έχασε τη μεγάλη ευκαιρία. Το αυτό συνέβη και με τον Θανόπουλο, επειδή ο Ντούσαν αποφάσισε να μην παραιτηθεί. Ο Ρόναλντ Γκούμαν, ο τεράστιος αυτός προπονητής, είναι ακόμα ελεύθερος και περιμένει. Το κοφτερό του μάτι και το βιονικό αυτί του, που μπορεί να ακούσει ακόμα και βήμα ψύλλου στα αποδυτήρια, διατίθενται μαζί με το υπόλοιπο σώμα σε τιμή ευκαιρίας. Ποιος θα προλάβει;