Προσεχώς ταμπούρια

Το καλύτερο φετινό παιχνίδι («μέχρι το επόμενο» που θα έλεγε και μια ψυχή) ευτυχώς μπορεί να γίνει μπούσουλας για τη συνέχεια. Μπούσουλας για τον Τεν Κάτε και τα πλάνα του, για τους παίκτες και το πώς πρέπει να παίζουν, αλλά και για τον κόσμο, που καμιά φορά καλό είναι να έχει υπομονή και να μη βιάζεται να γκρινιάξει.

Δυστυχώς, θα γίνει μπούσουλας και για τους μελλοντικούς αντιπάλους. Δεν μπορώ να φανταστώ καμιά μικρή ή μικρομεσαία ομάδα που θα έρθει στο ΟΑΚΑ και θα «τολμήσει» να παίξει τόσο ανοιχτά όσο η Λάρισα.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ούτε αφελής είναι ούτε τρελός. Μελέτησε τα δύο προηγούμενα βαρετά και μονότονα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με ΑΕΚ και Ντιναμό, είδε προσεκτικά πόσα προβλήματα δημιούργησε ο Αρης στο ΟΑΚΑ που δεν κλείστηκε αλλά έπαιξε «jogo bonito», πόσο βραχυκύκλωσε ο Ράικαρντ τον Τεν Κάτε με γρήγορους μεσοεπιθετικούς και πολύ τρέξιμο, ποντάρισε στην κούραση των «πρασίνων» από τα διαδοχικά παιχνίδια και το ταξίδι στο Βουκουρέστι, την απουσία των βασικών ακραίων μπακ, τον μπλοκαρισμένο Σισέ.

Και επέλεξε αντί για την εύκολη λύση του «βάζω 10 παίκτες πίσω από την μπάλα κι αν μου κάτσει μια κόντρα με τον Ντε Νίγκρις, έχει καλώς» να σταθεί στο γήπεδο και να κοιτάξει τον Παναθηναϊκό στα μάτια. Ενδεχομένως, αν δεν είχε μπει το γκολ του Βύντρα στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου ή αν είχε γίνει το 1-1 αντί για το δοκάρι στις αρχές του δευτέρου, να είχαμε άλλου είδους παιχνίδι, άλλο αποτέλεσμα, ίσως και τη δικαίωση του Ουζουνίδη.

Με τα «αν» όμως δεν γράφεται ιστορία. Ο Βύντρα έκανε το 1-0, ο Τζόρβας είδε την μπάλα να σταματάει στο δοκάρι του, ο Κατσουράνης «ζωγράφισε» το 2-0 και κάπου εκεί όλα τελείωσαν. Πολύ απλά διότι ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και πιο αποτελεσματικός, η Λάρισα δεν έχει την ποιότητα και τα «τρίγωνα» του Αρη, το βάθος του πάγκου δίνει λύσεις στον Τεν Κάτε κατά της κούρασης, ο Καντέ και ο Γκάμπριελ τα πήγαν καλά στις «γνωστές-άγνωστες» θέσεις των ακραίων μπακ κι ο Σισέ ξεμπλόκαρε. Ο,τι είχε μελετήσει, ό,τι είχε σχεδιάσει ο Ουζουνίδης ανατράπηκε.

Αυτό τι σημαίνει πρακτικά; Πιθανότατα πως από δω και πέρα θα δούμε ανελέητο ταμπούρι στο ΟΑΚΑ αλλά και στις έδρες των αδύναμων ομάδων που θα φιλοξενούν τον Παναθηναϊκό. Η Ξάνθη και ο Πανθρακικός, που τον έπαιξαν κλειστά, ηττήθηκαν δύσκολα 1-0. Ο Εργοτέλης και η Λάρισα που προσπάθησαν να παίξουν μπάλα έχασαν 3-0 και 4-0 αντίστοιχα.

Εφόσον τα δυνατά όπλα του Παναθηναϊκού δείχνουν να είναι το ανοιχτό γήπεδο, οι χώροι και η ταχύτητα –ειδικά όταν στην ενδεκάδα υπάρχουν ταυτόχρονα ο Λέτο, ο Νίνης, ο Σισέ, ακόμα κι ο Γκάμπριελ– και η αδυναμία του οι κλειστές άμυνες και το υπερφορτωμένο αντίπαλο κέντρο, λογικό είναι ελάχιστοι να τολμήσουν αυτό που τόλμησαν ο Μαζίνιο κι ο Ουζουνίδης και να πάνε στη «δοκιμασμένη» λύση του κατενάτσιο.

Η οποία πάει περίπατο είτε με αρκετή δουλειά στις στημένες φάσεις –που δούλεψαν καλά με τη Λάρισα– είτε με αυτοματισμούς και συνδυασμούς που θα μπορούν να σπάνε τις διπλές και τριπλές ζώνες άμυνας.

ΥΓ. 1: Κανένα γκολ από απευθείας φάουλ θα δούμε φέτος ή να φωνάξουμε πίσω τον Ιβανσιτς; Μήπως τον Κώστα τον Φραντζέσκο;

ΥΓ. 2: Συμφωνώ, θέλει και ρέντα η θέση του τερματοφύλακα κι ο «Αλεξ» την έχει. Πέναλτι-σύριζα άουτ στο Βουκουρέστι, δύο δοκάρια με τη Λάρισα. Αλλά στο πέναλτι έχει πέσει σωστά, όπως και στο σουτ στο δοκάρι του Τουάμα, ενώ βάζει το χεράκι του στο δεύτερο, αλλιώς πήγαινε καρφωτό μέσα. Και φυσικά βγάζει με το πόδι το πλασέ του Ντε Νίγκρις στο 0-0. Πουθενά δεν τον βλέπεις όρθιο, μαρμαρωμένο και αλλού γι' αλλού. Υπάρχει ακόμα κανείς που ψάχνει για γκολκίπερ τον Γενάρη;